M A N I E R
this site the web

ΕΝΤΡΟΠΙΑ

Του ΣΤΑΘΗ*
Όταν μια κοινωνία σαπίζει, σάπια φρούτα παράγει, εν προκειμένω τους ελεγκτές των εισητηρίων στις αστικές συγκοινωνίες. Πρόκειται για «εθελοντές» εργαζόμενους. Μάλιστα άμισθους. Που αμείβονται αναλόγως των προστίμων που επιβάλλουν. Με το 50% της αξίας αυτών των προστίμων. Πρόκειται δηλαδή για κανονικούς κεφαλοκυνηγούς.
Οι τύποι αυτοί, χωρίς καμμιά θεσμική αρμοδιότητα, χωρίς καμμιά κρατική ιδιότητα, εξουσιοδοτούνται απ’ το κράτος να επιτελούν έργο που μόνον κρατικοί υπάλληλοι θα μπορούσαν. Οι τύποι αυτοί υποκαθιστούν το κράτος επειδή το κράτος τους αναθέτει μια υπεργολαβία, για το ίδιο (και τον ιδιώτη),πολύ πιο προσοδοφόρα (λόγω της αγριότητας του ιδιώτη) για το ίδιο (και τον ιδιώτη), απ’ όσα θα απέφερε αυτή η δραστηριότητα ως κρατική αρμοδιότητα.
Έτσι, ελαφρά τη καρδία, το κράτος υποκαθιστά τον εαυτόν
του με έναν ιδιώτη, που ούτε το κύρος που εξασφαλίζουν οι θεσμοί διαθέτει, ούτε τις αρμοδιότητες που προβλέπουν οι νόμοι μπορεί να ασκήσει.
Ακόμα χειρότερα: το κράτος καταργεί από μόνον του το μόνον του το μονοπώλιο στη νόμιμη βία και το εκχωρεί στον κάθε τυχάρπαστο – δημιουργεί δηλαδή έναν «χρυσαυγίτη» ή τη χαρά του ψυχάκια που θέλει να υποκαθιστά τους νόμους ή «να είναι ο ίδιος ο νόμος δυτικώς του Ρίο Πέκος» κι ανατολικώς της Πατησίων.
Πρόκειται για μεγάλη πρόοδο! Για μια ακόμα «μεταρρύθμιση»! Με την ίδια λογική θα μπορούσε το κράτος να αναθέτει και την είσπραξη των φόρων σε φοροσυλλέκτες, σμπίρους και βασιβουζούκους, όπως έκανα κάποτε οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Οθωμανοί και κάνουν σήμερα οι φύλαρχοι Δυτικής Λιβύης.
΄Η να αναθέτει την άμυνα σε Εταιρείες Πολέμου – ήδη εταιρείες μισθοφόρων για αυτήν τη δουλειά υπάρχουν.
Αλλά, αν αυτό το άθλιο κράτος που δημιούργησε ο δικομματισμός μονοκομματισμός κατηγορώντας ταυτοχρόνως για κρατισμό όλους τους άλλους, διαθέτει την αναλγησία και το κυνισμό που τον χρειάζεται για να λειτουργεί, πόση αναλγησία επίσης και κυνισμό διαθέτουν  αυτοί που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας τις σκατοδουλειές του;
Τί μυαλό, τί ήθος και τί παιδεία κουβαλάει αυτός ή αυτή που δέχεται να γίνει κυνηγός κεφαλών; Πού καταδέχεται να κάνει αυτή τη δουλειά παίρνοντας λεφτά με το κεφάλι; Εδώ το «καμμιά δουλειά δεν είναι ντροπή»,δεν χωράει. Διότι δεν είναι δουλειά να κάνει ο ιδιώτης τον προστιμομπήχτη για να κονομάει ο ίδιος. Ούτε η ανάγκη τα δικαιολογεί όλα. Δεν σε κάνει η ανάγκη έμπορο ηρωίνης ούτε νταβατζή.
Δεν ξέρω αν το Σύνταγμα προβλέπει να κυκλοφορούν στα λεωφορεία νταβατζήδες. Να ασκούν έλεγχο πολίτες πάνω σε πολίτες. Συχνά με τρόπο ιταμό και σκαιο (διότι αλλοιώς δεν θα προσπορισθούν μπικίνια). Δεν ξέρω αν το Σύνταγμα ανέχεται την εξύβριση, τη διαπόμπευση, τον διασυρμό ως επιτηδεύματα που μπορεί το κράτος να αναθέτει σε ιδιώτες. Αλλά, ποιός το υπολογίζει το Σύνταγμα, όταν το παραβιάζει συστηματικώς ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί, η φράου Μέρκελ κι όποιος άλλος κυβερνητικός βουλευτής προλαβαίνει;
Όμως ο φόβος που ένα τέτοιο κράτος παράγει και η ντροπή μέσα στην οποίαν ένα τέτοιο κράτος μας έχει βυθίσει να ζούμε, αποτυπώνεται και στη σιωπή των επιβατών του λεωφορείου. Όταν, ένα... κρατικός ιδιώτης, ένας ιδιότυπος χρυσαυγίτης, εντοπίζει, βουτάει και διασύρει τον οποίον παραβάτη. Σιωπή θανάσιμη. Αν πρόκειται για πιτσιρικά η μια μάνα που πεινάει, προσφέρεται το πλήρωμα των επιβατών να πληρώσει εκείνο το επίδικο αντίτιμο του εισιτήριο. Αλλά ως εκεί. Να σηκωθούν εν σώματι οι επιβαίνοντες και να πετάξουν με τις κλοτσιές τον ιδιώτη που ασκεί παράνομη βία σε έναν απ΄τους ίδιους , ούτε περνάει πια απ΄το μυαλό μας.
Διότι το μυαλό μας συνήθισε σε πολλά. Στη φορολογική τρομοκρατία, στην απελπισία της καθημερινής μας δυσπραγίας. Διότι ο φόβος για το χειρότερο μας παραλύει. Διότι αισθανόμαστε εκ των προτέρων ένοχοι για ό,τι τυχόν θα μας κατηγορήσουν. Διότι επί μακρόν ιδιωτεύσαμε μέσα στις φενάκες και τις τηλεοπτικές παραμυθάς. Διότι , μπορεί να σιχαινόμαστε τα παπαγαλάκια κι όσα από άμβωνος (αισχρού και δόλιου) μας κανοναρχούν, αλλά μέσα μας οι ιερεμιάδες τους έχουν υποσκάψει το σθένος μας. Ξέρεις τι είναι να σου πει η κυρία Τρέμη «γιατί δεν πλήρωσες το εισιτήριό σου;», σου κόβονται τα γόνατα. Το «δεν είχα να πληρώσω « έρχεται δεύτερο, μουρμούρισμα που χάνει το δίκιο του, παρέλκει. Όσο για το «δεν είχα να πληρώσω και φταις κι εσύ γι΄αυτό» - φτου κακά! Πολύ επαναστατικό. «Αγανακτισμένος» της πλατείας Συντάγματος είσαι; Ντροπή σου! Αχ αυτή η γαμημένη η ντροπή – πόσο εύκολα τον επικαλούνται οι ξεδιάντροποι.
Το κράτος των ιδιωτών κατηγορεί για κρατιστές αυτούς που ξεζουμίζει. Οι χειρότεροι λαϊκιστές όλων των εποχών, οι  «εκσυγχρονιστές», κατηγορούν τον λαό για λαϊκισμό. Αυτοί που μας δολοφονούν μας ζητούν να μην πάνε οι δολοφονίες μας χαμένες. Αυτοί που ξεπουλάνε την πατρίδα, θέλουν να διώξουν την Τρόικα που οι ίδιοι έφεραν και λένε ότι δεν θα μπούμε σε Τρίτο Μνημόνιο, διότι έχουν δεσμευθεί να είμαστε σε Μνημόνια μέχρι τετάρτης γενεάς. Δεν πρόκειται για παραλογισμό, πρόκειται για την τέχνη του κυβερνάν. Όταν ο Κυνισμός ο δικός τους , κυβερνά τον φόβο τον δικό μας...                                                                                  
enikos.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...