MALLON ΛΑΒΕ Αναρτήθηκε από MANIER , Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013 at 1:05 π.μ., in

Ο Πολ Τόμσεν είπες χτες: «Είναι σημαντικό το ότι οι Ευρωπαίοι έχουν αναγνωρίσει πως το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο». Ο Στουρνάρας απάντησε περιχαρής: «Ευπρόσδεκτο ένα νέο “κούρεμα”». Κουβέντα για την αποτυχία του προγράμματος, των Μνημονίων, των «απαιτούμενων θυσιών των πολιτών», των όσων θυσιάστηκαν.
Ο Πόλ Τόμσεν είπε χτες: «Το ΔΝΤ εκφράζει δυσπιστία ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να καλύψει με ανώδυνα διαρθρωτικά μέτρα το δημοσιονομικό κενό των 4 δισ. ευρώ για τη διετία 2015-2016 και γι’ αυτό προτείνει μονιμοποίηση του τέλους αλληλεγγύης στα εισοδήματα και νέες περικοπές συντάξεων και επιδομάτων». Ο Στουρνάρας δε δήλωσε τίποτα και ο Σαμαράς είναι αισιόδοξος.
Το ΔΝΤ είπε χτες: «Αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι, η Ελλάδα
θα αναγκαστεί να προβεί σε περικοπές δημοσίων δαπανών ίσες με το 50% του ποσού δεν εισπράχθηκε. Για παράδειγμα, αν αντί για 2,6 δισ. ευρώ τα έσοδα φθάσουν τα 1,6 δισ. ευρώ, οι περικοπές στον Προϋπολογισμό θα είναι το ήμισυ του 1 δισ. ευρώ που απομένει, ήτοι 500 εκατ. ευρώ». Ο Στουρνάρας σήκωσε τους ώμους του σ’ ένα αδιάφορο «ε, και τι να κάνουμε;», ενώ η κοινωνία είναι ανάσκελα στον ήλιο και ξεψειριάζεται.
Ο Ραγκούσης κάνοντας μπάνιο στην αταραξία των πολιτών, βγάζει τη μπόχα από πάνω του και δίνει στεγνά ως ενόχους της χρεωκοπίας τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά, δηλώνοντας: «Την Ελλάδα την έστειλαν στο μνημόνιο όσοι, για παράδειγμα, στην πλάτη των φορολογουμένων και του δημόσιου χρέους χάρισαν δισεκατομμύρια χρέη ποδοσφαιρικών ομάδων των πόλεών τους για να εκλέγονται πρώτοι βουλευτές.
Την Ελλάδα έστειλαν στο μνημόνιο όσοι γέμισαν με συντοπίτες τους τα μουσεία της αρμοδιότητος τους, όπως αυτό της Ακρόπολης, με πελατειακές προσλήψεις σταζιέρ και συμβασιούχων».
Στο ίδιο χαμάμ καθαρίζονται ο Λοβέρδος που δηλώνει ότι την Ελλάδα έβαλε σε αυτή την περιπέτεια ο Γιώργος Παπανδρέου, καθώς και ο Μπεγλίτης που δηλώνει ότι το ΔΝΤ στην Ελλάδα το επέβαλαν οι Γερμανοί, ενώ γενικά όλοι οι πρωταγωνιστές του εγκλήματος καθαρίζουν τα χέρια και τις συνειδήσεις τους, πριν φύγουν για καριέρα στις ΗΠΑ όπως προσφάτως έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου και τον ακολουθεί τώρα ο Λουκάς Παπαδήμος.
Αυτές οι βόμβες σκάζουν καθημερινά. Τα νοσοκομεία δεν έχουν τρόφιμα για τους ασθενείς τους. Τα νοσοκομεία δεν έχουν γιατρούς, νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό. Ιδιώτες γιατροί κόβουν κάθε μέρα τη σχέση τους με τον ΕΟΠΥΥ και δέχονται ασθενείς μόνο επί πληρωμή. Τα φάρμακα εξαφανίζονται. Η κοινωνία είναι κουφή. Αυτό βέβαια είναι το λιγότερο. Σύντομα θα είναι νεκρή. Ο δείκτης θνησιμότητας αυξήθηκε από 9,5% το 2006 σε 9,9% το 2012. Ακόμη χειρότερα, ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας, που την περίοδο 2001 – 2008 μειωνόταν 8,7% ετησίως, τη τελευταία τετραετία αυξάνεται 14% αντίστοιχα.
Και ξαφνικά η κοινωνία σταματάει να ξεψειριάζεται αραχτή στον ήλιο. Αναστατώνεται! Τρέχει να ανοίξει τηλεόραση. Πανικός! Κάτι έγινε στο Mall. Στο Mall που όλοι αγαπήσαμε. Στο Mall της καρδιάς μας. Έγινε έκρηξη. Ω, η τρομοκρατία! Όχι! Η τρομοκρατία δε θα περάσει. Θα αντισταθούμε.
Στεκόμουν με σκεπτικισμό απέναντι σε αυτή την ιστορία περί αποπροσανατολισμού της κοινωνίας. Αναρωτιόμουν για ποιο λόγο να θες να αποπροσανατολίσεις μια αποχαυνωμένη κοινωνία. Λες και αυτή η κοινωνία που την πάνε για σφαγή ήταν ποτέ προσανατολισμένη σε κάποια διαμαρτυρία, αντίδραση ή άμυνα. Η μικρή μας αγελάδα βόσκει χόρτα στη λιακάδα. Γιατί να την τρομάξεις την ήσυχη;
Μετά τη βόμβα στο Mall και τις αντιδράσεις της κοινωνίας άρχισα να καταλαβαίνω. Την τρομάζεις την κοινωνία για να σφίξει κι άλλο τα βυζιά της. Να κατεβάσουν και τις τελευταίες σταγόνες από το γάλα της. Να τη στεγνώσεις. Κι ύστερα ν’ αρχίσεις να της κόβεις φέτες κρέας, υπό την απειλή ότι αν διαμαρτυρηθεί θα έρθουν οι τρομοκράτες. Με το παραμύθι ότι «τώρα που έρχεται η ανάπτυξη, κάποιοι κακοί αριστεροί ζηλεύουν και θέλουν να φέρουν κοινωνική αναταραχή». «Η τρομοκρατία, πλέον, απειλεί την κοινωνία» όπως δήλωσε ο καλός αριστερός Κουβέλης.
Ίσως, μάλιστα, για να πιάσει καλύτερα η τρομοκρατία της «τρομοκρατίας» να χρειαστεί να υπάρξει κι ένα θύμα, για να σπάσει λίγο η συνήθεια των θυμάτων της καθημερινότητας και των μέτρων. Αυτά τα θύματα, όπως φαίνεται, βαρεθήκαμε να τα θρηνούμε. Τα συνηθίσαμε. Βλέπετε, στον τηλεθρεμμένο νου υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να σε σκοτώνουν από το να σε πεθαίνουν. Το πρώτο το κάνουν άγνωστοι, ενώ το δεύτερο αυτοί που ψήφισες, οπότε έχουν ένα δικαίωμα παραπάνω στη ζωή σου.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ