M A N I E R
this site the web

Έφυγε από τη ζωή η Μαριέτα Ριάλδη

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 74 ετών, η σκηνοθέτις, ηθοποιός και συγγραφέας Μαριέτα Ριάλδη, από άγνωστα μέχρι στιγμής αίτια, βυθίζοντας στο πένθος το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο.  
Γεννημένη το 1941, η Μαριέτα Ριάλδη φοίτησε στη
Σχολή Σταυράκου και στη Δραματική Σχολή Ιωαννίδη και συνεργάστηκε στα πρώτα χρόνια των σπουδών της με τον Δημήτρη Κολλάτο στο Πειραματικό θέατρο Τσέπης. Το 1963

ίδρυσε το Πειραματικό θέατρο που αποτέλεσε ένα μεγάλο «άνοιγμα» για όλες τις νέες θεατρικές δυνάμεις, δίνοντας παράλληλα «στέγη» στο νεοελληνικό έργο που τον καιρό εκείνο ήταν παραγκωνισμένο.
Σκηνοθέτησε για τουλάχιστον 40 χρόνια (1963- 2003) ένα πολυσύνθετο ρεπερτόριο, ανεβάζοντας μεταξύ άλλων και πολλά πρωτοποριακά έργα που έγραψε η ίδια. Από το θέατρό της πέρασαν πολλές προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου. Εκεί, παρουσιάστηκαν και οι πρώτες παραστάσεις με πειραματική φόρμα στον λόγο και την εικαστική παρουσίαση.
Από τα πολυάριθμα έργα στα οποία πρωταγωνίστησε ήταν μεταξύ άλλων: «Μύγες» του Σαρτρ, «Δεσποινίς Τζούλια» και «Χορός Θανάτου» του Στρίντμπεργκ, «Δον Κιχώτης» του Μποστ σε συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη, «Άμλετ» του Σαίξπηρ, «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, «Ματωμένος Γάμος» του Λόρκα, «Βρικόλακες» και «Εντα Γκάμπλερ» του Ιψεν κ.α. Το 2002 σκηνοθέτησε και έπαιξε στο Πειραματικό θέατρο Πόλης την πολιτική σάτιρα που φέρει την υπογραφή της, με τίτλο «Η Ελλάδα μετακομίζει». Αυτή ήταν και η τελευταία της εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι.
Ως σκηνοθέτης ανέβασε τα περισσότερα έργα που παρουσιάστηκαν στο Πειραματικό θέατρο, ενώ σκηνοθέτησε και το έργο της Αγγλίδας Κάριλ Τσέρτσιλ «Πετυχημένες Γυναίκες» για λογαριασμό του Εθνικού θεάτρου το 1983.
Σε ό,τι αφορά το συγγραφικό της έργο η Μαριέτα Ριάλδη έγραψε έργα μεγάλης απήχησης όπως τα «Ουστ», «Γυρισμός», «Καφέ Σαντάν», «ΣΚ» και τους «Άστεγους» που ανέβηκε το 1997 στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιώργου Ρεμούνδου.
Ιδιαίτερο ήταν και το ενδιαφέρον που έδειξε η Μαριέτα Ριάλδη σε όλη τη σταδιοδρομία της για να προβάλει νέους συγγραφείς. Τιμήθηκε γι” αυτό με ειδικό βραβείο από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Ακόμη, έλαβε το Αργυρό Μετάλλιο στο Διεθνές Φεστιβάλ Νέων (1965) και το Έπαθλο του φεστιβάλ στο Νανσί για την παράσταση του έργου της «Ο Γυρισμός».                                                                                     Και σα συμπλήρωμα, ένα κείμενο του Γ. Κατωμέρη που μας έφτασε μέσω μηνυματος για τον Μ. Ριάλδη:

"Έφυγε" η μεγάλη ανατρεπτική ποιήτρια του θεάτρου. Σίγησε η γενναία αντισυμβατική φωνή. Η έξοχη ηθοποιός των μεγάλων θεατρικών κειμένων των Στρίνμπεργκ. Πιραντέλλο, Καμπαννέλη. Λόρκα κ.ά..

Η Μαριέττα Ριάλδη μετακόμισε. Είπε, θα πάει σ' άλλη γη, θα πάει σ΄άλλη θάλασσα.

Λίγο πριν γκρεμίσουν το θέατρό της και τη ζωή της, έγραψε το τελευταίο έργο, έδωσε τη τελευταία της παράσταση : "Η Ελλάδα μετακομίζει". Βουβοί ακούσαμε την τελευταία απεγνωσμένη κραυγή:

«Εδώ και πολύ καιρό αισθάνομαι ότι η Ελλάδα μετακομίζει. Η ερώτηση όλων είναι που πάει ; Άλλοι δίνουν δικές τους απαντήσεις : στο διάβολο, στο πουθενά, μακάρι νάξερα. Το έργο που έγραψα έχει τη δική του θέση. Κάποτε όλοι θα λάβουμε μια πρόσκληση για την ώρα της Κρίσης... Θα συνυπάρξουμε για τον απολλογισμό. Το τοπίο γύρω μας θα είναι, ίσως, πεδία που γεννάει φόβο μιας άλλης διάστασης. Όλα μου τα έργα έχουν πολιτική θέση. Τα έγραψα όταν αισθανόμουν ότι έπρεπε να μιλήσω απ΄τη σκηνή. Αυτό κάνω και τώρα. Μπλέκω τον φόβο και το γέλιο με την αφύπνιση. Δεν διστάζω να πάρω θέση και να μιλήσω για καταστάσεις. Δεν σταματώ. Με έχουν περιορίσει. Μου έκοψαν τις επιχορηγήσεις. Εγώ Μιλάω. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και αλλού, σε νομπελίστες, στον Ντάριο Φο. Αλίμονο ! Προς θεού: Γράψτε, σας παρακαλώ, ότι συνεχίζουμε στο ίδιο θεατράκι της Σταδίου, στο Μέγαρο Μετοχικού Ταμείου Στρατού, στον 6ο όροφο.

Μας φέρονται απαίσια οι ανάδοχες εταιρείες, προκειμένου να χάσουμε το θάρρος μας και να φύγουμε. Μας κάλυψαν βάναυσα τη μετώπη του θεάτρου, τις βιτρίνες μας με τις φωτογραφίες. Κρέμασαν τεράστια πανώ από την οροφή του κτιρίου, που διαφημίζουν κάποιο θεατρικό εργαστήρι στη Χαλκίδα.

Κι εγώ που έδωσα το αίμα της ψυχής μου για να φτιάξω ένα εγκαταλελειμμένο χώρο σ΄ένα από τα ωραιότερα θέατρα της Αθήνας, τι περιμένουν να κάνω; Να πηδήξω από τον έκτο;»

Μαριέττα Ριάλδη 2003

Το Λαϊκο Πειραματικό Θέτρο της Πόλης - Μαριέττα Ριάλδη, σημείο αναφοράς και αντίστασης στη διάρκεια της δικτατορίας, μετά από σαράντα χρόνια ζωής δεν υπάρχει πια.

Η Μαριέττα αντιστάθηκε στο ξεπούλημα, στην πνευματική τρομοκρατία που της ασκήθηκε.

"Έφυγε" ακριβώς δέκα χρόνια μετά, πληγωμένη, αηδιασμένη, αλλά μαχόμενη μέχρι την τελευταία στιγμή με την πένα στο χέρι. Γράφοντας έργα που θα ζήσουν στο χρόνο και θα ξαναγεμίσουν τα θέατρα των ανθρώπων.

Καλό ταξίδι Μαριέττα " Η Πόλις θα σ΄ ακολουθεί...
    
Nonews-NEWS       left.gr  

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...