Ο νέος ακτιβισμός Αναρτήθηκε από MANIER , Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012 at 9:21 μ.μ., in

Η παραβίαση ενός site από τους Anonymous και η υπόσχεση για επιστροφή τους και σε άλλους ελληνικούς κόμβους. Το...αλεύρωμα του Γάλλου προεδρικού υποψηφίου που έκανε, ως φωτογραφία, τον γύρο του κόσμου. Οι γυμνές Ουκρανές στο Νταβός. Διαδηλωτές με ευρηματικά πλακάτ.

Ο ακτιβισμός και η πολιτική διαμαρτυρία αρχίζουν και παίρνουν μεγαλύτερες αποστάσεις από τη βία. Και οι πράξεις πολιτικής διαμαρτυρίας αποκτούν εμβέλεια που ήταν αδύνατο να διεκδικήσουν οι συμβατικές μορφές κινητοποίησης. Δεν χρειάζονται πολλά-κάθε άλλο. Δείτε, για παράδειγμα, την παρέμβαση των Anonymous στο site του υπουργείου Δικαιοσύνης. Ανέβασαν ένα βίντεο με το οποίο εξηγούν θέσεις και περιεχόμενο διαμαρτυρίας. Στα αγγλικά. Λογικό. Δεν

αποκλείεται η παραβίαση να έγινε από Έλληνες (οι Anonymous δεν είναι απαραιτήτως μία συμπαγής ομάδα), όμως υιοθετήθηκε η παγκόσμια γλώσσα.

Παλαιότερα αντίστοιχες πράξεις πολιτικής διαμαρτυρίας απαιτούσαν μεγάλη κινητοποίηση, αρκετές φορές υιοθετούσαν βία, ενώ η επικοινωνιακή τους εμβέλεια παρέμενε περιορισμένη. Ποιος θα ασχολείτο αν κάποιος έβαζε γκαζάκια στο υπουργείο Δικαιοσύνης ή διοργάνωνε μία θορυβώδη διαμαρτυρία; Ελάχιστοι παραπάνω από τους οδηγούς που θα έμπλεκαν στο μποτιλιάρισμα. Τώρα το βίντεο των Anonymous παίζει σε όλον τον κόσμο, το παρακολουθούν και το συζητούν εκατομμύρια άνθρωποι ή, τέλος πάντων, περισσότεροι από αυτούς που θα έριχναν μια ματιά στη συμβατική διαμαρτυρία. Άλλωστε όσο παίζει το βίντεο, τόσο επαναλαμβάνεται και η πράξη πολιτικής διαμαρτυρίας. Θεωρητικά η ψηφιακή εισβολή στο υπουργείο Δικαιοσύνης θα επαναλαμβάνεται σε βάθος χρόνου με φθίνουσα, φυσικά, ένταση.

Τι μας μένει από όλα αυτά; Πολλά και ενδιαφέροντα. Πρωτίστως καινούργια. Το περιεχόμενο της πολιτικής διαμαρτυρίας αλλάζει, αποκτά μεγαλύτερο ακροατήριο και περισσότερες συμπάθειες. Επίσης η έννοια της οργάνωσης διαφοροποιείται. Δεν χρειάζεσαι πια κόμμα και συντονισμό. Μία μικρή ομάδα με έναν υπολογιστή μπορεί να περάσει το μήνυμα της σε όλο τον κόσμο που, δεν ξέρω αν είναι ακόμα γενναίος, αλλά γίνεται κάθε μέρα και πιο νέος.  

Υ.Γ: Τα κυβερνητικά sites που πέφτουν σαν χάρτινοι πύργοι πόσο κόστισαν για να κατασκευαστούν; Και πόσο καλά κατασκευάστηκαν; του Κώστα Γιαννακίδη