MANIER: Να τελειώνουμε με το ΣΥΡΙΖΑ - Κύρκος στο "Λεωνίδας Κύρκος εκ βαθέων"

Να τελειώνουμε με το ΣΥΡΙΖΑ - Κύρκος στο "Λεωνίδας Κύρκος εκ βαθέων"

Αναρτήθηκε από MANIER , Δευτέρα, 30 Νοεμβρίου 2009 at 1:54 π.μ., in

Σε μια συνέντευξη που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Λεωνίδας Κύρκος Εκ Βαθέων», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες στα βιβλιοπωλεία (Εκδόσεις Επίκεντρο) και δόθηκε στον Πέτρο Παπασαραντόπουλο, ο Λεωνίδας Κύρκος εκφράζει την άποψη ότι η Ανανεωτική Αριστερά πρέπει "να απαλλαγεί από την καταστροφική συνύπαρξη με το ΣΥΡΙΖΑ". Μιλάει για την ανάγκη συμπόρευσης ΠΑΣΟΚ- ΣΥΝ, που όπως παραδέχεται, ήταν πάντα ο κεντρικός του στόχος, και προτρέπει τους συντρόφους του στην Ανανεωτική Πτέρυγα να δώσουν τη μάχη μέσα στον Συνασπισμό, σε περίπτωση όμως που δεν εισακουστούν, να αποχωρήσουν και να συνταχθούν με την ιδέα της δημιουργίας ενός νέου κομματικού φορέα.

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي