Ένα ορφανό κείμενο Αναρτήθηκε από MANIER , Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013 at 8:32 μ.μ., in

… Ορφανό, με την έννοια ότι τα κείμενα που κατά κανόνα δημοσιεύονται σ’ αυτό το μπλογκ προορίζονται για δημοσίευση σε έντυπη εκδοχή, στην εφημερίδα «Επενδυτής», κάθε Σάββατο, στη στήλη «Ελεύθερος Σκοπευτής». Ορφανό, επίσης, από την άποψη ο προορισμός ενός κειμένου για εφημερίδα επιβάλλει συνήθως μια κάποια εναρμόνιση με την ατζέντα της, με το όλο «πακέτο» ειδήσεων, ρεπορτάζ, αναλύσεων, στηλών, απόψεων που αυτή περιλαμβάνει. Αυτό, λοιπόν, είναι ένα ορφανό κείμενο γιατί ο
«Επενδυτής» δεν κυκλοφόρησε αυτό το Σάββατο, γιατί οι συντελεστές του, δημοσιογράφοι και τεχνικοί, απεργούν και το γιατί μάλλον ήδη το γνωρίζετε-  γιατί απεργούν τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι στις εφημερίδες και τα άλλα ΜΜΕ; Γιατί είναι απλήρωτοι και γιατί οι ιδιοκτήτες τους προσπαθούν να επιβεβαιώσουν το πείραμα του Χότζα με τον γάιδαρό του. Εν πάση περιπτώσει, αναλυτικά το γιατί αυτής της απουσίας, αυτής της απεργίας κι αυτού του ορφανού κειμένου μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

 Αλλά, με την ευκαιρία, σ’ αυτό το ορφανό κείμενο λέω να συμπεριλάβω μια περίπου ορφανή άποψη – παρατήρηση: οι δημοσιογράφοι και άλλοι «παραγωγοί» των ΜΜΕ βρίσκονται εδώ και καιρό ενώπιον μιας ιδιόμορφης ομηρίας. Τα ΜΜΕ ανήκουν (κυρίως) στις τράπεζες λόγω υπερδανεισμού, οι τράπεζες ανήκουν στο ΤΧΣ λόγω ανακεφαλαιοποίησης, άρα στην τρόικα, άρα στους δανειστές. Άρα, τα ΜΜΕ ανήκουν στην τρόικα και στους δανειστές, από τις βουλές των οποίων εξαρτάται η επιβίωση του υπερχρεωμένου κλάδου. Αυτό λίγο πολύ συμβαίνει με αρκετούς κλάδους της  ιδιωτικής οικονομίας, αλλά η ιδιομορφία με τα ΜΜΕ είναι πως αποτελούν τους μόνους διαθέσιμους –σε κυβέρνηση, τρόικα, δανειστές- διαύλους επικοινωνίας με την κοινή γνώμη, τους μόνους διαθέσιμους ιμάντες προπαγάνδισης του βίαιου κοινωνικού και οικονομικού μετασχηματισμού της χώρας- μετασχηματισμού σε τι, δεν μας είναι πολύ σαφές ακόμη. Έτσι, ακόμη κι όταν η τρόικα, η task force και οι ποικίλοι επιτηρητές που έχουν εγκατασταθεί στην αποικία εκφράζονται με διόλου κολακευτικά λόγια για τη μιντιακή διαπλοκή που εδώ και χρόνια απομυζά πόρους από τη χρηματοπιστωτική διαπλοκή και την θέτει στη «μαύρη λίστα» από άποψη χρηματοδότησης, βρίσκεται ενώπιον του ερωτήματος με ποιους άλλους θα κάνει τη βρομοδουλειά της μνημονιακής προπαγάνδας αν αφήσει τους μόνους διαθέσιμους να στραγγαλιστούν οικονομικά.

Αυτή είναι η πρώτη αντίφαση. Ακολουθεί, όμως, και δεύτερη. Θύματα των χρεοκοπημένων από τους ιδιοκτήτες τους ΜΜΕ είναι και οι δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί που προσπαθούν να υπερασπιστούν τα ελάχιστα αυτονόητα. Το δικαίωμα να έχουν δουλειά και να την παρέχουν αμειβόμενοι. Το παράδοξο είναι ότι για να συμβεί αυτό στην παρούσα συγκυρία θα πρέπει τα ΜΜΕ να παίζουν τον εκχωρημένο από την τρόικα και το νέο, μνημονιακό λόμπι διαπλοκής ρόλο τους. Δηλαδή, τον ρόλο των υπερασπιστών του μνημονιακού μονοδρόμου. Θα πρέπει, δηλαδή, να πείθουν την άναυδη κοινή γνώμη – με αποχρώσεις και επιμέρους αντιρρήσεις- ότι είναι καλό ή αναγκαίο πράγμα η εξουθενωτική φορολογία, οι μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, οι περικοπές στην παιδεία και το σύστημα υγείας, η απελευθέρωση των απολύσεων, η ανεργία των 1.5 εκατομμυρίων. Επομένως, όταν οι δημοσιογράφοι, ακόμη και οι υπεράνω διαπλοκής και συνενοχής στο μνημονιακό και στα άλλα συγγενή εγκλήματα, υπερασπίζονται τη δουλειά και τους μισθούς τους, και τελικά την επιβίωση των υπερχρεωμένων ΜΜΕ στα οποία δουλεύουν, είναι σαν υπερασπίζονται άθελά τους τις περικοπές μισθών, τις απολύσεις, την απληρωσιά και την ανεργία των άλλων, των εκτός μιντιακού σύμπαντος ανθρώπων.

Πώς ξεπερνιέται αυτή η αντίφαση; Η απάντηση φαίνεται απλή: με το να κάνουν οι δημοσιογράφοι τη δουλειά τους. Να φέρνουν στο φως την αλήθεια, να δίνουν βήμα, χώρο και χρόνο στους ανθρώπους που υποφέρουν από τις κτηνώδεις και ηλίθιες πολιτικές- όχι για να κάνουν μελοδραματικά σόου-, να μη διεκπεραιώνουν αμάσητες τις πληροφορίες του Μαξίμου, της τρόικας και των ποικίλων κέντρων εξουσίας, να αφήνουν την πολιτική διαπάλη να αναπτυχθεί σε όλο της το βάθος, να μην επιτρέπουν στα ΜΜΕ να γίνονται φερέφωνα των troika-news. Αλλά τότε, αν ανακτήσουν ελάχιστη από τη στοιχειώδη ανεξαρτησία της περιούσιας Τέταρτης Εξουσίας, η στρόφιγγα της χρηματοδότησης μπορεί να κλείσει ανά πάσα στιγμή και η ήδη ανάπηρη ελευθερία των ΜΜΕ να στραγγαλιστεί μια και καλή. Δύσκολο δίλημμα, ε;

Η τρόικα ενδεχομένως να θελήσει να ξεπεράσει τη δική της αντίφαση με μια γενναιόδωρη διαγραφή των κόκκινων δανείων προς τα ΜΜΕ, για να μπορέσουν αυτά να πάρουν νέα και να συνεχίσουν τη «δουλειά». Οι ιδιοκτήτες ενδέχεται να θελήσουν να ξεπεράσουν τη δική τους αντιφατική θέση διαγράφοντας με τη σειρά τους μέρος των οφειλών τους  προς τους εργαζόμενους, για να συνεχίσουν κι αυτοί τη «δουλειά». Οι εργαζόμενοι- δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί- πώς θα ξεπεράσουν τη δική τους αντιφατική κατάσταση; Θα εξαγοράσουν με υπερβάλλοντα μνημονιακό ζήλο τις κατά τι ασφαλέστερες θέσεις εργασίας τους; Και θα ’χουν την προσδοκία ότι το «προϊόν» τους θα βρίσκει για πολύ ακόμη τους λίγους αγοραστές που έχουν απομείνει;

ΚΙΜΠΙ