Η νύχτα των βρικολάκων στη Βουλή Αναρτήθηκε από MANIER , Κυριακή 12 Ιουλίου 2015 at 3:10 μ.μ., in

της Μαριάννας Τζιαντζή

Τη μεγάλη νύχτα της Παρασκευής ο μύθος του Αστερίξ αντιστράφηκε. Όλη η Γαλατία είχε αντισταθεί, είχε πει «Όχι», όμως το μικρό γαλατικό χωριό της Βουλής πρόσφερε 251 «ναι» στους Ρωμαίους.

Υπάρχουν λέξεις που χωράνε στο «μεγάλο κάδρο», στη «μεγάλη εικόνα» για την οποία μίλησε ο κ. Τσακαλώτος στη Βουλή, όπως οι λέξεις «Ευρώπη» και «ευρώ», «συναίνεση», «συμφωνία». Την τιμητική της είχε και η «αξιοπρέπεια», μια λέξη που καταντά ύβρις αν επιχειρήσουμε να την εφαρμόσουμε, π.χ., σε έναν 50χρονο άνεργο ή άνεργη που θα πρέπει να ζήσει άλλα 17 χρόνια στο περιθώριο μέχρι να φτάσει στη σύνταξη, αν φτάσει…

Υπάρχουν όμως και λέξεις που καίνε, που δεν χώρεσαν στο

κάδρο, όπως τα εργασιακά δικαιώματα, η υπαναχώρηση στη φορολόγηση των πλουσίων, η αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα ή η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων. Το «κάθε αρχή και δύσκολη» έγινε «κάθε συμφωνία και δύσκολη». Αυτό εξάλλου λένε και οι σοφοί Ασιάτες, όπως μάθαμε, αφού σε κάθε συμφωνία και τα δύο μέρη πρέπει κάτι να δώσουν. Γι’ αυτό και ο Ασιάτες ποτέ δεν χαμογελούν μετά την επίτευξη κάποιας συμφωνίας. Και η κυβέρνηση κάτι έδωσε: έδωσε, θυσίασε τους πιο φτωχούς, που θα γίνουν φτωχότεροι είτε με ευρώ είτε με άλλο νόμισμα.

Πολλά ακούστηκαν για τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και τη βελτίωση του δημόσιου τομέα, όμως απουσίαζε η λέξη «σκάνδαλα», τα σκάνδαλα με ονοματεπώνυμο που παραμένουν ανεξιχνίαστα και ατιμώρητα. Όμως το «ταξικό χρώμα» δεν έλειψε αφού η κυβέρνηση υποσχέθηκε «ταξική μεροληψία»: ό,τι κερδίζει η χώρα, θα πηγαίνει στους φτωχούς. Στο κυβερνητικό σύμπαν δεν υπάρχει πάλη των τάξεων, δεν υπάρχει αδικία κι εκμετάλλευση, όμως υπάρχει ταξική φιλανθρωπία. Όπως στην ευαγγελική παραβολή του Λαζάρου, έτσι και εδώ ο έλληνας φτωχός θα μπορεί ελεύθερα να μαζεύει τα ψίχουλα που θα πέφτουν όταν τινάζεται το τραπεζομάντιλο του άφρονος πλούσιου.

Μεγάλη ήταν η νύχτα της Παρασκευής, η ελληνική νύχτα των βρικολάκων. Ο αρχιβρικόλακας δεν ήταν άλλος από το νεκραναστημένο «Ναι» που έστησε ένα μακάβριο χορό πάνω στο σώμα του «Όχι». Ένα σώμα που τώρα ποδοπατιέται και σπαρταρά χωρίς να έχει ακόμα παραδώσει το πνεύμα.  prin.gr