M A N I E R
this site the web

Ζωή της πλάκας

Γιάννης Μακριδάκης

Φυσικά η βάση όλων αυτών που συμβαίνουν είναι η μαζική συσσώρευση των σύγχρονων ανθρώπων σε μεγαλουπόλεις και μητροπόλεις, με ταυτόχρονη μετάλλαξή τους σε καταναλωτές. Δηλαδή σε αριθμημένα γρανάζια που περνούν τη ζωή τους με μοναδικό ιδανικό να κυκλοφορούν το χρήμα, να τρέχουν καθημερινά και ολημερίς γύρω από τον εαυτό τους με στόχο να βρουν τον καλύτερο τρόπο για να πάρουν ο ένας χρήμα από τον άλλον.
Ζωή της πλάκας. Ζωή δίχως καμιά αξία. Απαξιωμένοι
άνθρωποι, καταναλωτές χυδαίοι και ανυποψίαστοι δολοφόνοι και αυτόχειρες με την κάθε μικρή τους καθημερινή κίνηση, ακόμη και με κινήσεις που κάποτε όριζαν την αυτοσυντήρηση, σήμερα οι καταναλωτές αυτοκτονούν, όπως πχ τρώγοντας και πίνοντας, δηλαδή καταναλώνοντας, όπως οι ίδιοι λένε πια τις φυσικές αυτές λειτουργίες τους.
Απαξιωμένες ζωές, αριθμημένα χειραγωγημένα γρανάζια, απαξιωμένα σκοτώνονται, απαξιωμένα εκφυλλίζονται καθημερινά και ζουν σαν νεκροί, σε μια παράλληλη πραγματικότητα ενός συστήματος χυδαίου, απάνθρωπου, δολοφονικού των πλασμάτων, απομυζητικού των φυσικών πόρων και εντελώς ανόητου, με αξίες ευτελείς, μακριά από τον μοναδικό Λόγο ερχομού στη Ζωή του κάθε πλάσματος
Όποιος σέβεται τη Ζωή του βάζει τέλος στην Ύβρη της σπατάλης της που διαπράττει, έστω και τώρα, έστω και την ύστατη ώρα. Απεγκλωβίζεται με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος, αλλάζει πορεία και αξιακό σύστημα, γίνεται ένα με το Οικοσύστημα και αλλάζει μαζί του κι ο κόσμος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...