M A N I E R
this site the web

Πιεμόντε, Ιταλία : Η πιτσιρίκα που αποστόμωσε τον καραμπινιέρο

Σχολείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σ’ ένα χωριό στην κάτω μεριά της κοιλάδας της Σούζα. Ένα πρωινό σαν όλα τ’ άλλα· χτυπάει το κουδούνι, όλα τα παιδιά μπαίνουν στην τάξη, κι ενώ μιλάνε μεταξύ τους, καταφτάνει ο δάσκαλος και λέει: «Σήμερα δεν έχει μάθημα, να πάτε στο γυμναστήριο ν’ ακούσετε το σώμα των καραμπινιέρων». Κι έτσι μπαίνουν «σε σειρά» και παίρνουν θέσεις. Ο καραμπινιέρος ομιλητής
εξηγεί με πάσα λεπτομέρεια πόσο καλό κάνουνε στον πληθυσμό, εξηγεί τι είναι ο εκφοβισμός και πώς μπορούν να παρεμβαίνουν σε τέτοιες περιπτώσεις, λέει ότι αποστολή τους είναι να βοηθούν τους πλέον αδυνάτους και να πιάνουνε τους κακούς, ώσπου δείχνει κι ένα ωραίο βίντεο με περιπολικά να σπινιάρουν, κακούς να συλλαμβάνονται και παιδάκια να σώζονται. Το όλο πράγμα φαίνεται να ’χει ολοκληρωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο… μα υπάρχει ένα αλλά.
Γιατί τα παιδιά μπορούν να του κάνουν ερωτήσεις, και πρώτη παίρνει το λόγο μια πιτσιρίκα απ’ την έκτη τάξη (11 ετών), που του λέει με πάσα ειλικρίνεια: «Λέτε πως κάνετε τόσο καλό, αλλά εγώ ξέρω ότι σ’ αυτή την κοιλάδα χτυπήσατε με ρόπαλα και δείρατε τους no tav, δε μου φαίνεται τόσο καλό αυτό». Κατόπιν αυτού, ο καραμπινιέρος δείχνει τι ρόλο βαράει, κι αντί να λήξει το ζήτημα με κάνα αστειάκι, ξεκινάει ένα μακροσκελή πανηγυρικό λόγο εναντίον των no tav: «Είναι ανυπάκουοι (χρησιμοποιεί ακριβώς τον όρο αυτόν), δεν ακούνε, όπως όταν ένα παιδάκι δεν ακούει τη μαμά του», και σ’ ένα βαγκνέρειο κρεσέντο αρχίζει να λέει ότι μεταμφιέζονται, ρίχνουν πέτρες και βόμβες, επιτίθενται στα δίκτυα και κάνουν παράνομα πράγματα, και επαναλαμβάνει αυτό το παράνομα μπόλικες φορές.
Η μικρή τον ακούει, κι όταν αυτός τελειώνει το λογύδριο του, εκείνη έχει ακόμη στο χέρι το μικρόφωνο, κι απαντάει: «Εμένα μου φαίνεται πως πρώτοι απ’ όλους είσαστε εσείς παράνομοι. Ρίχνετε δακρυγόνα που τ’ απαγορεύει όλος ο κόσμος, εσείς θα ’πρεπε να ’σαστε νόμιμοι». Σ’ εκείνο το σημείο συμβαίνει τ’ αναπάντεχο, δηλαδή όλα τα παιδιά ξεσπάνε σε παλαμάκια επικροτώντας το κορίτσι της έκτης, και ο καραμπινιέρος καταπίνει τη γλώσσα του. Η πιτσιρίκα μέσα σ’ όλη τη συναισθηματική ένταση βουρκώνει, κι όλα τα παιδιά την πλησιάζουν: της κάνουν κομπλιμέντα, την αγκαλιάζουν, της λένε πως είναι μια μικρή ηρωίδα. Τις επόμενες ώρες δε μιλάνε και για τίποτ’ άλλο. Γίνεται λόγος για το «εκτάκι» που ’κανε τον πολισμάνο να το βουλώσει.
Νιώθουμε ήρεμοι γιατί έχουν ήδη χάσει…       Contra Info                                                        
πηγή: spinta dal bass

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...