M A N I E R
this site the web

Η ευθανασία της μεσαίας τάξης

Χαυτεία, λίγο μετά το μεσημέρι. Δύο γυναίκες κι ένα ηλικιωμένος λογομαχούν για τα εσωτερικά της Αριστεράς. «Που είναι το ΚΚΕ;» ρωτούν οι δύο κυρίες τον άντρα. Στη στοά τριάντα περίπου μαυροφορεμένοι νεαροί καλύπτουν το πρόσωπό τους με τα επίσης μαύρα μαντήλια τους. Είναι φανερό ότι προτίθενται να επιτεθούν. Σε ποιον άραγε; Στην Αιόλου με κατεύθυνση τη Σταδίου παρελαύνουν τα πολυπληθή μπλοκ των δασκάλων και των καθηγητών, διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους στην περίφημη «ευθανασία» της μεσαίας τάξης, στο δικό τους θάνατο. Γιατί αυτό που θυσιάζεται σήμερα, όπως και σε κάθε μεγάλη οικονομική κρίση, είναι η μεσαία τάξη. Η θυσία αυτή επέρχεται με τη μεγάλη μείωση των εισοδημάτων, με την ανεργία και με την κατάργηση του κράτους πρόνοιας. Το
χειρότερο, όμως, για τη μεσαία τάξη είναι πως είναι εύθραυστη πολιτικά καθώς είναι διαιρεμένη σε διάφορα συμφέροντα ανάλογα με τις διάφορες κοινωνικές κατηγορίες, που την απαρτίζουν. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο πως μία κοινωνική κατηγορία της μεσαίας τάξης μπορεί να εκφράζεται από την Αριστερά, ενώ μία άλλη από τη φασιστική Χρυσή Αυγή. Με άλλα λόγια, πολύ εύκολα μία κατηγορία της μεσαίας τάξης μπορεί να στραφεί εναντίον μίας άλλης μέσω του περίφημου κοινωνικού αυτοματισμού, τον οποίο υποκινούν διάφορα πολιτικά, οικονομικά και μιντιακά κέντρα. Τα φρύγανα συνεπώς για να ανάψει ο κοινωνικός εμφύλιος υπάρχουν στο εσωτερικό της μεσαίας τάξης. Γιατί εδώ η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική και πολιτική είναι και υπαρξιακή, καθώς εκείνος που για μία στιγμή απέκτησε ορατότητα, που έγινε κάποιος μέσω της δανεικής αγοράς των καταναλωτικών συμβόλων κύρους, όπως ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο, τώρα περιέπεσε και πάλι στην αφάνεια. Γι’ αυτό χειρότερο και από τη μείωση του μισθού είναι η ανεργία, είναι η μη ορατότητα, η οποία είναι στην κυριολεξία είναι ένας ζωντανός θάνατος. Αυτή την ορατότητα θα επιχειρήσει να αποκτήσει και ο νεαρός μικροαστός με το μαύρο μαντήλι στο πρόσωπο και τη μολότοφ στο χέρι. Γιατί από το Σύνταγμα, το έβλεπες χθες έκδηλα, δεν έφευγε κανείς ούτε αυτοί με το ξέσκεπο πρόσωπο ούτε αυτοί με το καλυμμένο. Το «είμαστε εδώ», η μιντιακή δηλαδή ορατότητα, απαιτεί το θέαμά της, τις φωτιές της, τα δακρυγόνα της, τις μάχες της. Ήταν πασιφανές πως η ειρηνική πορεία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων δεν αρκούσε σε κανέναν. Αρχικά, όλοι αναζητούσαν την Χρυσή Αυγή, στη συνέχεια αρκέστηκαν στη γνωστή αντιπαράθεση με τα Ματ. Έτσι, κι αυτή η μεγάλη απεργία και κινητοποίηση καταγράφηκε και ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο, δείχνοντας ότι οι Έλληνες αντιδρούν στα άγρια μέτρα λιτότητας. Αλλά, δυστυχώς, τα μέτρα θα περάσουν παρά τους σπασμούς και τις αντιδράσεις του πειραματόζωου.                                                                                            ΓΙΩΡΓΟΣ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ:

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...