M A N I E R
this site the web

Ουκρανία: Το δράμα της Ρουσλάνας

του Μιχάλη Παπαμακάριου
Κυκλοφορεί τις τελευταίες ηµέρες στο διαδίκτυο ένα βίντεο στο οποίο αστέρες της πίστας, όπως ο Στέλιος Ρόκκος, η Κέλλυ Κελεκίδου, ο Νίκος Κουρκούλης, ο Κώστας Μαρτάκης, ηθοποιοί όπως η Μιµή Ντενίση, η Βάνα Μπάρµπα και η Τζένη Μπότση, µοντέλα και σελέµπριτις (όπως υπογράφουν και στο βίντεο άλλωστε) σαν τη Γωγώ Μαστροκώστα και την Αννίτα Ναθαναήλ, δηλώνουν την υποστήριξη τους στο κίνηµα της Ουκρανίας και στην οµότεχνη τους Ρουσλάνα, η
οποία από την πρώτη κιόλας µέρα των διαδηλώσεων βρέθηκε στο κέντρο του Κιέβου.
Στο βίντεο, σε κλίµα που ξεχειλίζει από συγκίνηση και αλληλεγγύη στη δοκιµαζόµενη Ουκρανία, υπό τους ήχους του «Imagine», οι εν λόγω καλλιτέχνες λένε σε ελληνικά και ουκρανικά: «Άµεσα ειρήνη στην Ουκρανία»! Πραγµατικά δεν ξέρει τι να σχολιάσει κανείς… ∆εν γνωρίζουµε ποιος συνέλαβε αυτή την ιδέα, ούτε αν οι πρωταγωνιστές της παραλιακής και των πρωινάδικων γνωρίζουν το περιεχόµενο της σύγκρουσης στην ουκρανική επικράτεια κι αν έχουν ασχοληθεί µε τη γεωπολιτική σηµασία του ουκρανικού ζητήµατος. Προκαλείται όµως αυθόρµητα το ερώτηµα γιατί αυτοί οι καλλιτέχνες, οι οποίοι βέβαια είναι της άποψης «η πολιτική δεν έχει θέση στη δουλειά µας», δεν εξέφρασαν παρόµοια αγωνία ούτε έφτιαξαν βίντεο για τη κατάσταση στη χώρα τους, ούτε βέβαια έκαναν εκκλήσεις για ειρήνη στη Παλαιστίνη ή για δηµοκρατία στην Αίγυπτο και την Τουρκία. Γιατί αυτός ο ανθός του νεοελληνικού πολιτισµού, αυτοί οι εκπρόσωποι της καλλιτεχνικής Ελλάδας, της χώρας που στενάζει από τα µνηµόνια, της χώρας που οι πολίτες καταστέλλονταν από τους πραιτοριανούς των ΜΑΤ στη πλατεία Συντάγµατος, στις Σκουριές και όπου αλλού, δεν έχουν κάτι να πουν για την ανεργία ενάµισι εκατοµµυρίου συµπολιτών τους; Άλλωστε κι αυτούς τους έχει χτυπήσει αλύπητα η κρίση: κοτζάµ Βάνα Μπάρµπα πήρε το παιδί της από το ιδιωτικό σχολείο και το πήγε στο δηµόσιο! Τέτοια εξαθλίωση…. Πού ήταν η ίδια αγωνία για τη πλατεία Συντάγµατος, την Ταχρίρ και την Ταξίµ; Μάλλον οι ουκρανοί είναι περισσότερο άνθρωποι από τους εγχώριους και πιο κοσµοπολίτες από Τούρκους, Παλαιστίνιους και λοιπούς. Βέβαια µπορεί και οι καλλιτεχνικές ανησυχίες των εκφραστών του κυριάρχου πολιτιστικού λάιφ στάιλ να µην τους είχαν αφήσει χρόνο να µάθουν για τις Σκουριές, την Κερατέα, τη δολοφονία του Π. Φύσσα κι άλλα ασήµαντα γεγονότα, µπροστά στο δράµα της Ρουσλάνας και την έκκλησή της για αλληλεγγύη. Αλλά φαίνεται, όπως πάντα άλλωστε, ότι όσοι δηλώνουν πως η πολιτική δεν έχει καµιά σχέση µε τη καλλιτεχνική τους δουλειά αναπαράγουν τη κυρίαρχη πολιτική στις χειρότερες εκφάνσεις της.

Πραγµατικά εντυπωσιάζει η απόπειρα εξωτερικής πολιτικής από τη παραλιακή και τα πρωινάδικα. Εντυπωσιάζει για την επιλεκτικότητα και τη φαιδρότητα της. Για µια ακόµη φορά φαίνεται ότι ο σκυλάδικος χρυσαυγιτισµός πάει χέρι χέρι µε τον ευρωλιγούρικο νεοπλουτισµό των κάθε λογής ατάλαντων σελέµπριτις. Είναι να γελάει κανείς, όπως θα έλεγε και ο αείµνηστος Φίλιππος Συρίγος. Ή µήπως να κλαίει;                                                                                          prin.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...