Έβλεπα τον Νίκο Χατζηνικολάου να φωνάζει, να χτυπιέται, να χειρονομεί και μόνο που δεν σηκώθηκε από την καρέκλα του για να χαστουκίσει τις βουλευτίνες του ΠΑΣΟΚ Κατσέλη, Ράπτη και Διαμαντοπούλου, επειδή το κόμμα τους, το ΠΑΣΟΚ, βγήκε πρώτο! Και να γαβγίζει ο Χατζηνικολάου ότι οι Πασόκοι θριαμβολογούσαν, ότι βγήκαν στην Ιπποκράτους κι αυτό δεν είναι θρίαμβος κ.λπ. Ποιος θριαμβολογούσε, βρε γελοίε; Αν βγήκε αυθορμήτως ο κόσμος έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Ιπποκράτους, καλά έκανε και βγήκε για να υποδεχτεί τον Γιώργο Παπανδρέου που πήρε πάνω του τον αγώνα και κέρδισε. Δηλαδή έπρεπε να κάτσουν σπίτια τους μουγγοί; Βρε άει στον αγύριστο!
* Αντί να σηκωθούν και να φύγουν οι κυρίες , κάθονταν και τον άκουγαν. Και δεν ντρεπόταν ο “άρχοντας”, ούτε μπορούσε να διανοηθεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα ξανάρθει στην εξουσία, και συνεχώς γάβγιζε.
Μα είναι δυνατόν να φέρεται στους καλεσμένους του με αυτόν τον τρόπο; Τους καλεσμένους σου τους τιμάς, τους κάνεις την ερώτηση και περιμένεις την απάντηση. Δεν φωνάζεις, δεν τους επιτιμάς, δεν κουνάς το χέρι, λες και είσαι ο δάσκαλος που απέναντί του έχει μαθητούδια! Έπρεπε να σηκωθούν οι κυρίες να του πουν δυο φωνήεντα και ν’ αποχωρήσουν εν σώματι. Αλλά αυτές κάθονταν και τον άκουγαν, μη μπορώντας να αντισταθούν στην εξουσία του! Δεν φτάνει που και ο Χατζηνικολάου ανήκει στη χορεία των μέσων ανημέρωσης που εν πολλοίς διαμόρφωσαν το σημερινό πολιτικό σκηνικό με “πρώτο κόμμα την αποχή”! Τα κανάλια ήσαν αυτά που διόγκωσαν την υπόθεση της ΑΠΟΧΗΣ. Τα κανάλια και οι δημοσκόποι. Δηλαδή τι νόημα έχει για τη δημοκρατία αυτό το ερώτημα περί αποχής; Βλακώδης είναι και η απορία μου. Να σκεφτεί κανείς ότι στις δημοσκοπήσεις έβαζαν το ερώτημα για τον “καταλληλότερο”! Για ποιο λόγο, αφού ψηφίζαμε μονάχα για την ευρωβουλή; Μήπως ψηφίζαμε και για ευρω…πρωθυπουργό και δεν το ξέραμε; Απλώς ήταν κι αυτό το ερώτημα για να δημιουργηθεί ένα εν γένει μπάχαλο…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου