Το τερατώδες στοιχείο που μας κατοικεί Αναρτήθηκε από MANIER , Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012 at 8:21 π.μ., in

Χαρακτικό του Λώρενς Χάυντ, από το λεύκωμα «Σταυρός του Νότου», 1951

«Τι θα πει η κοινωνία;». Μέσα από το ερώτημα αυτό αναδεικνύεται η κοινωνία -τοπική, ελλαδική, ευρωπαϊκή- ως εκείνη που καθορίζει το πλαίσιο των συμπεριφορών μας, των πράξεών μας, εντέλει την εικόνα-ταυτότητά μας. Η κοινωνία γίνεται, έτσι, ο λακανικός μεγάλος Άλλος, ο «μπάτσος» που είναι εγκατεστημένος μέσα στο κεφάλι μας, που μας ελέγχει κάθε στιγμή, που μας ψέγει ή μας αναγνωρίζει. Γι’ αυτό όταν λένε για εμάς τους Έλληνες ότι είμαστε «τεμπέληδες» και άλλα τινά στερεότυπα, ουσιαστικά μας τιμωρούν, καθώς αναιρούν την συμβολική μας ταυτότητα, την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, δηλαδή αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Και να μη θυμώνουν οι Γερμανοί για την αντίδραση των Ελλήνων απέναντι στους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς τους.
Γιατί οι τελευταίοι συνιστούν άγρια βία, ανάλογη του «συμβολικού ευνουχισμού». Με άλλα λόγια, η νέα συμβολική ταυτότητα που μας αποδίδεται είναι το αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο η άρχουσα, νεοφιλελεύθερη –ευρωπαϊκή και εντόπια- ιδεολογία μάς εγκαλεί ως πολίτες, ως δημοκράτες, ως ανθρώπους, μας εγκαλεί ως ενόχους-ευνούχους, γιατί, όπως λέει, «μαζί τα φάγαμε»! Γι’ αυτό η υστερία που προκύπτει δεν οφείλεται μόνο στην αδικία, που υφιστάμεθα, αλλά και στο ότι εμείς οι ίδιοι αρχίζουμε να αμφισβητούμε την εικόνα μας. Παύουμε, με άλλα λόγια, να διακρίνουμε ανάμεσα σ’ αυτό που είμαστε(ως επιθυμία), δηλαδή αθώοι του αίματος της κρίσης, και σε ό,τι βλέπουν οι άλλοι, ήτοι διεφθαρμένους και κλέφτες. Έτσι, όταν η νέα υπουργός Ανάπτυξης, Άννα Διαμαντοπούλου μεταθέτει όλους τους υπαλλήλους του τμήματος Επενδύσεων, όλοι γενικώς κρίνονται διεφθαρμένοι. Έτσι, μέσω της άδικης και φασιστικής γενίκευσης όλοι τους –οι πολιτικοί- και όλοι μας –οι πολίτες- είμαστε διεφθαρμένοι. Το είπε και ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου «διοικώ ένα διεφθαρμένο κράτος». Αυτή η κρίση των άλλων μας κοκαλώνει περισσότερο από κάθε τι. Πιότερο από κάθε τρομοκρατία και από κάθε ενοχή. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, αν κάποιοι έχουν ωφεληθεί από το πελατειακό κράτος, αν ψήφισαν ΠΑΣΟΚ –ήτοι ένας στους δύο Έλληνες! Εδώ κρύβεται ο υστερικός τρόπος αντίδρασης έναντι των πολιτικών. Θυμίζουμε την επίθεση εναντίον βουλευτή από ψηφοφόρο-συνεργάτη του. Αλλά αυτή είναι μία κάποια αντίδραση, που παραπέμπει στα μέλη της Κου Κλουξ Κλαν που τιμωρούν τους ομοφυλόφιλους, βατεύοντάς τους! Τουτέστιν, οι ομοφοβικοί της Κου Κλουξ Κλαν είναι ομοφυλόφιλοι, όπως και οι –υστερικά- «αδιάφθοροι» είναι διεφθαρμένοι. Γι’ αυτό, για να μην εκτραπούν οι πολιτικές σχέσεις –ενόψει και των εκλογών- σ’ ένα άγριο ξέσπασμα βίας, θα πρέπει να αποκατασταθεί η «συμβολική τάξη» της ελληνικής κοινωνίας, της ιδέας που έχουμε οι Έλληνες για τον εαυτό μας και, συγχρόνως, να δοθεί κάποια προοπτική απέναντι στο ζοφερό φάσμα της ανεργίας και της ανέχειας. Συνεπώς, χρειάζονται κατ’ αρχήν ένα οικονομικό στοιχείο: Ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, ένα πολιτικό που είναι η υπερηφάνεια και η ανεξαρτησία της Ελλάδας, ένα ιδεολογικό στοιχείο που είναι συλλογική παράδοση και η αλληλεγγύη των Ελλήνων, και, τέλος, μία ηθική που θα αντιμετωπίζει με τόλμη το λανθάνον τερατώδες στοιχείο που μας κατοικεί –πολιτικούς και πολίτες.

ΓΙΩΡΓΟΣ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ