Κι αυτό, γιατί η κρίση εκφράζεται σε δύο μορφές: Ως κρίση προοπτικής και ως κρίση εμπιστοσύνης και ήθους.
Γι αυτούς που βλέπουν την επιφάνεια των πραγμάτων ή όσους εξυπηρετούν συγκεκριμένα συγκροτημένα συμφέροντα και επιδίδονται σε μονοδιάστατες και
μονοσήμαντες ερμηνείες της κρίσης, η διάλυση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας που ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’90 και καλύφθηκε με τις κρατικές επιδοτήσεις και την ιδιωτική κατανάλωση σε συνδυασμό με τη διόγκωση του δημόσιου τομέα, αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία της σημερινής κατάντιας μας. Και ακούμε αναλύσεις επί των αναλύσεων και πομφολυγώδεις εκτιμήσεις περί διεξόδου από την κρίση και άλλες τόσες “ομιχλώδεις” απόψεις περί αδιεξόδων και επερχόμενων ζοφερών ημερών…
Λίγες οι ευθύβολες απόψεις. Λιγότερες οι εμπεριστατωμένες απόψεις επί της ουσίας του δισεπίλυτου προβλήματος. Και ελάχιστες οι φωνές που ανατέμνουν την ασφαγίαστη αλήθεια της κρίσης. Οι ειλικρινείς απόψεις και φωνές καταπνίγονται από τις αντιδράσεις των εξυπηρετούντων με τρόπο παράδοξα προκλητικό και αυτάρεσκο ευκαιριακές πολιτικές, με μοναδικό τους γνώμονα την διασφάλιση παγιωμένων συμφερόντων και ανομολόγητων επιθυμιών… Κι έτσι έχουμε το φαινόμενο της…ευημερίας των λέξεων και την παγερή αδιαφορία των κυβερνώντων πρός το δημόσιο αίσθημα, καταφεύγοντες στη ψευδολογία και στην έωλη υποσχεσιολογία, για να παγιδεύσουν τη βούληση του λαού, αλλά και να τον αποναρκώσουν, ώστε αμαχητί να δέχεται τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές που επιβάλλονται από αλλότρια συμφέροντα και…ματώνουν τον κοινωνικό ιστό της Έλλάδας!
‘Ενας διάλληλος κύκλος συμφερόντων, υπόγειων κομματικών συνεννοήσεων, επιχειρηματικών τρωκτικών, πασίδηλης ανικανότητας του πολιτικού δυναμικού, παράνομου πλουτισμού πολιτικών και σκανδάλων με αναθυμιάσεις, που ως αδιαπέραστο νέφος, καλύπτει κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση. Ούτε αλλόφυλοι να μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια!
Και το περίεργο είναι ότι οι ίδιοι τυχάρπαστοι πολιτικοί, κάποιοι εξ’ αυτών μάλιστα οψίπλουτοι και θιασώτες του μαμωνά, με τις ελαστικές συνειδήσεις και με τη γονυκλινή συμπεριφορά τους απέναντι στους διαφόρους χρυσοκάνθαρους άρπαγες του δημοσίου χρήματος ή στους αδηφάγους ξένους δανειστές μας, οι οποίοι εξυπηρετούν κι άλλα μακροχρόνια συμφέροντα στρατηγικής σημασίας, κρατούν σήμερα τον οίακα της εξουσίας και “προσπαθούν” να μας βγάλουν από την κρίση. Με την ίδια ανικανότητα και την ίδια λογική,ωστόσο, που μετέτρεψαν την Έλλάδα από γη της Επαγγελίας σε άγονη γη και την έφεραν σε μαρασμώδη κατάσταση. Και οδήγησαν τους Έλληνες σε ενδεή βίο και σε μια ζωή πλήρης στερήσεων, για πολλά ίσως χρόνια!
Μήπως πρέπει να το σκεφτούμε; Αυτό κι αν δεν είναι παράνοια με τάσεις σχιζοφρένειας μιας κοινωνίας, έστω μιας μεγάλης μερίδας της, που “προσκαλεί” τους…βιαστές κάθε λογικής θεώρησης των πραγμάτων, της νομιμότητας με την ευρεία και στενή έννοια της λέξης, τους ανατροπείς της κοινωνικής ζωής, τους εκ περιτροπής ψεύτες και προδότες, να συναντηθούν με ό,τι απέμεινε αγνό και παρθένο σε τούτο τον τόπο και το χειρότερο να τον σώσουν!
Κι όταν αναφέρομαι στην…προδοσία των πολιτικών, η προδοσία τους δεν στέκεται στη στενή έννοια των εδαφικών υποθέσεων ή μυστικών εξωτερικής πολιτικής, αλλά στην ευρύτερη έννοια της καταλήστεψης των ονείρων, των προσδοκιών και της ισοπέδωσης της ψυχολογίας και της νόησης του λαού!
Τελικά τείνω να πιστέψω πώς ο λαός μας έχασε το αίσθημα της ζωής: Tον ενθουσιασμό, την ελπίδα, τη δημιουργικότητα, την ανάσα του νέου. Συνήθισε στην επίπεδο ζωή. Στο πρόβλημα χωρίς προβληματισμό. Και έγινε υποχείριο και άθυρμα κάθε κακού απ’ όπου κι αν εκπορεύεται και εκφράζεται….Τι κρίμα! Ένας λαός χωρίς ψυχή, εγκλωβισμένος στους διλημματικούς εκβιασμούς των αριθμών και των δόσεων εκ μέρους των δανειστών του, σε μια Έλλάδα που ματώνει! fnbsp; του Στέλιου Συρμόγλου STEVENIKO
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου