Πίσω τίποτα. Τίποτα στο μέλλον. Μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων. Αναρτήθηκε από MANIER , Πέμπτη 5 Απριλίου 2012 at 10:18 π.μ., in

Κάθε εβδομάδα μαθαίνω για κάποιον στη γύρω περιοχή που αυτοκτονεί.
Κάθε φορά αναζητούμε τα αίτια. Αν δηλαδή έφτασε εκεί λόγω οικονομικής κατάστασης ή για κάποιον άλλο λόγο.
Συνήθως είναι ένας συνδυασμός των δύο.
Κι όμως αντί να συνταράσσονται όλοι από ένα τέτοιο γεγονός, υπερισχύει η κουτσομπολίστικη διάθεση και ασχολούντια οι περισσότεροι με το αν κεράτωνε η γυναίκα του τον εκάστοτε αυτόχειρα.
Η σημερινή αυτοκτονία στο Σύνταγμα με την πρώτη ματιά
μοιάζει να είναι όπως οι υπόλοιπες, δηλαδή μια ζωή λιγότερη κι αδικοχαμένη...
Κι όμως! Το σημείωμα του αυτόχειρα και ο τόπος όπου συντελέστηκε η αυτοκτονία, έχουν ιδιαίτερη σημειολογία.
Ανατριχιάζω όμως κάθε φορά με τέτοια περιστατικά και ντρέπομαι και δε θέλω να πολιτικολογώ πάνω από φρέσκο αίμα εξαθλιωμένων ανθρώπων.
Είναι προφανή τα όσα θέλω να πω.
Με διαβάζετε καιρό και ξέρετε τι έχω να πω.
Θα εμφανιστούν σίγουρα οι κύριοι και οι κυρίες των ψηλών καπέλων να εκστομίσουν θεαματικά και δακρυσμένα λογύδρια.
Θα εκφράσουν τον πόνο και την οδύνη τους.
Μερικοί άλλοι δεν πρόλαβαν να πάρουν γραμμή από πάνω. Κι έτσι ο ανεκδιήγητος Μπεγλίτης δήλωσε:
” Σε αυτές τις περιπτώσεις ο σχολιασμός πρέπει να έιναι προσεκτικός, εγώ έχω να πω ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν πολύ γενναίος και ευαίσθητος.
Δεν μπορούμε όμως αυθαίρετα να συνδέσουμε την αυτοκτονία του με την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Άλλωστε δεν μπορούμε να ξέρουμε αν τα “έφαγε” αυτός ή τα “έφαγαν” τα παιδιά του.”
Δε θέλω να πολυαναφερθώ σ' αυτό το αρχίδι της πολιτικής, σεβόμενος τον άδικο χαμό του ανθρώπου.
Αν και ο θανών πιθανότατα να ευχαριστιόταν τα μπινελίκια σ' αυτούς που τον οδήγησαν εκεί.
Αλλά τώρα είναι αργά πια. Κανένα μπινελίκι δε θα του δώσει πίσω τη ζωή που του στέρησαν.
Νομίζω πως αργήσαμε χαρακτηριστικά και άλλος ένας άνθρωπος έφυγε και άλλη μια οικογένεια μένει μ' ένα γιατί στο στόμα της.
Άγνωστε αυτόχειρα, καθρέφτη της κοινωνίας μας, εμείς οι μελλοθάνατοι σε χαιρετάμε.
Θα σε θυμόμαστε για τις επόμενες ώρες.
Ώσπου με τις πρώτες τις βροχές, θα ξεχαστείς κι εσύ και το σημείωμα.
Αντίο άγνωστε άνθρωπε.
Δε θα σου υποσχεθώ ότι το αίμα σου θα πιάσει τόπο για να μην τρέξει κι άλλο αίμα.
Η ελληνική κοινωνία είναι τόσο χοντρόπετση, ώστε σίγουρα θα χυθεί πολύ άδικο αίμα ακόμη για να αντιδράσει...
Αν ποτέ αντιδράσει.
Αντίο με ένα τραγούδι σε στίχους του Τριπολίτη, αναφερόμενο στον ηθοποιό Νίκο Σκυλοδήμο, ο οποίος έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο και στο Ελεύθερο Θέατρο. Αυτοκτόνησε στις 18 Μαϊου 1986. Ήταν 38 ετών. Ήταν η μέρα των γενεθλίων του.
Αντίο άγνωστε.
Πίσω σου τίποτα.
Τίποτα στο μέλλον.
Μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων.                  

Γενέθλια '86

(Μικρούτσικος, Τριπολίτης, Παπακωνσταντίνου)

Γενέθλια κι αγόρασα σκοινί,

τον κόμπο μου τον έχω φτιάξει πρόχειρα,
παραληρώντας πάνω στο σκαμνί,
στον τελευταίο ρόλο του αυτόχειρα.
Πίσω μου τίποτα, τίποτα στο μέλλον,
μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων.
Γενέθλια και φτύνω τις ευχές,
σοκολατάκια στήνω για ικρίωμα,
ελπίζω με τις πρώτες τις βροχές,
να ξεχαστώ και 'γω και το σημείωμα.
Πίσω μου τίποτα, τίποτα στο μέλλον
μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων.        toixo-toixo.           steveniko.com