M A N I E R
this site the web

ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΥΤΗ ΒΑΜΒΑΚΙ !...

Στη Μαδρίτη, χθες, διαδηλωτές πολιόρκησαν το κοινοβούλιο. Συγκρούσεις. Πλαστικές σφαίρες. Γενικευμένη αναστάτωση. Σήμερα, το ίδιο αναμένεται να κάνουν και οι Έλληνες. Η μέρα μυρίζει μπαρούτι.
Η κοινωνία μετεωρίζεται ανάμεσα στην οργή και το φόβο. Προχθές ήταν οι Πορτογάλοι, ...... θα ‘ναι οι Ιταλοί και μεθαύριο οι Γάλλοι. Ο Νότος της Ευρώπης κοχλάζει. Ο Βορράς, κουνάει το δάχτυλο στους απελπισμένος. Οι δημοσιονομικοί δεσμοφύλακες τούς βάζουν στη γραμμή. Ο ένας πίσω από τον άλλον. Για το κρεματόριο. Της λιτότητας. Της ανεργίας. Της φτώχειας. Της εξαθλίωσης. Οι άνθρωποι γίνονται κτήνη. Μαρκαρισμένοι. Με αριθμούς και ποσοστά. Του χρέους. Των ελλειμμάτων. Της ύφεσης. Των επιτοκίων. Η κοινωνία γίνεται αγέλη. Κίνηση βουστροφηδόν. Κλαυθηρμοί και βογγητά. Ζωή σε δόσεις. Σέμπρα. Στους ισχυρούς και τις αγορές.
Πολλοί πεθαίνουν επειδή δεν μπορούν να μην πεθάνουν. Το
να θέλεις από μόνος σου να παραμείνεις συνετός είναι επικίνδυνο. Συνιστά τρέλα. Το ρολόι της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Γηραιάς Ηπείρου χτυπά μεσάνυχτα. Κάποιοι είναι κουφοί. Δεν το ακούν. Το βουητό απ’ τα έγκατα της κοινωνίας. Έχουν τη μύτη βουλωμένη. Με βαμβάκι βουτηγμένο στην περιφρόνηση. Έτσι δεν μυρίζουν τις αναθυμιάσεις. Της τυφλής εξέγερσης. Και βάζουν το κεφάλι στην άμμο. Όπως η ανόητη στρουθοκάμηλος.
Όπως στη «Ζωολογία» του Ματσόουρεκ. Απολαύστε την…



Η στρουθοκάμηλος έχει πολύ μακριά κανιά κι όταν βρεθεί σε κίνδυνο το βάζει στα πόδια και γίνεται καπνός. Τρέχει πολύ γρήγορα, απίστευτα γρήγορα, αλλά καμμιά φορά η συφορά έχει μακρύτερα πόδια κι απ’ τη στρουθοκάμηλο. Υπάρχουν ποικίλα είδη συφοράς, άλλα έχουν κοντά, ατροφικά πόδια, κι άλλα έχουν ψιλά και λιγνά, κι απ’ αυτά, τα τελευταία, κι η στρουθοκάμηλος ακόμη δεν μπορεί να ξεφύγει.
 Όταν η στρουθοκάμηλος διαπιστώσει πως δεν μπορεί να ξεφύγει από τη συφορά της, ρίχνει μια γρήγορη ματιά γύρω της, βάζει στο μάτι κάποιον αμμόλοφο, ορμάει πάνω του και χώνει μέσα το κεφάλι της. Έλα όμως που υπάρχει άφθονη άμμος στον κόσμο, άμμος σαν την άμμο, που λένε, κι αυτό, καμμιά φορά, έχει δυσάρεστες συνέπειες, αφού η στρουθοκάμηλος δεν μπορεί πάντα να θυμάται σε ποιόν απ’ όλους τους αμμόλοφους έκρυψε το κεφάλι της.
Μπορείτε μ’ ευκολία να αναγνωρίσετε μια τέτοια στρουθοκάμηλο καθώς περιπλανιέται ακέφαλη, άυπνη και θεονήστικη, σκαλίζοντας κάθε σωρό άμμου, είσαι μάτην, όμως, μιας και δεν μπορεί πια να χρησιμοποιήσει το νιονιό της. Στο μεταξύ, το κεφάλι της χαμογελάει με ικανοποίηση, χαμογελάει καθώς σκέφτεται: ωραία, ωραία, κατάφερα εν τέλει να γλιτώσω από τη συφορά μου, μία χαρά τα κατάφερα, τι έξυπνο κεφάλι που είμαι, αληθινό σοφό κεφάλι! Δεν ξέρει τίποτε γι’ αυτά που συμβαίνουν έξω, κάτω από τον έναστρο ουρανό, ούτε καν υποψιάζεται πως η στρουθοκάμηλος πλανιέται σε όλη την ύπαιθρο, η άτυχη η στρουθοκάμηλος που δεν κατάφερε να αποφύγει τη συφορά.

ΛΟΓΟΠΛΟΚΙΕΣ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...