Ηταν
καλοκαίρι του 1923 όταν ο Σεσίλ ντε Μιλ γύρισε στους αμμόλοφους του
Ναϊπόμο, στην Καλιφόρνια, τις «Δέκα Εντολές», μια από τις πρώτες
υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ. Ηταν ακόμη η εποχή του βωβού
κινηματογράφου. Αλλά ο ήχος δεν είχε καμία σημασία για τον σκηνοθέτη.
Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν ο άπλετος χώρος και η πιστή αναπαράσταση.
Με αυτό το πνεύμα ζήτησε να κατασκευαστούν σκηνικά που ακόμη και σήμερα
φυλακίζουν τη φαντασία. Όταν ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, δεν υπήρχαν
πλέον τα χρήματα για να ξεστηθεί το σκηνικό. Ο Ντε Μιλ, όμως, δεν ήθελε
να αφήσει την «πόλη» του στο έλεος των αντίπαλων στούντιο του
Χόλιγουντ. Γι’ αυτό ζήτησε από τους τεχνικούς του να θάψουν την πόλη
κάτω από την άμμο. Αφού τη σκέπασε με τόνους άμμου, ο Σεσίλ ντε Μιλ έκανε μια επίδειξη
καλού χιούμορ: «Εάν σκάψουν οι αρχαιολόγοι σε χίλια χρόνια στην έρημο
της Γουαδελούπης - έγραφε στην αυτοβιογραφία του ο μυθικός σκηνοθέτης
των επικών ταινιών του Χόλιγουντ - ελπίζω να μην ανακοινώσουν στις
εφημερίδες τη φοβερή “ανακάλυψη” ότι ο αρχαίος αιγυπτιακός πολιτισμός
έφτανε μέχρι τις ακτές του Ειρηνικού της αμερικανικής ηπείρου». Από
τότε έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες. Και τώρα, η «χαμένη πόλη» μπορεί
να ξαναδεί το φως χωρίς να κινδυνεύουν οι αρχαιολόγοι να πέσουν στην
παγίδα κάποιας θεαματικής ιστορικής γκάφας.ΑΠΕ
Η χαμένη πόλη των "Δέκα Εντολών", έρχεται πάλι στο φως.
Ηταν
καλοκαίρι του 1923 όταν ο Σεσίλ ντε Μιλ γύρισε στους αμμόλοφους του
Ναϊπόμο, στην Καλιφόρνια, τις «Δέκα Εντολές», μια από τις πρώτες
υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ. Ηταν ακόμη η εποχή του βωβού
κινηματογράφου. Αλλά ο ήχος δεν είχε καμία σημασία για τον σκηνοθέτη.
Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν ο άπλετος χώρος και η πιστή αναπαράσταση.
Με αυτό το πνεύμα ζήτησε να κατασκευαστούν σκηνικά που ακόμη και σήμερα
φυλακίζουν τη φαντασία. Όταν ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, δεν υπήρχαν
πλέον τα χρήματα για να ξεστηθεί το σκηνικό. Ο Ντε Μιλ, όμως, δεν ήθελε
να αφήσει την «πόλη» του στο έλεος των αντίπαλων στούντιο του
Χόλιγουντ. Γι’ αυτό ζήτησε από τους τεχνικούς του να θάψουν την πόλη
κάτω από την άμμο. Αφού τη σκέπασε με τόνους άμμου, ο Σεσίλ ντε Μιλ έκανε μια επίδειξη
καλού χιούμορ: «Εάν σκάψουν οι αρχαιολόγοι σε χίλια χρόνια στην έρημο
της Γουαδελούπης - έγραφε στην αυτοβιογραφία του ο μυθικός σκηνοθέτης
των επικών ταινιών του Χόλιγουντ - ελπίζω να μην ανακοινώσουν στις
εφημερίδες τη φοβερή “ανακάλυψη” ότι ο αρχαίος αιγυπτιακός πολιτισμός
έφτανε μέχρι τις ακτές του Ειρηνικού της αμερικανικής ηπείρου». Από
τότε έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες. Και τώρα, η «χαμένη πόλη» μπορεί
να ξαναδεί το φως χωρίς να κινδυνεύουν οι αρχαιολόγοι να πέσουν στην
παγίδα κάποιας θεαματικής ιστορικής γκάφας.ΑΠΕ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου