ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ
Για μια ακόμη φορά η Βουλή εξέφρασε πριν από λίγο τον αποτροπιασμό της σε φαινόμενα βίας, την οδύνη της για τα αθώα θύματα αυτής της βίας, την οποία καταδίκασε… Και μαζί οι συνήθεις μεγαλόστομες υποσχέσεις για την προάσπιση της δημοκρατίας. Χιλιοειπωμένα κλισέ. Οι Έλληνες πολίτες τα έχουν ακούσει εκατοντάδες φορές μέχρι σήμερα. Αλλά κανένας δεν τα πιστεύει.
Και δεν τα πιστεύει γιατί δεν έγινε τίποτα που θα απέτρεπε αυτές τις τραγικές εξελίξεις.
Δεν γνώριζαν ότι ο κόσμος είναι περισσότερο εξαγριωμένος από κάθε άλλη φορά, μετά τη χρεοκοπία της χώρας;
Δεν γνώριζαν ότι η οργή ξεχείλιζε κάθε φορά που ζητούσαν να πληρώσουν αυτοί που μονίμως πληρώνουν , εδώ και δεκαετίες, τις επαναλαμβανόμενες πολιτικές λιτότητας;
Δεν γνώριζαν ότι ο κόσμος εξαγριωνόταν ακόμη περισσότερο όταν διαπίστωνε ότι ακόμα και με τις διακηρύξεις περί κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότιμης κατανομής των βαρών, κάποιοι εξακολουθούν να είναι οι ευνοούμενοι του συστήματος. Βουλευτές, δικαστικοί, υπάλληλοι της Βουλής και ολόκληρες κατηγορίες εργαζομένων που δεν τις άγγιξε η λαίλαπα των νέων μέτρων.
Δεν έβλεπαν ότι η οργή φούντωνε ακόμη πιο πολύ όταν όλος ο κόσμος ζητά να πληρώσουν αυτοί που τα φάγανε, τα τιμωρηθούν οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας και αντί αυτού δεν ακούστηκε ούτε καν μια συγνώμη ή έστω μια δήλωση αυτοκριτικής;
Δεν έβλεπαν ότι μέρα με τη μέρα η οργή μεγάλωνε για τους πολιτικούς,.........επί δικαίων και αδίκων, αφού η λέξη «πολιτικός» στη συνείδηση των πολιτών έχει πλέον καταστεί ταυτόσημη με τη λαμογιά και την κλεψιά;
Δεν καταλάβαιναν ότι ο λαός τους αποστρεφόταν ακόμη πιο πολύ κάθε φορά που μιλούσαν για την οικονομική κατάρρευση της χώρας, όχι με όρους συναίσθησης του εθνικού χρέους, αλλά με όρους εξέδρας και μικροκομματικής εκμετάλλευσης;
Δεν καταλάβαιναν ότι ο κόσμος οργιζόταν ακόμη πιο πολύ όταν διαπίστωνε ότι αδυνατούσαν να συμπράξουν, να ομονοήσουν και να καθίσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι , έστω και σε επίπεδο συμβολισμών, μπροστά στην αδήριτη ανάγκη της εθνικής ενότητας που επιτάσσουν οι καταστάσεις;
Δεν γνώριζαν ότι – ως είθισται – κουκουλοφόροι θα παρεισφρήσουν και πάλι μέσα στις πορείες των διαδηλωτών για να ξαναφέρουν το χάος και την καταστροφή;
Δεν είχαν πάρει είδηση ότι οι Τράπεζες με τα υπερκέρδη τους είναι αυτή την ώρα κόκκινο πανί για τους πολίτες, άρα εύκολος στόχος για κάθε προβοκατόρικη ενέργεια, ώστε να δοθεί ρητή εντολή να μη λειτουργήσουν, για να προστατευθούν εργαζόμενοι και πολίτες;
Γνώριζαν, καταλάβαιναν , έβλεπαν. Παρά ταύτα, τίποτε δεν έγινε…
Ναι, το ξέρουμε, άλλο διαμαρτυρία, άλλο βία, άλλο δολοφονία,όπως είπε και ο πρωθυπουργός. Μετά τα δεκεμβριανά του 2008 και με τις συνθήκες απείρως δυσμενέστερες σήμερα, θα έπρεπε να ήξεραν ότι η διαμαρτυρία μπορεί αν πάσα στιγμή να αποτελέσει το άλλοθι για τη βία και να φτάσει ως τη δολοφονία. Χθες είχαμε τους πρώτους νεκρούς . Με την ευχή και την ελπίδα να είναι οι τελευταίοι…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου