Βάλτε τα σωσίβια, περνάμε κάβο Αναρτήθηκε από MANIER , Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012 at 4:29 μ.μ., in

Εδώ και μέρες νιώθω σαν επιβάτης του Τιτανικού, που ακούει από γύρω γύρω όμορφα λόγια και μουσικές ενώ το πλοίο ήδη έχει συγκρουστεί με το παγόβουνο και μπάζει νερά αλλά ο καπετάνιος, ζαλισμένος από τις μουσικές και τις φιλοφρονήσεις, διατείνεται πως περνάμε τον τελευταίο κάβο, εννοώντας προφανώς με κατεύθυνση προς τον λιμένα προορισμού μας.
Αν θα φτάσουμε ημιβυθισμένοι ή αν θα βυθιστούμε απάνω στον κάβο, οπότε θα είναι και πολύ δύσκολη η επιχείρηση διάσωσης ναυαγών λόγω των τεταμένων επί του κάβου καιρικών συνθηκών, αυτό αποτελεί ένα σημαντικό ερώτημα το οποίο αναμένει τις αμερικανικές εκλογές για να απαντηθεί.
Το βέβαιο είναι πως τα ποντίκια που πάντα φεύγουν πρώτα,
έχουν ήδη φύγει, (τα τελευταία φύγανε πριν δυο τρεις μέρες) και πως ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί του πληρώματος έχουν ηττηθεί κατά κράτος από την φουρτούνα, δεχόμενοι αλλεπάλληλα πλήγματα στον προσανατολισμό του πλου και συνάμα της αξιοπιστίας τους απέναντι στο υπόλοιπο πλήρωμα και το επιβατικό κοινό.
Όταν από τον Αύγουστο μέχρι τον Νοέμβρη υπόσχεσαι κάθε βδομάδα πως φτάνουμε, όταν το βαπόρι βρίσκεται σε δύνη κι εσύ μιλάς για μια επερχόμενη αλλά οπωσδήποτε τελευταία μεγάλη φουρτούνα, όταν κατόπιν το βαπόρι μπάζει ήδη νερά και βυθίζεται υπό τα καλλικέλαδα τραγούδια των σειρήνων που το κανακεύουν μέχρι τελευταίας στιγμής για να μην πάρει χαμπάρι τον επερχόμενο ξαφνικό θάνατο αλλά εσύ ως καπετάνιος αφήνεσαι να παρασυρθείς από  την γλύκα των λόγων τους και την τακτική τους, τότε δύο τινά υπάρχουν
Ή βρίσκεται ανάμεσα στο πλήρωμα κάποιος με τσαγανό και αναλαμβάνει μπροστάρης για να κάνει εξέγερση παρασύροντας και τους επιβάτες σ’ αυτήν, με στόχο να δέσουν τον καπετάνιο και τους αξιωματικούς στο αμπάρι και να πάρουν οι ίδιοι το τιμόνι στα χέρια τους ή αφήνονται όλοι μαζί να μεθούν υπό τους όμορφους ήχους και τα γλυκόλογα που εντείνονται όσο η ύστατη ώρα φτάνει και να πνιγούν πριν προλάβουν να καταλάβουν πως βράχηκαν. Διότι όταν βαρέσει ο συναγερμός, εφτά βραχείς συριγμοί και ένας διαρκείας, ο πανικός που θα επικρατήσει θα πρέπει να είναι απολύτως ελεγχόμενος για να μην μεταδοθεί και σε άλλα σκάφη που βρίσκονται στην ίδια μοίρα.
Στην Ελλάδα πάντως δεν μπορώ να διακρίνω κάποιον με τσαγανό στο πλήρωμα. Αν δεν πάρουν την πρωτοβουλία της εξέγερσης οι επιβάτες μόνοι τους, δεν υπάρχει άλλη ελπίδα και ο χρόνος τελειώνει επικίνδυνα
                                                                                                                       Γιάννης Μακριδάκης