M A N I E R
this site the web

Το τοπίο αλλάζει

Εδώ και πολύν καιρό υποστηρίζω την άποψη ότι η επανάσταση λαμβάνει ήδη χώρα και ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε διαδικασία δυνατών ζυμώσεων που φέρνουν την αλλαγή του τοπίου γύρω μας ολοένα και πιο κοντά.
Στις εκλογές της αυτοδιοίκησης που έρχονται, θα είναι η πρώτη φορά, που θα φανούν, τουλάχιστον εδώ, στη Χίο αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις να διεκδικούν με αξιώσεις την διοίκηση των Δήμων, οι εκπρόσωποι του νέου αυτού τοπίου που διαμορφώνεται ταχύτατα.
Στην Χίο είναι η πρώτη φορά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ως πολίτη και ψηφοφόρο, που όχι μόνο δεν αισθάνομαι ντροπή και αγανάκτηση για το χαμερπές του συνόλου των υποψηφίων Δημάρχων, οι οποίοι σε όλες σχεδόν
τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, πλην φωτεινότατων λιγοστών εξαιρέσεων, ήταν ο ένας χειρότερος από τον άλλον και συναγωνιζόντουσαν για το ποιος είναι ο χείριστος, ο αχρειότερος, ο θλιβερότερος, ο πλέον οπισθοδρομικός, ο πλέον αναξιόπιστος, ο πλέον αποτυχημένος σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής πλην της κομματικής λαμογιάς, ο πλέον ανάξιος της εμπιστοσύνης των πολιτών, ο πλέον απαίδευτος και ανιστόρητος, αμόρφωτος και συνεπώς ανάλγητος αλαζόνας, ξερόλας και άδειος γκαζοντενεκές που κάνει φασαρία γύρω από το άτομό του κορδωμένος, και, τέλος, ο πλέον ασύμβατος, ως γενική εικόνα, με την αισθητική μου.
Απεναντίας, στις επερχόμενες εκλογές της αυτοδιοίκησης και σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα αισθάνομαι ότι έχω επιλογές ψήφου και υποστήριξης και μάλιστα όχι μόνο ενός αλλά δύο ανθρώπων νέων, σοβαρών, καθαρών και αποδεδειγμένα έως τώρα άξιων, ανθρώπων άλλης αντίληψης από την παρωχημένη και αποτυχημένη όσον αφορά στην ανάπτυξη του γιγαντισμού και της ασέβειας, άλλης αντίληψης όσον αφορά στην πολιτική στάση ζωής και στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος, ανθρώπων μιας άλλης γενιάς επιτέλους, που νιώθουν τι είναι ανάπτυξη και τι κατάντια, που εκφράζουν την διαφορετική προσέγγιση, που έχουν αίσθηση της κλίμακας και σεβασμό προς την διαφορετικότητα και την ζωή και που για πρώτη φορά δεν νιώθω ντροπή να με εκπροσωπούν.
Τα κομματικά ρετάλια όμως ακόμα αναπνέουν και ακόμη θέτουν εαυτούς υποψηφίους, ένεκα προσωπικού βίτσιου μάλλον αλλά και αποτυχίας των κομμάτων τους να εμπνεύσουν τους νέους ανθρώπους, είναι όμως ο ρόγχος του πολιτικού θανάτου τους αυτές οι εκλογές. Μαζί τους βέβαια παίρνουν και τα κόμματά τους και όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα που δημιούργησαν, εξέθρεψαν, τους δημιούργησε, τους εξέθρεψε και μας κατέστρεψε.
Το τοπίο αλλάζει.                                                                                                      Γιάννης Μακριδάκης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...