Η σύνεση, το κουράγιο και η σοφία. Αναρτήθηκε από MANIER , Πέμπτη 29 Απριλίου 2010 at 10:48 π.μ., in

Tου Πασχου Μανδραβελη

Κάποτε ο μεγάλος Αμερικανός θεολόγος Ρέινολντ Νίμπουρ προσευχήθηκε «Θεέ μου χάρισέ μου τη γαλήνη να δεχθώ τα πράγματα που δεν μπορώ ν’ αλλάξω, το κουράγιο ν’ αλλάξω εκείνα που μπορώ και τη σοφία να καταλαβαίνω τη διαφορά». Την προσευχή αυτή χρειάζεται να κάνει και η ελληνική Αριστερά, και ας είναι άθεη. Για την ακρίβεια, στην τωρινή κρίση όλοι πρέπει να βρούμε το κουράγιο να αλλάξουμε τα πράγματα που μπορούμε, να αποκτήσουμε τη γαλήνη να δεχθούμε εκείνα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε και κυρίως να έχουμε τη σοφία για να καταλάβουμε τη διαφορά.

Εκείνο που δεν μπορούμε να αλλάξουμε είναι το γεγονός ότι τον Μάιο χρειαζόμαστε δανεικά. Πρέπει να αποπληρώσουμε διάφορα χρέη και να έχουμε λεφτά για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Οσες πορείες και να κάνει το ΚΚΕ, όσα αναθέματα και αν εκστομίσει ο κ. Αλαβάνος, ο λογαριασμός είναι δεδομένος. Ακόμη και αν αποφασίζαμε να αφήσουμε στα κρύα του λουτρού εκείνους που στο παρελθόν μάς δάνεισαν, ο μόνος «άλλος κόσμος που είναι εφικτός» είναι να αφήσουμε (έστω προσωρινά) τους συνταξιούχους χωρίς συντάξεις και τους δημοσίους υπαλλήλους χωρίς μισθό.
Ενα άλλο πράγμα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε είναι οι πηγές επαναχρηματοδότησης της χώρας. Αυτές είναι: α) οι αγορές (αλλά με τα ληστρικά επιτόκια που διαμορφώνονται), β) ο μηχανισμός στήριξης που περιλαμβάνει κατά το ένα τρίτο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γ) μόνο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αλλοι δεν εμφανίστηκαν για να πουν πάρτε 20 δισ. για να περάσετε και βλέπουμε. Επομένως, το δημοψήφισμα που προτείνει ο κ. Τσίπρας πρέπει να έχει και διαζευκτικές λύσεις: «Θέλετε να φύγουμε από τον μηχανισμό στήριξης και να πάρουμε λεφτά (π. χ.) από την Κούβα ή όχι;». «Θέλετε να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να γίνουμε Βόρεια Κορέα ή όχι;». Το δημοψήφισμα που προτείνει ο ΣΥΝ θα είχε νόημα αν ο καθένας που ψήφιζε υπέρ της εγκατάλειψης του μηχανισμού έδινε κι από ένα δεκαχίλιαρο για να πληρωθεί η δόση του Μαΐου. Αλλιώς έχουμε να κάνουμε με τα γνωστά πυροτεχνήματα του στυλ «ένας άλλος δανεισμός είναι εφικτός».
Αυτό, επίσης, που ελάχιστα μπορούμε να επηρεάσουμε είναι η κίνηση των αγορών. Καλώς ή κακώς, εκεί «money talks». Μια δήλωση της κ. Μέρκελ ότι θα στηρίξει τα ελληνικά ομόλογα αξίζει με εκατό του κ. Παπανδρέου ότι «δεν θα κάνουμε αναδιάρθρωση του χρέους». Και αυτό όχι γιατί η κ. Μέρκελ είναι αξιόπιστη, αλλά γιατί έχει τα λεφτά. Η Ελλάδα υποχεται ότι ΘΑ τα αποταμιεύσει.
Πρέπει όμως να βρούμε το κουράγιο να αλλάξουμε τα πράγματα που μπορούμε. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάσουμε άμεσα τις αγορές, αλλά μπορούμε να φροντίσουμε να μην ξανάρθει ποτέ η χώρα στην ίδια θέση. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αλλά χρειάζεται πολύ -θεόσταλτο ή μη- κουράγιο, είναι να συμμαζέψουμε τις δαπάνες του κράτους, να βάλουμε σε τάξη τη χώρα για να μην είμαστε εκτεθειμένοι κατ’ αυτόν τον εγκληματικό τρόπο στα καπρίτσια των αγορών.
Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να έχουμε τη -θεόσταλτη ή μη- σοφία να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ εκείνων που μπορούμε να κάνουμε και εκείνων που μας υπερβαίνουν. Αυτή η σοφία λείπει, και δυστυχώς όχι μόνο από την Αριστερά.