M A N I E R
this site the web

Οι σύγχρονοι πρόσφυγες

Λέγαν σαν μπαίνει στο μαντρί
και βγαίνει βράδυ στην τιβί
πως βουλευτής θα γίνει
Του παν να γίνει διευθυντής
να ‘χει και δέκα γραμματείς
και διαταγές να δίνει
Θα είναι πρώτος στο χωριό
θα στήνει το ψηφοθηριό
κι αφεντικό θα μείνει


Μα ήρθαν δίσεκτοι καιροί
δεν έχει το παιδί ψωμί
κι οι πόρτες όλες κλείσαν
Βάρβαρα κτήνη στο μαντρί
πρόσφυγες δείχνει η τιβί
κι οι φυλακές γεμίσαν

Σε άλλη γη , πάλι σφαγή
η προσφυγιά είναι σκληρή
φεύγει και δεν γυρίζει
Τσαντήρια γέμισε η γη
κράτα την , τούτη τη στιγμή
τη φτώχεια μας μαυρίζει

Κι ο υπηρέτης στο τσαρσί
και με δαρμένο το κορμί
και σπίτι του στον Άδη
Βγαίνουν τουφέκια με σπαθί
γιατί χουν πάρει διαταγή
να ρίχνουν στο σκοτάδι

Στήσανε φράχτες στο πορτί
η στράτα έμεινε κλειστή
και η βροχή τους πνίγει
Έχουν στην αγκαλιά παιδί
το φουσκωτό χει τρυπηθεί
στη θάλασσα τους ρίχνει

Την έχουν στήσει τη σφαγή
πουλούνε βόμβες σαν τρελοί
κι ο κόσμος πάλι ξένος
Κλείσαν οι δρόμοι του ντουνιά
στου φασισμού την απονιά
στη κρύα νύχτα ρίγος

Φράγμα με πλέγμα στο στρατί
στα μάτια ‘στράφτει η οργή
δεν έχει σύνορα η Γη!
Με το ραβδί και το καμτσί
νεκροί ‘ναι και οι ζωντανοί
της ιστορίας οι λαοί!    Η ΣΦΗΚΑ

Κωστής Μουδάτσος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...