Λιγοστεύουν οι λέξεις. Μα εσύ ποτέ δεν επέλεγες τη σιωπή. Όχι στο blogging, μα σε καθετί στη ζωή. Πάντα μιλούσες, πολεμούσες το άδικο, έγραφες τα συναισθήματα σου και χάραζες αισθητά τις διαχωριστικές σου γραμμές. Έβαζες όρια και υπερασπιζόσουν πάντα με πείσμα τις απόψεις σου. Πλέον το νιώθεις ασφυκτικά. Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στο δικό σου τρόπο σκέψης και της νεοελληνικής κοινωνίας.
Τώρα τί; Ίσως βλέπεις να επιβεβαιώνονται οι φόβοι. Όλα όσα έγραφες, μοιραζόσουν, όλα όσα αισθανόσουν να σε πνίγουν. Όλη αυτή η αρρώστια που αν δε θεραπευόταν, θα κορυφωνόταν. Όλα όσα φοβόσουν, πλέον είναι εδώ. Και δε θα έχεις καμία ανοχή.
Λιγοστεύουν τα λόγια. Αδυνατείς να απαντήσεις στην ανοησία και στη βία με επιχειρήματα. Είναι ψυχοφθόρο και επίπονο να υπερασπίζεσαι τα αυτονόητα. Άλλωστε είμαστε στην εποχή που οι αναλύσεις παύουν να έχουν βάση. Τελειώνει η λογική και είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη για ουσιαστικές πράξεις.
Έχω ορισμένες ισχυρές πεποιθήσεις που τίποτα δε θα τις αλλάξει. Όπως ότι και ο πιο φτωχός και ο πιο ταπεινός έχει να σου διδάξει κάτι ουσιαστικό, αρκεί να έχεις αυτιά για να τον ακούσεις. Ότι δεν προσεγγίζεις κάποιον αναλόγως με το τι αναφέρεται στην ταυτότητα του, αλλά από τον τρόπο που θα συμπεριφερθεί, το χαρακτήρα του.
Τελειώνουν τα λόγια. Και τι να πεις; Πως όταν καταρρέει μια κοινωνία, το πλέον σίγουρο είναι πως θα στραφεί προς τα άκρα; Πως μελετημένα οδηγείται εκεί; Πως απλά, ιστορικά αποδεικνύεται; Πως δεν αποτελεί λύση; Πως προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο; Πως πρέπει να πάμε μπροστά και όχι πίσω;
Πιστεύω σε μια άλλη κοινωνία, που δυστυχώς η πολιτική πλέον δεν υπερασπίζεται. Απέτυχε, πρέπει να εξανθρωπίσουμε την πολιτική. Εκείνο που μας χρειάζεται δεν είναι περισσότερα χρήματα, είναι ανθρωπισμός και καλλιέργεια. Να καταλάβουμε πως λίγα μας χωρίζουν και πολλά μας ενώνουν. Το τυφλό μίσος και η βία προς καθετί διαφορετικό είναι ψυχική ασθένεια και ένδειξη βαθιάς δυστυχίας. Όταν περιθωριοποιείς τον άνθρωπο, θα εκφράσει βάναυσα το κενό του. Λίγοι θα αντιδράσουν μεγαλόψυχα και ώριμα.
Η λύση είναι μπροστά στα μάτια όλων μας, είναι ο ελληνικός πολιτισμός. Πρέπει να τον γνωρίσουμε, γιατί προφανώς στην πορεία τον ξεχάσαμε. Αυτός επινόησε την Δημοκρατία, επαίνεσε τη φιλοξενία, δόξασε τη φιλία, εξύψωσε τη γνώση, καθαγίασε την αλληλεγγύη, τις τέχνες, τη δημιουργικότητα, το στοχασμό.
Πρέπει να στραφούμε προς τα κείμενα. Το θέατρο, τους ποιητές, τους φιλοσόφους.
Τόσος πλούτος, όχι δανεισμένος, μα απλόχερα χαρισμένος σε όλους μας, αρκεί να έχουμε ανοικτή την ψυχή και το μυαλό μας. Να γνωρίσουμε, να ακούσουμε, να ενστερνιστούμε.
Μην παρασυρόσαστε από τους ένθερμους "έλληνες", αυτοί δεν έχουνε καμία ιδέα τι σημαίνει ελληνικότητα. Είναι μόνο τυφλωμένοι από τον εθνικισμό, που καλύπτει το μίσος και προσωπικά τους προβλήματα.
Τόσος πλούτος, όχι δανεισμένος, μα απλόχερα χαρισμένος σε όλους μας, αρκεί να έχουμε ανοικτή την ψυχή και το μυαλό μας. Να γνωρίσουμε, να ακούσουμε, να ενστερνιστούμε.
Μην παρασυρόσαστε από τους ένθερμους "έλληνες", αυτοί δεν έχουνε καμία ιδέα τι σημαίνει ελληνικότητα. Είναι μόνο τυφλωμένοι από τον εθνικισμό, που καλύπτει το μίσος και προσωπικά τους προβλήματα.
«Ξένους ξένιζε, και συ γαρ ξένος γ’εση»
("Τους ξένους να φιλοξενείς, γιατί και εσύ κάποτε θα είσαι ξένος")
Μένανδρος,
αρχαίος Έλληνας ποιητής, 4ος π.Χ.
Όλα έχουν ήδη ειπωθεί. Μα ίσως δεν είναι τόσο δύσκολο. Έχουμε τόσο πλούτο απλόχερα χαρισμένο τριγύρω, άρα και μέσα μας. Μήπως σου φαίνεται αιρετικό; Απλά χάσαμε το δρόμο. Πρέπει να τον ξαναβρούμε και θα τον ξαναβρούμε, όσο και αν μας σπρώχνουν σε αντίθετα μονοπάτια.
«Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας μας χρειάζεται ὅλους τοὺς ἄλλους.
Πρέπει ν᾿ ἀναζητήσουμε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται.
Ὅταν στὸ δρόμο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα,
κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγμά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος.
Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας.
Έχουμε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουμε.
Ἂς συλλογιστοῦμε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»
(Γ. Σεφέρης)
Την κοινωνία δε μπορείς να την αλλάξεις μόνος... Οραματίζομαι μια κοινωνία με πάθος για αγάπη, δημιουργικότητα, δεκτικότητα προς το διαφορετικό. Όπου η ελευθερία σου σταματά εκεί που ξεκινά του διπλανού. Θα προσπαθήσω όσο γίνεται να τον πλάσω και να τον κρατήσω ζωντανό έστω στο μικρόκοσμο μου, στις συναναστροφές και στις επιλογές μου. Στρέφομαι στις μουσικές, στα βιβλία, στη φύση και στον άνθρωπο. Αναζητώ στην καθημερινότητα στοιχεία που έχουν αυθεντικότητα και προσπαθώ να τα κρατήσω ζωντανά και να αλιεύσω από αυτά. Ευελπιστώ να γνωρίσω περισσότερους, που οραματίζονται το ίδιο. Όποτε βρίσκω τις λέξεις, θα είμαι και εδώ.
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου