Η ρεαλιστική πολιτική του Γ. Παπανδρέου και το ΔΝΤ Αναρτήθηκε από MANIER , Παρασκευή 23 Απριλίου 2010 at 7:00 μ.μ., in

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ της ΡΟΔΟΥ Θα είμαι ειλικρινής. Καθόλου καλά δεν αισθάνομαι όταν ακούω για το ΔΝΤ που βάλαμε στα πόδια μας για να κάνει κουμάντο στα οικονομικά μας. Δεν ξέρω αν θα μου στοιχίσει κάτι παραπάνω στην τσέπη μου, ξέρω όμως ότι μου θίγει το γόητρο και την εθνική μου περηφάνια. Δεν ήθελα να είναι η χώρα μου η πρώτη χώρα της ΕΕ που προσφεύγει στο ΔΝΤ για να αποφύγει τη βέβαιη χρεοκοπία.
Η δεύτερη σκέψη που κάνω αμέσως μετά, μου λέει ότι με ψευδαισθήσεις δεν μπορώ να προχωρήσω ούτε εγώ ούτε η χώρα μου. Με ψευδαισθήσεις και μεγαλοϊδεατισμούς ζούσαμε τόσα χρόνια και ιδού που καταλήξαμε!
Μας κακοφάνηκε όταν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μίλησε για πρώτη φορά για την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, λέγοντας με τόνο δραματικό ότι έχουμε φτάσει στο σημείο απώλειας της εθνικής κυριαρχίας μας. Ο πρωθυπουργός είπε την αλήθεια. Και εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε συνηθίσει να ακούμε την αλήθεια. Μας αρέσουν τα παραμύθια και οι ψευδαισθήσεις περί του από μηχανής θεού που θα έσωζε για μια ακόμη φορά τον περιούσιο λαό του. Όμως ο Γιώργος Παπανδρέου γνώριζε καλά όταν χρησιμοποιούσε αυτές τις φράσεις ότι οι από μηχανής θεοί έπαψαν πια να υπάρχουν γι αυτή τη χώρα. Χρειάζονται λύσεις. Λύσεις πραγματικές και δύσκολες, αν θέλουμε να γλυτώσουμε από το χείλος της χρεοκοπίας. Και πήρε πάνω του την πολιτική ευθύνη.

Η «αλήθεια» του Καραμανλή

Όχι, δεν έλεγε την αλήθεια ο Καραμανλής προεκλογικά, όπως προσπάθησε να μας πείσει. Δεν έλεγε την αλήθεια ούτε η ΕΕ. Σήμερα πια – και το έχουμε ξαναγράψει από αυτή τη στήλη – είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κεντροδεξιά ΕΕ χαρίστηκε στον Κώστα Καραμανλή για να τον κρατήσει στην εξουσία. Σήμερα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Ευρωπαίοι φίλοι του κ. Καραμανλή, του διεμήνυσαν ότι δεν πάει άλλο, δεν καλύπτεται ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός της χώρας. Του το είπαν κι εκείνος έφυγε τρέχοντας, προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές, για να γλυτώσει, λέγοντας δήθεν την αλήθεια! Όψιμο το ενδιαφέρον του για την αλήθεια όταν είχαν προηγηθεί 6 χρόνια αδράνειας και κακών πολιτικών χειρισμών, που εκτίναξαν σε πρωτοφανή ύψη χρέη και ελλείμματα (πάνω από 13% για το 2009 σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία). Ήταν 6 ολέθρια χρόνια που οδήγησαν τις λεγόμενες αγορές στην αμφισβήτηση της δυνατότητας της Ελλάδας να διαχειριστεί το χρέος της και αυτό είχε ως συνέπεια την εκτίναξη του κόστους δανεισμού. Αυτό που καλείται 6 μήνες ώρα να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Γιώργος Παπανδρέου.

Καμία διέξοδος

Όλα αυτά τα εξήγησε ο κ. Παπανδρέου προχθές το βράδυ στον ΣΕΤΕ. «Καμία διέξοδο» δεν είχε η Ελλάδα μπροστά στο «τρομακτικό» έλλειμμα και χρέος της, εκτός από τη δήλωση χρεοκοπία, δήλωσε ο πρωθυπουργός στη συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, συμπληρώνοντας ότι «τώρα έχουμε τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, ο οποίος θα διαθέσει φέτος πάνω από 30 δισ. ευρώ».
Σε αντίθετη περίπτωση η Ελλάδα θα ήταν υποχρεωμένη να κηρύξει παύση πληρωμών και να δηλώσει αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων. Σημείωσε ότι κανένας μηχανισμός και κανένα ΔΝΤ δε μας φταίει και επεσήμανε ότι «δεν είναι ώρα ούτε για παραπληροφόρηση, ούτε για πανικό, αλλά ώρα να μπούμε όλοι επί τω έργω και να προχωρήσουμε σε μεγάλες αλλαγές». Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι η κατάσταση της οικονομίας είναι πλέον γνωστή σε όλους, όπως γνωστές είναι και οι αιτίες -λάθη δεκαετιών, παραλείψεις και επανάπαυση -, όπως είπε, που μας οδήγησαν εδώ και πρόσθεσε ότι την τελευταία πενταετία τα όντως δομικά προβλήματα της χώρας, όχι απλώς δεν αντιμετωπίστηκαν αλλά διογκώθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε η Ελλάδα να βρεθεί απολύτως απροετοίμαστη στο χείλος του γκρεμού. Δεν είναι δικαιολογίες, είναι η πραγματικότητα.

Καμία αντιπρόταση

Ναι , ο πρωθυπουργός έλεγε ότι χρήματα υπάρχουν. Και υπάρχουν. Μόνο που η πάταξη της φοροδιαφυγής, η περιστολή της σπατάλης, ο περιορισμός των δαπανών, δεν μπορούν να αποδώσουν άμεσα. Χρειάζεται βάθος χρόνου. Ανάπτυξη, ναι! Εκ των ων ουκ άνευ. Μόνο που η ανάπτυξη αποδίδει μακροπρόθεσμα. ΤΩΡΑ τι γίνεται; Που θα βρούμε χρήμα ζεστό για να λειτουργήσει η χώρα; Έχει κανένας καμιά ιδέα;
Προφανώς όχι, διότι μέχρι στιγμής μόνο αφορισμοί και δαιμονοποίηση του ΔΝΤ υπάρχουν από πλευράς της ανέξοδα λαϊκίζουσας αντιπολίτευσης. Αντιπρόταση όμως δεν ακούσαμε μέχρι σήμερα. Κατά συνέπεια, οι επιλογές της κυβέρνησης, είναι μονόδρομος. Ως τώρα δανειζόμασταν από τις λεγόμενες «διεθνείς αγορές», αλλά από κάποια στιγμή και μετά άρχισαν να μας ζητάνε υπερβολικά υψηλά επιτόκια, που ή θα τα δίναμε ή θα καταλήγαμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Άλλη λύση για να βρούμε χρήματα δεν υπήρχε.

Η εμπλοκή του ΔΝΤ

Είναι αλήθεια ότι ο κ. Παπανδρέου προσδοκούσε άλλου είδους ανταπόκριση από την ΕΕ. Περίμενε αλληλεγγύη και κυρίως τη συνειδητοποίηση ότι η περιπέτεια της Ελλάδας (οσονούπω και άλλων χωρών) αναδεικνύει τις αδυναμίες της ΕΕ, που ίσως στην πορεία στοιχίσουν την ίδια της την ύπαρξη και όχι απλά τη συνοχή της. Ο κ. Παπανδρέου επεδίωκε να δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης καθώς μόνοι μας ήταν αδύνατον να βγούμε από την κρίση. Ο Έλληνας πρωθυπουργός πρωτοστάτησε στην δημιουργία αυτού του μηχανισμού. Αυτό είναι μεγάλο επίτευγμα από μόνο του. Και είναι επίτευγμα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλες τις χώρες της ευρωζώνης και κατ` επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν η ίδια η Ε.Ε. θα έπρεπε να έχει προβλέψει εξαρχής τη σύσταση αυτόματου χρηματοοικονομικού μηχανισμού, ώστε σήμερα να μην νιώθει ότι απειλείται το οικοδόμημα της Ευρωζώνης

Ο Έλληνας πρωθυπουργός επεδίωκε τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, ο οποίος νοθεύτηκε εξαρχής και υπονομεύτηκε εκ των έσω. Η στάση των Γερμανών, οι συντηρητικές απόψεις, τα συμφέροντα, όλα συνέτειναν στην συμμετοχή και του ΔΝΤ. Τελικά διαμορφώθηκε ένας δύσκαμπτος ευρωπαϊκός μηχανισμός με ακριβό δανεισμό και με συμμετοχή του ΔΝΤ.
Το έχει πει κατ’ επανάληψη ο Πρωθυπουργός, ότι δεν είναι δική μας επιλογή η συμμετοχή του Δ.Ν.Τ. σε αυτό το μηχανισμό στήριξης. Ωστόσο, δεν μπορεί κανένας να αγνοεί την πραγματικότητα, ούτε να αφήσει τη χώρα στο έλεος των αγορών. Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει άλλη λύση. Στο σημείο που βρισκόμαστε, προφανώς όχι.

Εμείς φταίμε

Σε τελευταία ανάλυση, ας κάνουμε ως χώρα και την αυτοκριτική μας.Ο πρωθυπουργός έχει δίκιο όταν μιλάει για «παθογένειες ενός ιστορικού κύκλου 35 ετών». Εδώ που φθάσαμε, με δικές μας διαχρονικές και διακομματικές ευθύνες, δεν μας φταίει το ΔΝΤ το οποίο, άλλωστε, δεν ήρθε από μόνο του στην Ελλάδα. Εμείς, και οι εταίροι μας, το καλέσαμε. Οι πολιτικοί που προσφεύγουν σήμερα στον λαϊκισμό της δαιμονοποίησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, θα έπρεπε κατά την άσκηση της εξουσίας τα τελευταία τριάντα χρόνια να είχαν κάνει αυτά που όφειλαν, ώστε να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη.