Πατερούλη άσε με να δημο&... Αναρτήθηκε από MANIER , Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011 at 11:56 μ.μ., in

Είπα κι εγώ ότι θα ζήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου ένα δημοψήφισμα.

Να δω πως είναι να έχεις άποψη πάνω σε ένα ζήτημα ρε αδελφέ.

Να ζήσω κι εγώ λίγη από τη δημοκρατία της Ισλανδίας, εκτός από αυτή των ελληνικών εκλογών.

Να πω τη γνώμη μου για θέματα που αφορούν την Ευρώπη και την Ελλάδα και να τους κάνω μια μεγάλη πλάκα μαζί με άλλους Έλληνες και να βγει ένα αποτέλεσμα 80% ότι θέλουμε να φύγουμε από την ευρωζώνη και να χεστούν.

Αλλά δεν με άφησαν… τελευταία στιγμή όλα τα κόμματα έγιναν ένα και λυσσαλέα μου είπαν πάλι ότι είμαι ανεύθυνος και δεν μπορώ να αποφασίσω για την τύχη της χώρας μου.

«Ρε δεν ψηφίζουμε γονείς, πολιτικούς ψηφίζουμε!» θέλω να τους πω και να τους τρίψω στη μούρη την «υπευθυνότητα» τους που μας έχει φέρει σε αυτά τα χάλια.

Εντέλει, δεν με άφησαν να δημοψηφίσω γιατί όπως σας είπα παραπάνω αυτοί ξέρουν καλύτερα από εμένα. Έτσι, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, λοιποί ευρωπαίοι και παρατρεχάμενοι έγιναν μια γροθιά και τάχθηκαν κατά του ενδεχομένου να πάθουν πλάκα από την απόφασή μας και να γυρίσουμε στη δραχμή.

Γιατί αυτό τους ενώνει όλους, η απέχθεια της δραχμής και η

αγάπη τους προς το χρήμα. Η πολύ μεγάλη αγάπη τους όμως, τόσο μεγάλη που καταντά φιλαργυρία.

Μέσα σε αυτή την «ομόνοια» «αγνών» συμφερόντων ακύρωσαν το δημοψήφισμα και κάθισαν πάλι γύρω από το τραπέζι του δείπνου, ο οποίος πλέον δεν είναι μυστικός και φτωχικός, μα πλούσιος και ξεδιάντροπα προφανής.

«Να σώσουμε τη χώρα!» φωνάζει ένας, «για το τομάρι του Έλληνα!» φωνάζει ένας δεύτερος, «να ρίξουμε τον ανίκανο πρωθυπουργό!» ένας τρίτος και όλοι μαζί βαράνε παλαμάκια στην κοινοβουλευτική ομάδα σαν χαζοχαρούμενοι.

Να τους πω βλάκες θα είναι λίγο, να τους πω κότες θα τους είναι πολύ. Δεν θα τους πω τίποτα γιατί όλοι αυτοί μαζί δεν κάνουν έναν άνθρωπο.

Αν και το δημοψήφισμα δεν είχε πλέον κανένα ουσιαστικό νόημα γιατί τα απάνθρωπα μέτρα έχουν ήδη παρθεί και συνεχίζουν να παίρνονται παρόλα ταύτα ήταν μια ευκαιρία να εκφράσουμε έστω και για λίγο δημοκρατικά αυτά που κρύβουμε μέσα μας.

Οι πατερούληδες όμως και οι μανούλες που έχουν αναλάβει να μας προστατεύουν δεν το επέτρεψαν για να μην χάσουν εκτός από τον πρωθυπουργό τους και το μισθό τους μαζί με το ευρώ τους που απ’ ότι φάνηκε τους ενδιαφέρει χιλιάδες φορές περισσότερο από εμάς.

Αν είναι να σε πηδήξει ένα νόμισμα πρέπει να είναι σκληρό σαν το ευρώ… Βασίλης Δημητριάδης  Διηγήματα, βιβλία, κείμενα, σκέψεις...