Επιτέλους! Οι δανειστές μας σώθηκαν Αναρτήθηκε από MANIER , Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012 at 12:07 μ.μ., in

Για εμάς, βέβαια, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Προχθές, την Τρίτη το πρωί, μόλις είχε ανακοινωθεί η νέα «ιστορική» απόφαση του Eurogroup για τη σωτηρία της Ελλάδας, η υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας εμφανίστηκε ικανοποιημένη, αν και με καποιες επιφυλάξεις. «Μέχρι στιγμής η Ελλάδα έχει καταβάλει έγκαιρα τους τόκους, αλλά από εδώ και στο εξής το κέρδος για την Αυστρία θα είναι μικρότερο, καθώς αποφασίστηκε μείωση του επιτόκιου δανεισμού της Ελλάδας». Όταν, μάλιστα, ερωτήθηκε αν η Αυστρία έχει κερδίσει από τη βοήθεια προς την Ελλάδα, απάντησε: «Δεν θα το έλεγα».

Εγώ θα το έλεγα. Την ίδια μέρα, η επίσης Αυστριακή εφημερίδα «Der Standard» δημοσίευε μια αποκαλυπτική μελέτη του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών: τα κράτη με τριπλό Α, αυτά δήλαδή που έχουν την υψηλότερη αξιολόγηση όσον αφορά την πιστοληπτική τους ικανότητα, όπως είναι και η Αυστρία, έχουν αποκομίσει μεγάλα κέρδη από την όλη υπόθεση με την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα.

Τα κέρδη αυτά επιτυγχάνονται πρώτον, λόγω της πληρωμής
των τόκων από την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που έχουν πάρει δάνεια, όπως π.χ. η Πορτογαλία, και δεύτερον, λόγω των πολύ χαμηλών επιτοκίων που πετυχαίνουν, όταν τα ίδια τα κράτη ΑΑΑ δανείζονται, εξαιτίας ακριβώς της κρίσης που πλήττει τις νοτιοευρωπαϊκές χώρες. Η Γερμανία, παραδείγματος χάριν, κατέληγε το άρθρο, έχει κερδίσει 45 δισ. ευρώ «μόνο μέσω των αγορών», χωρίς δηλαδή να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι της.

Με την ιστορική συμφωνία τα κέρδη των μνημονιακών τοκογλυφικών δανείων, που στη διεθνή κοινή γνώμη παρουσιάζονται ως βοήθεια προς τους τεμπέληδες Ελληνες, χωρίς καμιά αντίδραση από τις ανίκανες ελληνικές κυβερνήσεις, τα κέρδη λοιπόν αυτά όχι μόνο θα διατηρηθούν, έστω και με μικρότερο επιτόκιο, αλλά διασφαλίζονται κιόλας: θα πρέπει να ψάξει κανείς στην ιστορία της αποικιοκρατίας για να δει συμφωνία η οποία να προβλέπει τη δημιουργία ειδικού κλειστου λογαριασμού για την κατα προτεραιότητα εξυπηρέτηση του χρέους.

Με τη δημιουργία του ειδικού λογαριασμού, εξηγούσε ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, «η Ελλάδα θα δαπανά γι’ αυτά που πρέπει». «Δεν διασώσαμε την Ελλάδα, η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή βυθίζεται στο χάος», συμπέραινε ο Γερμανός καθηγητής οικονομικών Μαξ  Όττε, μιλώντας στη γερμανική ραδιοφωνία. «Εδώ και δύο χρόνια διασφαλίζουμε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει υπάκουα να καταβάλλει τα επιτόκιά της στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα».

Οι υπέρμαχοι της νέας συμφωνίας θα πουν, βεβαίως βεβαίως, ότι μπορεί όλα τα παραπάνω να ισχύουν, τα κράτη-πιστωτές να κερδίζουν, ο ειδικός λογαριασμος να είναι ταπεινωτικός κ.λπ., αλλά τουλάχιστον αποφύγαμε τη χρεοκοπία, την επιστροφή στη δραχμή και τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ, όπου δεν θα υπάρχει παρά οδοντόκρεμα, όπως στην Πολωνία επί πραξικοπήματος Γιαρουζέλσκι(το άκουσα και αυτό στην ελληνική τηλεόραση, της οποίας οι υπεύθυνοι, αν λειτουργούσαν οι νόμοι στην Ελλάδα, θα έπρεπε να είχαν συλληφθεί για κατ’ εξακολουθηση παραβίαση του αντιτρομοκρατικού νόμου). Αν πράγματι αποφεύγουμε τη χρεοκοπία, ας δεχθούμε την αυξημένη επιτήρηση που επίσης προβλέπει η συμφωνία. Αν είναι να μείνουν στα ράφια μόνο οδοντόκρεμες, ας παίρνει η τρόικα κάθε τρίμηνο και χίλια γυναικόπαιδα για σκλάβους, όπως τις παλιές καλές εποχές. Σωθήκαμε όμως;

Στην πραγματικότητα, το Μνημόνιο 2 που συνοδεύει την προχθεσινή συμφωνία θα προκαλέσει μια ακόμα μεγαλύτερη ύφεση στην οικονομία, η οποία με τη σειρά της θα απομακρύνει ακόμα περισσότερο την επίτευξη του στόχου, στον οποίο υποτίθεται ότι θυσιάζουμε τα πάντα: τη μείωση του χρέους στο 120,5 του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος το... 2020. Για να ορθοποδήσει η χώρα θα χρειαζόταν ένα γενναίο κούρεμα στο σύνολο του συνολικου χρέους της -και όχι μόνο σε αυτά που χρωστούσε σε ιδιώτες, όπως γίνεται τώρα- και ένα αναπτυξιακό Σχέδιο Μάρσαλ. Αλλά αυτά δεν τέθηκαν στο τραπέζι, γιατί αλλιώς πώς θα κέρδιζαν δεκάδες δισ. οι πιστωτές; Το αποτέλεσμα είναι ότι τα εισοδήματα και η οικονομία θα κατρακυλήσουν κι άλλο, προκαλώντας κοινωνική κατάρρευση και πολιτικό χάος. Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα.                                                           ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ