M A N I E R
this site the web

Αστυνομικοί εισβάλλουν στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς επιβεβαιώνοντας ότι «η χούντα δεν τελείωσε το ’73»

Νύχτα Πολυτεχνείου σε μικρογραφία θύμιζε το νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου, λίγο μετά τη βίαιη επίθεση της αστυνομίας στην αντιφασιστική συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Πριν 41 χρόνια εκεί είχαν εισβάλει πάνοπλοι αστυνομικοί της χούντας χτυπώντας ανελέητα τους τραυματίες του Πολυτεχνείου και τους συνοδούς τους και όσους πολίτες πήγαιναν εκεί για να μάθουν αν οι δικοί τους ζουν ή πέθαναν.

Εκεί, στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, γράφτηκε η «μελανότερη σελίδα της ιστορίας του Πολυτεχνείου», όπως είπε με την αγόρευσή του στη δίκη των υπαιτίων ο εφέτης Νίκος Γανώσης. Εκεί, ολοκλήρωσαν το δολοφονικό τους έργο
οι «δυνάμεις του ολέθρου», όπως παρομοίασε τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς. Ήταν η ελληνική «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», όπως χαρακτήρισε το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου 1973 στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, επιθεωρητής του υπουργείου Υγείας.

Οι περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων ξεπερνούν κάθε φαντασία, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει ανατρέχοντας σε δημοσιεύματα  της μεταπολίτευσης. Ένας γιατρός «είχε δει αστυνομικούς με μπλούζες ιατρικές να ορμάνε στους θαλάμους και να ξηλώνουν τους ορούς των ασθενών, να δέρνουν τραυματίες πάνω στα φορεία, να τους σέρνουν στους διαδρόμους. Μέχρι τον Μπουκλάκο, τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου, είδε να χτυπάει με ένα βούρδουλα τον κόσμο», σύμφωνα με μαρτυρία μιας διοικητικής υπαλλήλου του νοσοκομείου.

Θα έλεγε κανείς πως εκείνη η κτηνωδία ανήκει οριστικά στο παρελθόν, ότι ο τραυματίας, ακόμα και όταν είναι αιχμάλωτος πολέμου, αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Ωστόσο, η προκλητική συμπεριφορά των αστυνομικών του Δένδια απέναντι στον Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα και όσους τον συνόδευαν δείχνει ότι η μνημονιακή κυβέρνηση ζήλεψε τη «δόξα» της χούντας. (Λεπτομέρειες για τη βάναυση συμπεριφορά των αστυνομικών εδώ.)

Μήπως έφτασε ο καιρός το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς ν’ αλλάξει όνομα; Π.χ., να πάρει την παλιά του ονομασία (Ρυθμιστικό) ή να μετονομαστεί σε «Κέντρο Καταστολής ο Δένδιας»; ΄Η μήπως «Κέντρο Εξευτελισμού του όρκου του Ιπποκράτη», αφού οι γιατροί, οι πρώτοι που έπρεπε να διαμαρτυθούν για τη βάναυση εισβολή των ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ και να προστατεύσουν τον χτυπημένο Σελτσούκ Γκουνκόρ έδωσαν το πράσινο φως για τη μεταφορά του στη ΓΑΔΑ;

Το 1973 δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα με βιντεοκάμερα ώστε να έχουμε εικόνες από τη χουντική νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Το 2014, χάρη στον φακό του Άγγελου Καλοδούκα, έχουμε τις εικόνες που μοιάζουν με αναπαράσταση (ασφαλώς σε μικρότερη κλίμακα και ένταση) εκείνης της φρίκης. Φαίνεται ότι η προτροπή του αρχηγού της αστυνομίας «πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο» (των μεταναστών αλλά προφανώς και των πολιτικών προσφύγων) έχει πιάσει τόπο.
             mao.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...