Το μαύρο γιαούρτι του Νταλάρα. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο Αναρτήθηκε από MANIER , Τρίτη 6 Μαρτίου 2012 at 10:35 μ.μ., in

"Είναι καινούριος πόλεμος αυτός, δεν ξέρεις ποιός είναι ο εχθρός σου"

Είδα το βίντεο με τον Νταλάρα στο Ίλιον και κατάλαβα ότι μπήκαμε στην κόλαση. Στην επικράτεια της αυτοδικίας και της βαρβαρότητας. Όχι ότι δεν το περίμενα. Οποιοσδήποτε με στοιχειώδες μυαλό ξέρει ότι κοινωνία που πεινά και στριμώχνεται γίνεται επικίνδυνη. Πρώτα επιτίθεται στα σύμβολά της (κυρίως τα αμφιλεγόμενα) και μετά τρώει τις σάρκες της (όσες δεν τής έφαγαν οι άλλοι).

Το ερώτημά μου είναι άλλο: ο Νταλάρας δεν το ήξερε αυτό; Δεν ήξερε ότι σε έναν κόσμο που πεινά πρέπει να προσέχεις διπλά όταν  μιλάς; Ιδίως όταν έχεις διαπλακεί με όλα όσα υποτίθεται κρίνεις; (τους πολιτικούς, την πλουτοκρατία, την

μεγάλη ζωή, την εξουσία;). Κι όταν είναι νωπή ακόμα η μεγάλη

συζήτηση για τις «εθνικές σου προσφορές» και το πόσο δωρεάν είναι οι δωρεάν συναυλίες σου;

Δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να πάρω απαράιτητα το μέρος του τραγουδιστή ή του αγριεμένου πλήθους. Διότι αυτό ήδη επιτείνει την ατμόσφαιρα της αρένας, που γίνεται ολοένα πιο πολεμοχαρής. Και διότι αυτός ο πόλεμος που πάει να ξεσπάσει είναι τυφλός και οι περισσότεροι δεν ξέρουν ακόμα ποιός είναι ο πραγματικός εχθρός τους. Συλλήβδην επιτίθενται σε όποιον τους πλησιάζει χωρίς μονοσήμαντα λόγια και οικείες κραυγές. Πολλοί πάνε από φίλια πυρά. Τσαλαβουτάμε στη σύγχυση. Και όλα τα σύμβολα του παλιού κόσμου είναι ένοχα μέχρι να αποδείξουν ότι είναι αθώα.

Αλλά θα περίμενα από αυτούς που έχουν (και είχαν όλες αυτές τις δεκαετίες) την εξουσία και τα χρήματα, τουλάχιστον να μη ξύνονται στη γκλίτσα του τσοπάνη. Γιατί ο τσοπάνης πεινά. Και είναι απελπισμένος. Συνεπώς, βίαιος. Και δυνάμει εγκληματικός. Σίγουρα πάντως τραμπούκος.

Γιατί και όλοι αυτοί που «προσφέρουν», τραγουδάνε, «σώζουν» και υποδύονται έναν τρύπιο ρόλο τόσα χρόνια, βία ασκούν με τον τρόπο της ζωής τους πάνω στο πλήθος. Απλώς μια βία έξυπνη, υποδόρια και υπνωτική.                       Lifo