M A N I E R
this site the web

Πόσο κοστίζει μια αγκαλιά;

«Πόσο κοστίζει ένα πιάτο φαΐ και μια αγκαλιά για τα προσφυγόπουλα; Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ για τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας, δεν κοστολογείται η ανθρώπινη ζωή».
Ο ίδιος, πριν περάσει εβδομάδα. «Άμεσα θα δημιουργηθούν 1.000 θέσεις κοινωνικής εργασίας στα νησιά που δέχονται τις προσφυγικές ροές, ενώ θα ζητήσουμε 380 εκατ. από τους θεσμούς της Ευρώπης προκειμένου να υλοποιηθεί ειδικό πρόγραμμα στήριξης της τοπικής οικονομίας σε κάθε νησί
που υποδέχεται πρόσφυγες. Θα υλοποιηθούν τα έργα που προβλέπει το ΕΣΠΑ και οι πόροι που λείπουν (62 εκατ. ευρώ) θα καλυφτούν από τα συγχρηματοδοτούμενα του 2016. Δεσμεύομαι να θέσω θέμα ΦΠΑ για τα νησιά που δέχονται τις προσφυγικές ροές».
Πες μας, πόσο κοστίζει ένα πιάτο φαΐ και μια αγκαλιά; Ένα πνιγμένο όνειρο για τη ζωή; Μια μάνα που κλαίει για το παιδί που έχασε; Μια λαστιχένια ελπίδα; Ένα συναπάντημα με τον χάρο; Πες μας, πόσο κοστίζουν όλα αυτά; 1.000 θέσεις εργασίας κι έναν χαμηλό ΦΠΑ; Μήπως να βάλουμε και λίγο ΕΣΠΑ;
Κάναμε τον θάνατο ευκαιρία και το ανθρώπινο χρέος επένδυση; Πότε έγινε αυτό; Πότε βγάλαμε πράσινες ουρές και κίτρινα κέρατα; Πότε γίναμε τέρατα; Από πότε διαπραγματευόμαστε την απελπισία; Από πότε νοικιάζουμε τη στεριά στον ναυαγό; Από πότε είναι ανθρώπινο να ζητάς κέρδη με αντάλλαγμα μια σωτηρία;
Τη συνέντευξη του Άρη Μεσσήνη τη διάβασες; Την οργή του τη μυρίστηκες; Τις φωτογραφίες του τις είδες;  Κι εσύ μιλάς ακόμη για ΕΣΠΑ και για χαμηλό ΦΠΑ; Μιλάς για εκατομμύρια και υπόσχεσαι θέσεις εργασίας; Πάνω σε πτώματα και σε εξαθλιωμένους; Γιατί; Για να στεριώσεις κι άλλες φυλακές ανθρώπων που μόνο να περάσουν θέλησαν από δω; Για να φτιάξεις νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης απεγνωσμένων;
Πες μας, πόσο κοστίζει ένα πιάτο φαΐ και μια αγκαλιά; Αξίζει την ξευτίλα της διαλογής ανθρώπων σαν να είναι λάχανα σε πάγκο λαϊκής; Αυτοί είναι πρόσφυγες άρα αξίζουν τη ζωή, αυτοί είναι μετανάστες άρα β’ διαλογής. Ποιος είσαι εσύ που αναλαμβάνεις να ξεσκαρτάρεις ψυχές για χάρη μιας Ευρώπης που πετάει αποφάγια σε ναυαγούς για να την αφήσουν ήσυχη να πιεί το κονιάκ της πλάι στο τζάκι;
Πες μας, πόσο κοστίζει ένα πιάτο φαΐ και μια αγκαλιά; Πες μας, γιατί φαίνεται πως τα ζύγισες και βρήκες ότι κοστίζουν ένα ΕΣΠΑ κι ένα ΦΠΑ. Πες μας, πόσο κοστίζει να γίνεις δούλος των Βρυξελλών ή μήπως σου αρκεί που σε ορίσαν επιστάτη; Πες μας, πόσο σ’ αρέσει να ξεναγείς τ’ αφεντικά στη δυστυχία; Πόσο εξωτικό τους φαίνεται όλο αυτό το πάρκο φρίκης; Πες μας ρε συ, πόσο κόστισαν το «α» και το «π» για να κολλήσουν στη λέξη «άνθρωπος»;           
Καρτέσιος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...