M A N I E R
this site the web

Έντεκα υποσημειώσεις σε ένα κείμενο που δεν πρόλαβα να γράψω*

1.   Λένε πολλά κυβερνητικά στελέχη που ζητούσαν τη στήριξη του νέου μνημονίου (π.χ. Γ. Σταθάκης) ότι «ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η κυβέρνηση, έχει εντολή για άλλο νόμισμα. Έχει εντολή για διατήρηση της χώρας στο ευρώ».
Πα­ρα­τή­ρη­ση πρώτη: Από αυτό συ­νά­γε­ται ότι είχαν εντο­λή για τρίτο μνη­μό­νιο, με πρό­σθε­τη λι­τό­τη­τα, πρό­σθε­τες πε­ρι­κο­πές μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων, πρό­σθε­τη ύφεση του­λά­χι­στον 7% του ΑΕΠ και ολική επα­να­φο­ρά της τρόι­κας; Πα­ρα­τή­ρη­ση δεύ­τε­ρη: Τότε, γιατί δεν έκα­ναν αντι­κεί­με­νο του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος ακρι­βώς το δί­λημ­μα όπως εκ­βια­στι­κά το έθε­ταν οι δα­νει­στές «ευρώ ή Grexit»; Αν ισχύ­ουν όσα ισχυ­ρί­ζο­νται ως προς τη λαϊκή βού­λη­ση, σή­με­ρα θα είχαν μια τε­ρά­στια,
κα­θα­ρή εντο­λή για υπερ­ψή­φι­ση του νέου μνη­μο­νί­ου. Ή μήπως όχι;
2.   Από όσα, ως μετά Χρι­στόν προ­φή­της, λέει ο Γ. Βα­ρου­φά­κης και επι­βε­βαιώ­νουν ο πρω­θυ­πουρ­γός και ο αντι­πρό­ε­δρος της κυ­βέρ­νη­σης, συ­νά­γε­ται ότι έγινε κά­ποια με­λέ­τη του εναλ­λα­κτι­κού σε­να­ρί­ου ρήξης με την ευ­ρω­ζώ­νη, αλλά απορ­ρί­φθη­κε διότι τα απο­τε­λέ­σμα­τά του ήταν τρο­μα­κτι­κά. Ωραία. Μπο­ρεί, πα­ρα­κα­λώ, να δοθεί στη δη­μο­σιό­τη­τα αυτή η με­λέ­τη, με όλη της την τεκ­μη­ρί­ω­ση, για να αξιο­λο­γη­θεί από τους ει­δι­κούς, από την κοινή γνώμη την οποία τε­λι­κά αφορά κι από μας τους «εμ­μο­νι­κούς δραχ­μο­φο­νιά­δες»; Διότι τα απο­τε­λέ­σμα­τα του άλλου σε­να­ρί­ου, του μνη­μο­νια­κού μο­νό­δρο­μου, τα ξέ­ρου­με: στο τέλος του τρί­του μνη­μο­νί­ου – αν φτά­σου­με ως εκεί, που δεν…- θα έχει κλεί­σει μια οκτα­ε­τία που θα έχει επι­σω­ρεύ­σει ύφεση πάνω από 33%, ανερ­γία επί­σης πάνω από 30%, θα έχει εκτι­νά­ξει το χρέος στο 200% του ΑΕΠ και θα έχει κα­τα­στή­σει τη χώρα προ­τε­κτο­ρά­το των πι­στω­τών. Δι­καιού­μα­στε να γνω­ρί­ζου­με «πόσο πιο κα­τα­στρο­φι­κό» είναι το άλλο σε­νά­ριο; Μπο­ρεί κά­ποιος να πε­ρι­γρά­ψει με τεκ­μη­ριω­μέ­νο τρόπο αυτό που απο­κα­λεί­ται «άβυσ­σος»;
3.   Πε­ρι­γρά­φο­νται ως «σχέ­διο τρε­λών», «πρα­ξι­κό­πη­μα της δραχ­μής» και «εκτρο­πή κατά της δη­μο­κρα­τί­ας» οι ει­ση­γή­σεις για εθνι­κο­ποί­η­ση της Τρά­πε­ζας της Ελ­λά­δος, δέ­σμευ­ση των χρη­μα­τι­κών απο­θε­μά­των της, απο­κο­πή της από το Ευ­ρω­σύ­στη­μα, με­τα­βα­τι­κό πα­ράλ­λη­λο νό­μι­σμα, προ­ε­τοι­μα­σία εκτύ­πω­σης εθνι­κού νο­μί­σμα­τος, ως ελά­χι­στων μέ­τρων προ­στα­σί­ας του πλη­θυ­σμού και ανά­κτη­σης της κυ­ριαρ­χί­ας της χώρας. Ενώ η κα­τά­λη­ψη των τρα­πε­ζών από τους δα­νει­στές, η δέ­σμευ­ση των κα­τα­θέ­σε­ων από την ΕΚΤ, η υφαρ­πα­γή 200 δισ. και πλέον κα­τα­θέ­σε­ων από γερ­μα­νι­κές, γαλ­λι­κές και άλλες τρά­πε­ζες κατά το μα­κρό­χρο­νο bank run, ο χρη­μα­το­δο­τι­κός στραγ­γα­λι­σμός του πλη­θυ­σμού, η απαλ­λο­τρί­ω­ση της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και το πρα­ξι­κό­πη­μα της χού­ντας του ευρώ εις βάρος της λαϊ­κής εντο­λής του όχι είναι απαύ­γα­σμα δη­μο­κρα­τί­ας και ευ­ρω­παϊ­κού πο­λι­τι­σμού.
4.   Να υπο­θέ­σου­με ότι ήταν ατυ­χής σύμ­πτω­ση το γε­γο­νός ότι το «σχέ­διο των τρε­λών» για την ΤτΕ απο­κα­λέ­στη­κε «ρι­φι­φί» πρώτα σε δη­μο­σί­ευ­μα στη ιστο­σε­λί­δα του «Βή­μα­τος» (http://​www.​tovima.​gr/​politics/​article/?​aid=722553) και ύστε­ρα από τον πρω­θυ­πουρ­γό στην ΚΟ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
5.   Ενόσω εδώ το λόμπι του ευρώ, μαζί με τα επα­να­συ­ναρ­μο­λο­γη­μέ­να ράκη της ολι­γαρ­χί­ας και της δια­πλο­κής, και τους πα­νι­κο­βλη­μέ­νους από το «όχι» αστούς δί­νουν μάχη υπέρ ευ­ρω-βω­μών και ευ­ρω-εστιών, στο Βε­ρο­λί­νο, στις Βρυ­ξέλ­λες και στη Φραν­κφούρ­τη προ­σθέ­τουν τις τε­λευ­ταί­ες πι­νε­λιές στην τέ­λεια πα­γί­δα τους. Η Κο­μι­σιόν έριξε το «κοκ­κα­λά­κι» του δα­νεί­ου- γέ­φυ­ρα των 7 δισ. που επαρ­κεί για να κα­λύ­ψει τις πλη­ρω­μές προς ΔΝΤ και ΕΚΤ μόνο για τον Ιού­λιο. Δη­λα­δή, δα­νεί­ζουν χρή­μα­τα που θα επα­νει­σπρά­ξουν την ίδια στιγ­μή. Και με τις λοι­πές ανά­γκες; «Μπο­ρεί­τε πάντα να εκ­δώ­σε­τε IOUs», λέει ο Σόι­μπλε, υπο­δη­λώ­νο­ντας ότι πα­ρα­μέ­νει με το… Grexit παρά πόδα. Η Κο­μι­σιόν, επί­σης, έκανε και τα απο­κα­λυ­πτή­ρια του «ανα­πτυ­ξια­κού πα­κέ­του» των 35 δισ., που δεν είναι φρέ­σκο χρήμα αλλά το άθροι­σμα των πόρων του ΕΣΠΑ, της ΚΑΠ και του «Τα­μεί­ου Στρα­τη­γι­κών Επεν­δύ­σε­ων» που ούτως ή άλλως ανα­λο­γούν στην Ελ­λά­δα, όπως και σε κάθε μέλος της Ε.Ε. Τι ση­μαί­νουν αυτά; Ότι, ενώ βά­ζουν το ελ­λη­νι­κό κοι­νο­βού­λιο με εξευ­τε­λι­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες να δε­σμευ­τεί με νέα σκλη­ρή λι­τό­τη­τα, οι ίδιοι δεν ρι­σκά­ρουν απο­λύ­τως τί­πο­τα. Ούτε ευρώ. Δεν είναι κα­θό­λου βέ­βαιοι, ίσως και να μην πι­στεύ­ουν διό­λου ότι θα φτά­σουν σε υπο­γρα­φή του νέου Μνη­μο­νί­ου και κρα­τά­νε πι­σι­νή με το Plan B τους στο συρ­τά­ρι. Η κυ­βέρ­νη­ση και οι όψι­μοι μνη­μο­νιό­φρο­νες αρω­γοί της μπο­ρεί να πι­στεύ­ει ότι με τη συμ­φω­νία κερ­δί­ζει χρόνο, αλλά μπο­ρεί να ισχύ­ει ακρι­βώς το αντί­θε­το. Να κερ­δί­ζουν – πάλι- χρόνο οι δα­νει­στές, ώστε να τε­λειο­ποι­ή­σουν τα οχυ­ρω­μα­τι­κά έργα τους.
6.   Για τη μη βιω­σι­μό­τη­τα της νέας συμ­φω­νί­ας η Κο­μι­σιόν και το ΔΝΤ προ­σέ­φε­ραν όσα πε­ρισ­σό­τε­ρα στοι­χεία μπο­ρού­σαν μέσα σε δυο 24ωρα. Ύφεση έως 4% φέτος, έως 2% του χρό­νου, χρέος 200% από φέτος, με­τα­ξύ 150% και 176% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, με­τα­ξύ 111% και 142% του ΑΕΠ το 2030. Στις εκ­θέ­σεις τους δεν υπάρ­χει η πα­ρα­μι­κρή ανα­φο­ρά στις προ­βλέ­ψεις για την εξέ­λι­ξη της ανερ­γί­ας, των μι­σθών και των ει­σο­δη­μά­των (ποιος χέ­στη­κε, θα μού πείτε). Αλλά, όταν υπο­λο­γί­ζουν ότι το ετή­σιο μικτό κό­στος εξυ­πη­ρέ­τη­σης του χρέ­ους φτά­νει το 15% του ΑΕΠ, δεν υπάρ­χει λόγος να υπει­σέλ­θουν σε τέ­τοιες ασή­μα­ντες «λε­πτο­μέ­ρειες». Ακόμη κι αν η συμ­φω­νία τε­λε­σφο­ρή­σει και προ­χω­ρή­σει στο επό­με­νο βήμα της, την τε­χνι­κή ανα­διάρ­θρω­ση του χρέ­ους με επι­μή­κυν­ση κατά 30 ακόμη έτη, οι δα­νει­στές έχουν δε­μέ­νο τον γάι­δα­ρό τους. Η Ελ­λά­δα θα πα­ρα­μεί­νει σε κα­θε­στώς «ενι­σχυ­μέ­νης επι­τή­ρη­σης» μέχρι εξο­φλή­σε­ως του 75% του χρέ­ους της, βάσει του Συμ­φώ­νου για το ευρώ+ και του Κα­νο­νι­σμού 472/2013 για τα κράτη που βγαί­νουν από πρό­γραμ­μα του ESM. Δη­λα­δή, πε­ρί­που μέχρι το 2050 μ.Χ. Κάτι πε­ρισ­σό­τε­ρο ξέρει ο Σόι­μπλε που εμ­φα­νί­ζε­ται διαλ­λα­κτι­κός για την 30ετή επι­μή­κυν­ση, αλλά αδιάλ­λα­κτος σε ονο­μα­στι­κό κού­ρε­μα του χρέ­ους.
7.   Ακόμη κι αν η κυ­βέρ­νη­ση - με την όποια πλειο­ψη­φία την στη­ρί­ξει για τους δυο του­λά­χι­στον μήνες που θα χρεια­στούν μέχρι την υπο­γρα­φή του νέου Μνη­μο­νί­ου- κάνει ό,τι κάνει γιατί φο­βά­ται το χάος των κλει­στών τρα­πε­ζών, του οι­κο­νο­μι­κού απο­κλει­σμού, των ελ­λεί­ψε­ων σε βα­σι­κά αγαθά, γιατί προ­σβλέ­πει στην επι­στρο­φή σε μια κά­ποια μνη­μο­νια­κή «κα­νο­νι­κό­τη­τα» και γιατί δεν έχει έτοι­μο κά­ποιο «πει­στι­κό εναλ­λα­κτι­κό σχέ­διο», ανα­ρω­τιέ­μαι: θα αξιο­ποι­ή­σει αυτό τον λίγο χρόνο για να ετοι­μά­σει αλη­θι­νά κάτι τέ­τοιο; Ή έχει προ­σχω­ρή­σει ορι­στι­κά στην νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη με­τα­φυ­σι­κή της TINA (There Is No Alternative);
8.   Ενώ η πα­γκό­σμια κοινή γνώμη τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες αντι­λή­φθη­κε πόσο ασύμ­βα­τη είναι η δη­μο­κρα­τία και η λαϊκή κυ­ριαρ­χία με την μαφία που κυ­βερ­νά το ευρώ, ενώ ένα με­γά­λο μέρος της λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας φαί­νε­ται πιο έτοι­μο από ποτέ να ανα­λά­βει τα ρίσκα του άλλου δρό­μου, κά­ποιοι στην κυ­βέρ­νη­ση και στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ επι­μέ­νουν να ισχυ­ρί­ζο­νται ότι η κρίση είναι «πρω­το­γε­νώς ελ­λη­νι­κή» και όχι «ει­σα­γό­με­νη από το ευρώ» (Γ. Δρα­γα­σά­κης). Δεν θέλω να ξε­λα­σπώ­σω τον εγ­χώ­ριο κλε­πτο­κρα­τι­κό κα­πι­τα­λι­σμό, αλλά για να μην μπλέ­κου­με το μεί­ζον με το έλασ­σον, πα­ρα­θέ­τω το πα­ρα­κά­τω γρά­φη­μα της Standard& Poors που απο­τυ­πώ­νει την επί­δρα­ση της τε­λευ­ταί­ας δε­κα­ε­τί­ας του ευρώ στο κα­θα­ρό εξω­τε­ρι­κό χρέος των χωρών της Ευ­ρω­ζώ­νης. Όπως μπο­ρεί να δει κα­νείς, δεν υπάρ­χει κα­νέ­να κοινό νό­μι­σμα, υπάρ­χει ένας ολε­τή­ρας που με­τέ­τρε­ψε 15 χώρες της Ευ­ρω­ζώ­νης (και τη Γαλ­λία) σε κα­θα­ρούς οφει­λέ­τες της Γερ­μα­νί­ας, της Ολ­λαν­δί­ας, του Βελ­γί­ου και του πλυ­ντη­ρί­ου Λου­ξεμ­βούρ­γου. Το ευρώ είναι μα­σκα­ρε­μέ­νο μάρκο, κυ­ρί­ως, και δευ­τε­ρευό­ντως φρά­γκο (βελ­γι­κό και λου­ξεμ­βούρ­γιο) και φιο­ρί­νι.
9.         Το κυ­ριό­τε­ρο νό­μι­σμα είναι η εμπι­στο­σύ­νη, είπε η Μέρ­κελ. Εμπι­στο­σύ­νη, αξιο­πι­στία, πίστη είναι οι λέ­ξεις που γί­να­νε τρέ­ντι από το πε­ρα­σμέ­νο Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο. Όλες έχουν ως ρίζα την «πίστη». Οι άν­θρω­ποι λένε την πάσα αλή­θεια. Το μόνο νό­μι­σμά τους είναι η πίστη. Η τρα­πε­ζι­κή. Τις τρά­πε­ζές τους σώ­ζουν ξανά. Κατά τα λοιπά είναι κοι­νοί απα­τε­ώ­νες- όπως κάθε κα­θω­σπρέ­πει τρα­πε­ζί­της. Από τα τέλη του 2014 ο Ντρά­γκι μας τσα­μπου­νά­ει ότι οι ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες είναι φε­ρέγ­γυ­ες και οι κα­λύ­τε­ρα ανα­κε­φα­λαιο­ποι­η­μέ­νες στην Ευ­ρώ­πη (γι’ αυτό και δεν γι­νό­ταν χρήση των 11 δισ. του ΤΧΣ). Στις 15 Ιου­νί­ου, πριν ένα μήνα δη­λα­δή, είπε ακρι­βώς το ίδιο στο Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο η Ντα­νιέλ Νουί, η επι­κε­φα­λής του SSM, του επο­πτι­κού βρα­χί­ο­να της ΕΚΤ. Τώρα λένε ότι η κε­φα­λαια­κή επάρ­κεια των τρα­πε­ζών «δια­βρώ­θη­κε» και θα χρεια­στούν μέχρι και 25 δισ. επι­πλέ­ον. Τι μας λέτε; Τόση ζημιά έκανε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ; Μπούρ­δες! Θα μας φορ­τώ­σουν με 25 δισ. φρέ­σκο χρέος για να απαλ­λα­γεί η ΕΚΤ από όσο γί­νε­ται πε­ρισ­σό­τε­ρα collateral. Απα­τε­ώ­νες με τη βούλα! (Αλλά, καλό θα ήταν να μην έχουν και τό­σους αφε­λείς συ­νερ­γούς).
10.      Αγα­πη­τοί φίλοι, σύ­ντρο­φοι, συ­να­γω­νι­στές εντός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, εκτός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δε­ξιό­θεν και αρι­στε­ρό­θεν του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ευ­ρω­παϊ­στές και μη, εθνο­κε­ντρι­στές και διε­θνι­στές, με­τριο­πα­θείς και ρι­ζο­σπά­στες, με­ταρ­ρυθ­μι­στές και επα­να­στά­τες, τσι­πρι­κοί και αντι­τσι­πρι­κοί, οφεί­λε­τε να πα­ρα­μεί­νε­τε ελ­πί­δα της λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας που σας (μας) ξάφ­νια­σε το βράδυ της 5ης Ιου­λί­ου. Τώρα που κα­τέ­πε­σαν όλες οι αυ­τα­πά­τες και ψευ­δαι­σθή­σεις, ας σο­βα­ρευ­τού­με. Η εναλ­λα­κτι­κή λύση υπάρ­χει, αλλά προ­φα­νώς δεν πε­ρι­γρά­φε­ται με απλοϊ­κό­τη­τες, όρ­κους ρήξης και πα­ρα­πο­μπές στη Δευ­τέ­ρα Πα­ρου­σία. Χρειά­ζε­ται επι­στη­μο­νι­κή αρ­τιό­τη­τα, τε­χνο­κρα­τι­κή επάρ­κεια, ρε­α­λι­σμό, πρέ­πει να εμπνέ­ει ασφά­λεια και αυ­το­πε­ποί­θη­ση στον λαό, πρέ­πει να κα­τα­λή­γει σε ένα πλή­ρες πρό­γραμ­μα λαϊ­κής σω­τη­ρί­ας, πρέ­πει να δια­λύ­ει τον μύθο της «τρι­το­κο­σμι­κής Ελ­λά­δας της δραχ­μής», πρέ­πει να πλαι­σιώ­νε­ται από αν­θρώ­πους επαρ­κείς, απο­φα­σι­σμέ­νους και δια­θέ­σι­μους. Επί­σης, χρειά­ζε­ται ηγέ­τες. Ηγέ­τες της χα­ρι­σμα­τι­κό­τη­τας, της γοη­τεί­ας, της ακτι­νο­βο­λί­ας και της διε­θνούς εμ­βέ­λειας ενός Τσί­πρα. Ιδε­ω­δώς τον ίδιο τον Τσί­πρα. Αλλά…
11.      Υπάρ­χει κι αυτό που ’γρα­ψε ο Λένιν, δεν θυ­μά­μαι πότε ακρι­βώς, πι­θα­νό­τα­τα προ της διά­σπα­σης των ρώσων σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών, δεν έχω και πρό­χει­ρα τα άπα­ντα: «Αν δεν χω­ρί­σου­με, δεν θα ξα­να­σμί­ξου­με». Βε­βαί­ως, δεν μού πέ­φτει και λόγος…
*Διότι, όπως όλοι υπο­θέ­τω, έχω γίνει «τζάν­κι» του κα­ται­γι­σμού εξε­λί­ξε­ων που δεν προ­λα­βαί­νου­με να συν­θέ­σου­με σε κάτι που να βγά­ζει πλή­ρες νόημα. Οι υπο­ση­μειώ­σεις γρά­φτη­καν εν ανα­μο­νή της ψη­φο­φο­ρί­ας για το πρώτο πα­κέ­το μέ­τρων του νέου μνη­μο­νί­ου.                             ΚΙΜΠΙ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...