Ήταν 2010. Περάσαμε πολλά. Άλλοι γονάτισαν, άλλοι αυτοκτόνησαν, άλλοι έχασαν δουλειές, ξενιτεύτηκαν, πείνασαν, λοιδορήθηκαν. Ευτυχώς
όμως το 2012 ήρθε η κυβέρνηση Σαμαρά που έβαλε τα πράγματα σε μία σειρά. Κι ακόμη πιο ευτυχώς που ο κ. Σαμαράς τότε δεν είχε αποδεχτεί τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, διότι… Και η χώρα σώθηκε. Μπορεί από το 2012 και δώθε να γονάτισαν ακόμη περισσότεροι, να σταματήσαμε να μετράμε όσους αυτοκτονούν γιατί χαθήκαμε στο μέτρημα, να ξενιτεύτηκαν πολλοί περισσότεροι, να πεινάνε ακόμη πιο πολλοί, να κινδυνεύουν άνθρωποι να χάσουν τα σπίτια τους όμως ευτυχώς όχι μόνο δε χρεοκόπησε η χώρα, αλλά υπήρξε και πλεόνασμα που αγγίζει το 1 δισ. ευρώ ξεπερνώντας κάθε πρόβλεψη… Βέβαια δε χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να αντιληφθείς ότι δε μπορεί ένα κράτος να έχει πλεόνασμα 1 δισ. ευρώ όταν μόνο στα ιδιωτικά νοσοκομεία και στις ιδιωτικές κλινικές χρωστά 1,5 δισ. ευρώ . Βέβαια αυτό το ίδιο Κράτος που έχει πλεόνασμα χρωστά και στα δημόσια νοσοκομεία… ή μήπως όχι πλέον επειδή απλώς διέγραψαν τα χρωστούμενα έως το 2011 ενώ ετοιμάζονται να διαγράψουν και τα υπόλοιπα; (εδώ)
Σε κάθε περίπτωση, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε τον πρωθυπουργό της σωτηρίας. Τουτέστιν, να πιστέψουμε ότι η χώρα μας δεν έχει χρεοκοπήσει. Όμως μια στιγμή… Ο Σαμαράς μιλά για πλεόνασμα και οριστική αποφυγή της χρεοκοπίας, αλλά… Ύστερα από 4 χρόνια θυσιών, αυτοκτονιών, μεταναστεύσεων, ύφεσης, ανεργίας, πείνας, τρόμου και εξαθλίωσης το μοναδικό αποτέλεσμα είναι ότι το «δεν υπάρχει σάλιο» του Λοβέρδου διαμορφώθηκε σε «δεν έχουμε φράγκο» του Γεωργιάδη. Αυτό είναι όλο κι όλο το success story τους.
Αλήθεια, τι απέμεινε να φοβηθούμε σε περίπτωση που αλλάξουν τα πράγματα; Τι μπορεί να πάει χειρότερα; «Φοβόμαστε το λόμπυ της δραχμής» θα απαντήσει το «λόμπυ του ευρώ», διότι ακόμη κι αν δεν υπήρχε ένας εχθρός θα έπρεπε να τον εφεύρουν. Πρέπει πάντα κάτι να φοβόμαστε για να καθόμαστε εμείς ήσυχοι και να κοιμούνται εκείνοι ησυχότερα.
Άντε και καλό μήνα, που λέγαμε παλιά…
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου