Άγνωσται αι βουλαί του Μαρτίου Αναρτήθηκε από MANIER , Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015 at 10:11 μ.μ., in

Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα η πολιτική της κυβέρνησης έχει αποδοχή 56% μέσα στον Σύριζα αλλά 80% στην κοινωνία, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που μας παρουσιάζουν. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή ίσχυε πριν την υπογραφή της συμφωνίας, κατά την περίοδο των συλλαλητηρίων στήριξης της διαπραγμάτευσης δίχως “καμία υποχώρηση μέχρι την τελική ρήξη” και προφανώς τώρα δεν ισχύει αλλά το σέρνουν
ακόμη μαζί τους επειδή τους συμφέρει, είτε επειδή μόνο οι αριστεροί δεν συμφωνούν πλέον με την κυβέρνηση και όλοι οι άλλοι Έλληνες συμφωνούν και ζουν επιτέλους την τόσο ποθητή από το σύστημα περίοδο εθνικής ενότητας, η οποία εκφράζεται ήδη κοινοβουλευτικά με την εποχή του “200 άνω” στις ψηφοφορίες που έχουν να κάνουν με βασικά ζητήματα υποταγής στους δανειστές.
Η γνώμη μου είναι ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς και της αξιοπρέπειας δεν μπαίνει καν σε διαπραγμάτευση με απατεώνες και με αποικιοκράτες εκβιαστές και αφού δεν αναγνωρίζει τα μνημόνιά τους, δεν αναγνωρίζει ούτε τα τελεσίγραφά τους. Αναλαμβάνει τη χώρα και την οδηγεί με σκληρή στάση σε “αλλαγή πίστας” αν οι δανειστές δεν υποχωρούν στο θέλημα της Δημοκρατίας. Φροντίζει να λάβει άμεσα όλα τα μέτρα για τη σωτηρία του λαού της, ήτοι να οργανώσει σε κάθε της λεπτομέρεια τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα ελαχιστοποιώντας όσο το δυνατόν τον χρόνο της μεταβατικής περιόδου και τις επιπτώσεις της στους πολίτες.
Από τη στιγμή που μπήκε σε διαπραγμάτευση η κυβέρνηση ήταν χαμένη, είχε δηλώσει την πρόθεσή της να υποχωρήσει. Κατόπιν της ήττας ήρθε και η …ατυχής επιλογή τού να μας την σερβίρουν ως νέο σαξές στόρυ και τα έκαναν χειρότερα.
Σήμερα, Μάρτης μπήκε, βρισκόμαστε σε σημείο που δεν γνωρίζουμε τι μας συμβαίνει επακριβώς. Η κυβέρνηση άρχισε να αποδέχεται την πραγματικότητα και να την παρουσιάζει όπως είναι, μιλώντας για σχέδια κατάπνιξής της και για εκβιασμούς στους οποίους υπέκυψε, δίχως λαϊκή νομιμοποίηση βέβαια αφού είχε εντολή να μην υποχωρήσει, και άρχισε να προωθεί νομοσχέδια σαν να μη συμβαίνει τίποτε, σαν να είναι κυβέρνηση ανεξάρτητου και αυτόνομου κράτους και όχι αποικίας χρέους, σαν να μην έχει υπογράψει προχθές καμία συμφωνία με δανειστές, πορεύεται δε μέρα με την ημέρα κακήν κακώς ανάμεσα σε εσωτερικούς επικριτές και εξωτερικούς εχθρούς προς το ένα και μόνο φως που βλέπει, δηλαδή τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, συν μια κάποια μεταρρύθμιση στον κρατικό μηχανισμό αλλά μάλλον προχωρεί στα τυφλά έως ότου να βρει τοίχο, ήτοι μία αντίδραση των δανειστών που θα χαρακτηρίζει κάποιες κινήσεις της ως απαράδεκτες μονομερείς ενέργειες με ό,τι θα σημαίνει αυτό για τα εσωτερικά της μέτωπα ή ένα πιστωτικό γεγονός το οποίο διαφαίνεται λόγω μη αποπληρωμής των υποχρεώσεων της χώρας προς το ΔΝΤ εντός του τρέχοντος μηνός ή, σε εσχάτη περίπτωση και αν καταφέρουν να πορευτούν έτσι μέχρι τον Ιούνιο, ένα νέο δάνειο μετά νέου μνημονίου φυσικά, το οποίο θα σημάνει ή κωλοτούμπα ή δημοψήφισμα ή νέες εκλογές.                                                                                       Γιάννης Μακριδάκης