M A N I E R
this site the web

Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ

Όλοι  θυμόμαστε την απειλή ότι οι «κομουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια». Απειλή ίδιας αξίας με το «θα σε φάει ο μπαμπούλας». Έπιασε όμως.
Ίσως επειδή έχουμε ανάγκη να φοβόμαστε. Ίσως επειδή δεν αντέχουμε να ζούμε χωρίς εκβιαστές. Ο φόβος που σπέρνουν μέσα μας μεγαλώνει. Αναπτύσσεται και μας πνίγει.
Η κόλαση είναι ο φόβος. Ακόμη κι ο φόβος χωρίς αντικείμενο. Ακόμη και η απειλή δίχως αντίκρισμα.
Ρωτούσα τότε κάποιους φοβισμένους «αφού ρε σεις δεν έχουμε σπίτια, τι σας νοιάζει αν θα τα πάρουν οι κομμουνιστές;». Έπαιρνα την ηλίθια απάντηση «ε, πωωωως….». Τι «ε, πως; Έχουμε δικά μας σπίτια και δεν το
ξέρω;» τους ξαναρωτούσα.  «Όχι» απαντούσαν «αλλά δεν είναι σωστό να πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη».
Ο κοσμάκης! Ο δικός μου φόβος. Πάντα φοβόμουν τον «κοσμάκη». Αυτόν που τώρα του λες «θα σου πάρει το σπίτι η τράπεζα. Ή το κράτος» και σου λέει «Ε, τι να κάνουμε; Μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα;».
Διότι για τον κοσμάκη τα πράγματα «ήρθαν». Έτσι, από μόνα τους. Δεν τα έφερε κανείς. Τα καλά τα φέρνει ο Σαμαράς – δηλαδή τα υπόσχεται -  τα άσχημα έρχονται μόνα τους.
Γι’ αυτό δεν πιστεύω ότι τις δημοσκοπήσεις τις «πειράζουν» και ιδιαίτερα. Μιλάς με πολλούς και καταλαβαίνεις. Δώσ’ τους φόβο και παρ’ τους την ψυχή.
Φοβούνται κάθε φορά μήπως δεν πάρουμε τη δόση. Τον ρωτάς «και τι σε νοιάζει εσένα αν δεν την πάρουμε; Σε σένα θα τη δώσουν; Στις τράπεζες και στους δανειστές θα πάνε τα λεφτά». Σου απαντάει πάλι «ε, πωωωως…». Τον ξαναρωτάς «Τι, ε πως; Έχεις καταθέσεις; Αφού με τράκα τσιγάρα τη βγάζεις». Κι απαντά «Δεν έχω, αλλά τι θα γίνουμε χωρίς τη δόση;».
Τι να γίνουμε; Πάλι τσιγάρα τράκα θα κάνεις. Τρόμαζαν τον «κοσμάκη» ότι αν δεν τους πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές, τότε θα τους τα πάρουν τα μέλη του «λόμπυ της δραχμής» που έχουν τα ευρώ τους στο εξωτερικό κι αν γυρίσουμε στη δραχμή θα έρθουν να τα αγοράσουν για ένα ξεροκόμματο.
Δηλαδή πόσο ξεροκόμματο; Πιο φρέσκο από 3.000 ευρώ; Γιατί από αυτό το ποσό χρεών στο Δημόσιο θα ξεκινάνε πλέον οι κατασχέσεις. Οι τράπεζες είναι πιο προχωρημένες. Αρχίζουν να στέλνουν διαταγές πληρωμής από τα 1.500 ευρώ. Άντε και υπήρχε αυτό το λόμπυ της δραχμής, λοιπόν. Πόσο πιο φτηνά θα σου αγόραζε το σπίτι;
Κι από την άλλη, ως «λόμπυ της δραχμής» εννοούσαν αυτούς που είχαν καταθέσεις στο εξωτερικό. Εκείνους δηλαδή που με κάθε τρόπο προστατεύουν τώρα αυτοί που εκβίαζαν με το «λόμπυ της δραχμής».
Πόσο μπορείς όμως να παλεύεις να εξηγήσεις τα αυτονόητα; Πόσα «ε, πωωωως…» ν’ αντέξεις; Άνθρωπος είσαι. Λυγίζεις. Νικιέσαι.
Οι τρομοκράτες είναι επαγγελματίες. Έχουν βάλει τον ορό στο μυαλό τού «κοσμάκη» και στάζουν όλη μέρα φόβο. Κι ο «κοσμάκης» εθίστηκε. Θέλει να φοβάται. Είναι εξαρτημένος από τις απειλές.
Θέλει και το καροτάκι του, βέβαια. Του αρέσει ν’ ακούει ειδήσεις όπως «τον Ιανουάριο το πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώθηκε στα 398 εκατ. ευρώ». Δεν τον ενδιαφέρει τον «κοσμάκη» ότι αυτό το πλεόνασμα δημιουργήθηκε επειδή το Κράτος δεν έκανε επιστροφές φόρων, επειδή τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες κι επειδή τα σχολεία δεν είχαν πετρέλαιο. Χαίρεται με το πλεόνασμα.
Σιγά μην εξηγήσουν καθαρά στον «κοσμάκη» ότι η κατάσταση στα έσοδα ήταν τραγική επειδή όσοι πλήρωναν φόρους σταμάτησαν να το κάνουν γιατί απέμειναν μόνο με το πετσί τους, αλλά κι επειδή όσοι έχουν λεφτά για να πληρώσουν φόρους τα βγάζουν στην Ελβετία με κρατική προστασία.
Πόσο πια να εξηγήσεις στον «κοσμάκη» ότι όλα εκείνα με τα οποία τον φοβέριζαν προεκλογικά, τώρα τα ζει όλα. Του έλεγαν ότι αν βγούμε από το ευρώ δεν θα έχουμε φάρμακα. Τώρα με το ευρώ, κοντεύουμε να μην έχουμε φαρμακεία, αλλά και για όσο έχουμε φαρμακεία λείπουν φάρμακα επειδή δεν μπορούν να τ’ αγοράσουν.
Όσο κι αν του εξηγήσεις του «κοσμάκη», όσα κι αν του πεις, ένα «ε, πωωως…» θα πάρεις για απάντηση. Και μέσα στον κοσμάκη πετάγονται και οι τσουτσούδες του νεοφιλελευθερισμού. Οι «είρωνες». Α, οι «είρωνες»! Τι ράτσα κι αυτή!
Πετάγονται και σε ρωτάνε τάχα μου για να πληγώσουν την αξιοπρέπειά σου «δηλαδή επειδή είσαι αποτυχημένος και κατεστραμμένος, θες να γίνουμε κι εμείς σαν τα μούτρα σου;»
Οι «είρωνες»! Ρε λαμόγια, επειδή εσείς κάνατε περιουσίες με κρατικές δουλειές και τώρα λιμάρετε δόντια για να ξεκοκαλίσετε το ΕΣΠΑ, πρέπει εγώ ν’ ανέχομαι την αθλιότητά σας; Πρέπει να γίνω το ειδωλόθυτο στο δικό σας «ευρώ πάση θυσία»;
Κι όταν πέφτει σε τέτοιο καυγά ο «κοσμάκης», τον ακούς να λέει «Μη μαλώνετε, βρε παιδιά. Όλοι μαζί ενωμένοι θα τα καταφέρουμε, γιατί η ψυχή του Έλληνα μπλα μπλα μπλα….».
Γι’ αυτό πλέον όταν ακούω «τι φταίει ο κασμάκης;» γυρίζω από την άλλη και λέω «ε, πωωωως… μην το λες, φταίει».

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...