Ποιους απειλούν τα καλάσνικοφ; Αναρτήθηκε από MANIER , Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011 at 5:58 μ.μ., in Ετικέτες Αρθρογραφία, Κοινωνία

Η δολοφονία των δύο νεαρών αστυνομικών στου Ρέντη απέδειξε για άλλη μια φορά ότι όλες οι ζωές δεν είναι ίδιες. Οι μόνοι που βγήκαν στους δρόμους ήταν οι συνάδελφοι τους ... που είχαν υπηρεσία. Αν οι νεαροί ήταν φίλαθλοι –μέλη κάποιας θύρας – θα είχαμε ολονύχτια μνημόσυνα. Αν ήταν φοιτητές σήμερα (και αύριο και μεθαύριο και για ένα μήνα…) δεν θα είχαμε πανεπιστήμια. Και αν ήταν ταμίες τραπεζών οι συνάδελφοι τους θα κατέβαζαν ρολά.

Η δολοφονία όμως των δύο νεαρών (22 ο ένας – 23 ο άλλος) αντιμετωπίσθηκε από τους περισσότερους εξ ημών με όλη την τυπικότητα που επιβάλλουν οι ψυχρές μας σχέσεις με την αστυνομία. Θα ήθελα να είμαστε ειλικρινείς. Αν εξαιρέσεις την....

Αν ζούσε ο Τσε. Αναρτήθηκε από MANIER , at 3:04 μ.μ., in Ετικέτες Αρθρογραφία

Ο Χορστ Μάλερ αυτό το επιφανές  μέλος της «Φράξιας Κόκκινος Στρατός» - RAF θεωρούσε την εργατική τάξη της Δυτικής Γερμανίας τελείως παθητική και διεφθαρμένη και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να απελευθερωθεί από μόνη της. Οι εργάτες ήταν κατατρομαγμένα γουρούνια, μαζί με το σύνολο της Αριστεράς. Και μαζί με τους συντρόφους του, πίστεψαν πως με κάποιες δολοφονίες και κάποιους δυναμίτες θα την απελευθέρωναν. Αντίστοιχες αντιλήψεις και δράσεις υπήρχαν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Το ενδιαφέρον με τον Μάλερ ήταν πως μόλις βγήκε από τη φυλακή άλλαξε το μπολσεβίκικο κοστούμι του και φόρεσε το ναζιστικό. Σήμερα είναι  ηγετικό στέλεχος των Νεοναζί. ...

Μελαγχολικός Μικρός Ηρως . Αναρτήθηκε από MANIER , Τρίτη 1 Μαρτίου 2011 at 11:32 π.μ., in Ετικέτες Αρθρογραφία

Εδώ και µέρες προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω το αίσθηµα της ευφορίας που προκαλεί στους ηγέτες της καθ’ ηµάς επανάστασης το άκουσµα του ονόµατος Ταχρίρ. Οπου βλέπουν συγκεντρω- µένο πλήθος να διεκδικεί τα όποια δίκαιά του νοµίζουν πως ήρθε η ώρα να γίνουν πρωταγωνιστές στο δράµα που τους καταδίκασε στον ρόλο του καρατερίστα.

Η σκηνή του δράµατος είναι εκεί λοιπόν, στη Νότια Μεσόγειο, και τους περιµένει. Ας πάει ο Μωάµεθ στο βουνό, ας ταξιδέψει ο κ. Αλαβάνος από την Πλατεία Συντάγµατος στην Πλατεία Ταχρίρ ή στους δρόµους της Τρίπολης. Είναι µια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δοκιµάσει τα πυρά των λόγων του κατά του ιµπεριαλισµού, κατά του άγριου καπιταλισµού, της πλουτοκρατίας, του οργανωµένου και σατανικού σχεδίου που λέγεται παγκοσµιοποίηση, βλέπε σύγχρονος κόσµος. Μέρες τώρα φαντάζοµαι τον κ. Τσίπρα να περιµένει ένα νεύµα από τους εξεγερµένους Αραβες, Μικρός Ηρως σε εκδοχή 2011 που µε το αυτί κολληµένο στον ασύρµατο περιµένει το σύνθη µα από το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Και ο Μικρός Ηρως έχει αρχίσει να µελαγχολεί.

Τι στην ευχή, τόσος κόσµος µαζεµένος, έτοιµος να θυσιαστεί και...

Executive μάγκες… Αναρτήθηκε από MANIER , Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011 at 10:41 μ.μ., in Ετικέτες Αρθρογραφία

“Εσείς τι επαγγέλλεστε αν επιτρέπεται;” Θυμάμαι τον πατέρα μου , με αυτή την απορία που ισορροπούσε μεταξύ ευγένειας και περιέργειας, πάντα ουσιαστικής ωστόσο ,για τα συμπεράσματα που θα μπορούσε να βγάλει για τον άλλο. Ο ίδιος “επαγγελόταν” οικοδόμος. Ασβέστη και σκόνη, βρεγμένο τσιμέντο και πετρωμένο πηλό του τούβλου. Δεν ήταν υλικά μόνο, μυρωδιές ήταν. Και τις κουβαλούσε μαζί του, τόσο πειστικές, όσο και η αγριάδα στα χέρια του, και εκείνο το “εγώ είμαι οικοδόμος”. Φαινόταν άλλωστε.
Εκεί που μεγάλωσα, οι άνθρωποι κουβαλούσαν τις μυρωδιές απ τα επαγγέλματα τους. Κομμένο σανό, χώμα, ψημένο αλεύρι, μοσχοκάρφια μαζί με καπνίλα από ρέγγα. Ακόμα και ο δάσκαλος μύριζε τριμμένη κιμωλία και φρεσκοξυμμένο μολύβι
Αναρωτιέμαι εδώ και μέρες......