M A N I E R
this site the web

Ο Μαντέλα κι ο Δεκέμβρης είναι η μνήμη της αντίστασης

Ήταν πριν πολλά χρονιά. Όλος ο κόσμος διαδήλωνε κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και για την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα. Στο Παρίσι, σε μία διαδήλωση, μία Γαλλίδα γυρίζει και ρωτάει: «Έχουμε δίκιο;» Ήταν τότε που ο νεοφιλελευθερισμός έμοιαζε παντοδύναμος, τότε που οι πεποιθήσεις και οι βεβαιότητες αμφισβητούνταν και η αδικία άρχιζε να αμπαρώνει όλες τις πύλες. Τώρα που πεθαίνουν και τα τελευταία σύμβολα της ελευθερίας, το παρόν μοιάζει να μην έχει οδό και το μέλλον αύριο. Κι όμως η
μνήμη της εξέγερσης είναι ζωντανή. Η παράδοση του πνεύματος της αντίστασης εξακολουθεί να είναι εκεί που ένα παιδί πριν πέντε χρόνια πέφτει νεκρό, δίνοντας ακούσια το σύνθημα για την εξέγερση της γενιάς του, μιας εξανάστασης που έθετε μόνο διερωτήσεις. Γιατί οι νέοι δεν ήξεραν τι ήθελαν αλλά ήξεραν τι δεν ήθελαν. Γιατί ήδη ένιωθαν ξένοι σε μία μεγάλη Αφαίρεση, που λέγεται κοινωνία, σε μία ζωή που τους αρνείται, σε μία χώρα που τους διώχνει κι ένας κλειστός κύκλος μιας πολιτικής αντιπροσώπευσης από πολιτικούς που μοιάζουν με κεφάλια-ακρόπρωρα και τους προδίδουν, καθώς στρέφονται κάθε φορά προς την κατεύθυνση που κελεύουν οι τροϊκανοί επικυρίαρχοι. Οι νέοι δεν έχουν πια «αέρα» για να αναζωογονήσουν τα όνειρά τους σ’ αυτόν τον τόπο. Δεν τους αφήσαμε τόπο, δεν τους δώσαμε χώρο μήτε λόγο. Μόνο ανεργία. Και τώρα ξεριζώνονται, φεύγουν. Και η Ελλάδα δεν είναι πια παρά μια φτηνή οικονομική ζώνη δουλοπάροικων, ένα πεδίο βολής ξένων ελεύθερων σκοπευτών, ένα πειραματικό εργαστήρι, μία έρημος, που περιμένει τις θύελλες της ανυπακοής να ανοίξουν νέους δρόμους και οάσεις…                                          ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...