Γράφει η
Καίτη Βασιλάκου Όσοι βρίσκονται σήμερα στη μέση ηλικία παρατηρούν με έκπληξη τη νεότερη γενιά και αναρωτιούνται τι ακριβώς δεν πήγε καλά με την ανατροφή της, εφόσον εκείνοι τήρησαν κατά γράμμα τις συμβουλές των ειδικών. Οι ειδικοί τόνιζαν και τονίζουν συνεχώς τους κινδύνους που διατρέχει ένα παιδί να τραυματιστεί ψυχικά, όταν οι γονείς του δεν του φέρονται σωστά, όταν το κακοποιούν, το αγνοούν, του στερούν την αγάπη τους, δεν του δείχνουν τα συναισθήματά τους, το τιμωρούν, αντί να του εξηγούν τι έκανε λάθος, όταν γενικά δεν το αντιμετωπίζουν σαν ένα πλάσμα που ακόμα αναπτύσσεται και έχει ανάγκη από προστασία, ασφάλεια και αγάπη. .....
Όσοι μεγάλωσαν με άλλες αρχές, σε μια εποχή που το ξύλο ήταν θεμιτό και απαραίτητο για τη σωστή ανατροφή των παιδιών, η τιμωρία ήταν στο καθημερινό πρόγραμμα και ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους σήμαινε φόβο, υπακοή και σιωπή, συμφώνησαν αμέσως με τους ειδικούς γιατί γνώριζαν από προσωπική πείρα ότι η ανατροφή που είχαν πάρει οι ίδιοι δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.
Καίτη Βασιλάκου Όσοι βρίσκονται σήμερα στη μέση ηλικία παρατηρούν με έκπληξη τη νεότερη γενιά και αναρωτιούνται τι ακριβώς δεν πήγε καλά με την ανατροφή της, εφόσον εκείνοι τήρησαν κατά γράμμα τις συμβουλές των ειδικών. Οι ειδικοί τόνιζαν και τονίζουν συνεχώς τους κινδύνους που διατρέχει ένα παιδί να τραυματιστεί ψυχικά, όταν οι γονείς του δεν του φέρονται σωστά, όταν το κακοποιούν, το αγνοούν, του στερούν την αγάπη τους, δεν του δείχνουν τα συναισθήματά τους, το τιμωρούν, αντί να του εξηγούν τι έκανε λάθος, όταν γενικά δεν το αντιμετωπίζουν σαν ένα πλάσμα που ακόμα αναπτύσσεται και έχει ανάγκη από προστασία, ασφάλεια και αγάπη. .....
Όσοι μεγάλωσαν με άλλες αρχές, σε μια εποχή που το ξύλο ήταν θεμιτό και απαραίτητο για τη σωστή ανατροφή των παιδιών, η τιμωρία ήταν στο καθημερινό πρόγραμμα και ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους σήμαινε φόβο, υπακοή και σιωπή, συμφώνησαν αμέσως με τους ειδικούς γιατί γνώριζαν από προσωπική πείρα ότι η ανατροφή που είχαν πάρει οι ίδιοι δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.
Μεγάλωσαν λοιπόν τα παιδιά τους με στοργή που δεν έκρυβαν για λόγους παιδαγωγικούς, αντίθετα την επιδείκνυαν με κάθε τρόπο πιστεύοντας ότι έτσι τους έδιναν το αίσθημα της ασφάλειας που χρειάζονται. Απέφυγαν την τιμωρία γιατί ήξεραν ότι η τιμωρία αφήνει ανεξίτηλα στίγματα στην παιδική ψυχή και είναι πηγή πολλών ψυχικών προβλημάτων στην ενήλικη ζωή κατόπιν. Φρόντισαν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με πολλά βιβλία, με πολλά παιχνίδια, με παιδικά πάρτι, με παιδικό θέατρο και κινηματογράφο, με οτιδήποτε θα τους έδινε χαρά.
Ήθελαν να είναι ευτυχισμένα και ακόμα ήθελαν να παραδώσουν στην κοινωνία ανθρώπους ολοκληρωμένους, ικανούς να σταθούν μόνοι τους και να φτιάξουν τη ζωή τους, όπως την επιθυμούσαν αυτοί.
Με λίγα λόγια μεγάλωσαν τα παιδιά τους ακολουθώντας τις συμβουλές των ειδικών, δηλαδή με ένα τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτόν που τους μεγάλωσαν αυτούς οι γονείς τους. Ήταν σίγουροι λοιπόν ότι η νέα γενιά που θα έπαιρνε τη θέση τους στην κοινωνία προσεχώς, θα ήταν μια γενιά πολύ καλύτερη από τη δική τους, πιο ευτυχισμένη και πιο ισορροπημένη.
Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη δυστυχώς.
Η νέα γενιά που προέκυψε δεν έχει βέβαια καμιά ομοιότητα με την προηγούμενη, είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένη, πιο ενημερωμένη, πιο προβληματισμένη και πιο μορφωμένη, αλλά παράλληλα είναι το ίδιο ή και περισσότερο προβληματική.
Σε μια παραλλαγή της παρουσιάζεται ανασφαλής, χωρίς πρωτοβουλία, κολλημένη στην οικογένεια και με πάσης φύσεως προβλήματα ψυχολογικά που αναγκάζουν τους γονείς να καταφεύγουν στις συμβουλές ψυχολόγων και ψυχιάτρων. Σε άλλη παραλλαγή είναι κακομαθημένη, δεν αγαπά τη δουλειά, εκτός κι αν της προσφερθεί καμιά διευθυντική θέση, εξακολουθεί να ζει με τα χρήματα των γονέων, χωρίς αυτό να την ενοχλεί και απολαμβάνει τη ζωή ευρισκόμενη σε μια παρατεταμένη εφηβεία που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ.
Με άλλα λόγια η γενιά που ετοιμάζεται να αναλάβει τον κόσμο, δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη από την προηγούμενη. Έχει κι αυτή πολλά απωθημένα και πολλά παράπονα από τους γονείς που τη μεγάλωσαν.
Είναι φανερό λοιπόν ότι προηγούμενη γενιά δεν κατάφερε να φτιάξει ευτυχισμένους, ολοκληρωμένους ανθρώπους.
Πού έγινε το λάθος;
Τι δεν φρόντισαν να πουν οι ειδικοί;
Δεν φρόντισαν να πουν - ή ίσως το είπαν, αλλά κανείς δεν τους άκουσε –
ότι οι γονείς πρέπει να επιβραβεύουν τη σωστή συμπεριφορά του παιδιού τους και να αποδοκιμάζουν τη λάθος συμπεριφορά του, γιατί η κοινωνία, στην οποία πρόκειται να ενταχθεί σε λίγα χρόνια, δεν είναι διατεθειμένη να το συγχωρεί, όταν κάνει λάθη, να το παρηγορεί και να το χαϊδεύει, όπως κάνουν αυτοί. Επίσης δεν είπαν οι ειδικοί ή δεν το άκουσαν οι γονείς, ότι το μπούκωμα του παιδιού με πάσης φύσεως παιχνίδια τού προκαλεί κορεσμό και αδιαφορία που αργότερα θα μεταφραστεί σε απάθεια και αίσθηση του ανικανοποίητου. Ότι το παιδί μεγαλώνει ισορροπημένα, όταν ξέρει ότι οι γονείς του το αγαπούν, αλλά δεν είναι δούλοι του. Ότι η υπερπροστασία το κάνει φοβισμένο και άβουλο. Ότι η συνεχής υποχώρηση στις απαιτήσεις του το κάνει εγωκεντρικό.
Πολλά παρέλειψαν να πουν οι ειδικοί ή ίσως τα είπαν, αλλά δεν τους άκουσε κανείς. Τώρα θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον για άλλη μια γενιά, ελπίζοντας ότι οι σημερινοί νέοι, όταν θα γίνουν γονείς, δεν θα επαναλάβουν τα λάθη των προηγούμενων.
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου