Κι εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο...
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα!
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος...
Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας
αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα...
Σκληρός, άκαρδος κόσμος που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται!
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία για να μένουν νεκροί για πάντα...
Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα!
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα κι έτσι είμαστε δυο
Κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο!
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί,
σαν ένα τραγούδι που, καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών..Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη . Δως μου το χέρι σου. Δως μου το χέρι σου. Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Τάσος Λειβαδίτης Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα!
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος...
Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας
αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα...
Σκληρός, άκαρδος κόσμος που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται!
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία για να μένουν νεκροί για πάντα...
Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα!
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα κι έτσι είμαστε δυο
Κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο!
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί,
σαν ένα τραγούδι που, καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών..Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη . Δως μου το χέρι σου. Δως μου το χέρι σου. Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Τάσος Λειβαδίτης Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου