H Δίκη των τιΜωρών Αναρτήθηκε από MANIER , Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014 at 4:19 μ.μ., in

Διαβάζοντας καθημερινώς διατάξεις, εγκυκλίους, νόμους, με συντάκτη την κυβέρνηση και αποδέκτες τους πολίτες διαπιστώνεις ότι για έναν άγνωστο λόγο πρέπει να τιμωρηθείς. Η ανάγνωση και μόνο των κυρώσεων που σου επιβάλλονται επειδή το Κράτος δεν τήρησε τις υπογραφές που έβαλε με όλους τους πολίτες που γεννήθηκαν σε αυτή την χώρα σε κάνει να αισθάνεσαι ότι τιμωρείσαι για ένα και μόνο έγκλημα: Επειδή ζεις.

Τα υπολογιστικά λάθη του κάθε Στουρναριού θα πρέπει να
πληρώσεις εσύ χωρίς να έχεις φταίξει. Το ξέφραγο αμπέλι του δημοσίου τομέα που επίτηδες το άφηναν να κάνει ό,τι γουστάρει επί δεκαετίες με σκοπό να το απαξιώσουν και να το ξεπουλήσουν, εσύ πρέπει να το ξαναπληρώσεις, ακόμα κι αν το χρυσοπλήρωνες όσο γινόταν τα “πανηγύρια”. Τα δις ευρώ των ασφαλιστικών εισφορών που εσύ έδινες για να τα κρατάει το ταμείο του Κράτους σε λογαριασμούς τραπεζών και χάθηκαν μέσα σε μία νύχτα, εσύ πρέπει να τα ξαναπληρώσεις. Ο χορός των προμηθειών σε νοσοκομειακά υλικά, μίζες διευθυντών κλινικών και φακελάκια “χασάπηδων” θα τα ξαναπληρώσεις ακόμα και με την ζωή σου.

Διέγραψαν με μία υπογραφή το δικαίωμα της εργασίας εκατομμυρίων Ελλήνων εσύ πρέπει να το ξαναχρεωθείς.

Ένα παιχνίδι που παίζει μόνο ένας και τις επιπτώσεις των υπολογισμών του τα χρεώνεσαι μόνο εσύ. Βέβαια το Εσύ το κανόνισαν μια χαρά από μόνοι τους και το έβαλαν στο Εσείς. Όμως την ευθύνη απέναντι στην φασιστική πολιτική τους την έχει ο καθένας μας από μόνος του. Ένας- ένας στο εδώλιο θα καθίσει και όχι όλοι Εμείς παρέα. Από αριθμός που είσαι πριν φθάσεις έξω από τα

Δικαστήρια της Εξουσίας γίνεσαι αμέσως επώνυμος όταν μπαίνεις με την βία μέσα σε αυτά. Και έχουν το θράσος να σε βάζουν στην διαδικασία να απολογηθείς για το σφάλμα σου που γεννήθηκες στην Ελλάδα και την εμμονή σου ή αδυναμία σου να μην ξενιτευτείς όταν άρχιζαν κρυφά να οπλίζουν τα άνανδρα όπλα τους για έναν πόλεμο που στόχο είχε τον καθέναν μας.

Τι απολογία να κάνεις; Αφού όλο το κατηγορητήριο είναι φτιαγμένο στην Μετά Κρίση Εποχή ξεχνώντας ακόμα και οι Δικαστές ότι μέχρι εκείνη την στιγμή ήσουν καθαρός και συνεπής σε κάθε σου υποχρέωση που υπέγραψες ως πολίτης στο συμβόλαιο με το Κράτος.

Η απολογία σου στηρίζεται μόνο στα εξής επιχειρήματα πια: Φταίω που είμαι Έλληνας. Φταίω που δούλεψα όλα μου τα χρόνια και δεν μπήκα σε κόμμα να παίρνω επιδοτήσεις για φούσκες επιχειρήσεις. Φταίω που πλήρωνα άνευ διαμαρτυρίας ό,τι μου ζητούσε το Κράτος. Φταίω που δεν έβαλα όλο μου το σόι στην σειρά σε βουλευτικό γραφείο για να διοριστώ στο δημόσιο με πλαστά δικαιολογητικά. Φταίω, φταίω, φταίω.....

Σε αυτό το σημείο έρχεται το ανθρώπινο ένστικτο επιβίωσης που σε καλεί ότι πρέπει να πιαστείς κάπου για να σωθείς. Κοιτάς δεξιά, κοιτάς αριστερά, κοιτάς πίσω και μπρος και οι σωτήρες σε έχουν γραμμένο, οπότε “σαν χριστιανός κι ορθόδοξος σ' αυτή την κοινωνία εκίνησες, ρε μάγκα μου, να βρεις την σωτηρία”. Λες τουλάχιστον να εξασφαλίσεις την Ουράνια Σωτηρία, να ησυχάσει το πετσί σου. Με το που χτυπάς όμως την πόρτα της μεταφυσικής σωτηρίας μπροστά σου ξεπετιούνται όλοι οι Χαριτόβρυτοι Χριστιανοί. Από παπάδες μέχρι Στουρνάρη, Θεοχάρη, Σημίτη, Σαμαρά, ΛεΠα, Ραχήλ, Δαμανάκη, Σόιμπλε, Σουλτς, Τσίπρα, ΜΑΤατζήδες και όλα τα καλά παιδιά. “Όλα τα μωρά στην πίστα” και σκέφτεσαι: Δεν μπορώ να τους αντέξω στην μικρή επίγεια ζωή, είναι δυνατόν να τους αντέξω στον Αιώνιο Παράδεισο που όλοι τους έχουν κλείσει θέση; Αυτή κι αν είναι Τιμωρία!

Επειδή, ένα κανονικό, σύμφωνα με το πραγματικό Δίκαιο, έγκλημα έχει τις ίδιες επιπτώσεις τιμωρίας ενός “μαϊμού” εγκλήματος, όπως είναι αυτά που μας επιβάλλουν οι επίγειοι Σωτήρες της εξουσίας, σκέφτεσαι ότι για να γλυτώσεις από την Επίγεια Κόλαση, που σε έβαλαν να ζεις, πρέπει να μεταναστεύσεις στην Αιώνια Κόλαση ακριβώς απέναντι από τον Αιώνιο Παράδεισο των Χαριτόβρυτων.

Να βρεθείς στην Κόλαση αυτών που τιμωρούνται εσαεί για τα πραγματικά “εγκλήματά” τους δεχόμενοι τις συνέπειες των πράξεων τους. Να συναντήσεις στην Κόλαση όλους τους τιμωρημένους της Ιστορίας που έσωσαν την προσωπική και κοινωνική αξιοπρέπεια βάζοντας τις τιμωρίες των καταπιεστών εκεί ακριβώς που τους άξιζε.

Να συναντήσεις τον Σάντε Καζέριο, τον Δημήτρη Τσαφέντα (J59), τον Φορτίνο Σαμάνο, τον Ανδρέα Παπαμικρόπουλο κι άλλους τέτοιους “εγκληματίες” που η κοινωνία των Χαριτόβρυτων τους τιμώρησε ως παραδείγματα προς αποφυγή, στέλνοντας τους στο πυρ το εξώτερο.

Στα φτιαχτά δικαστήρια των άνευ λόγου Τιμωρών σου είναι δική σου η απόφαση αν θα κλείσεις σίγουρη θέση στην Κόλαση των αποδεδειγμένα Αγγέλων.-     του Γιάννη Λαζάρου  Στον τοίχο