Το δίπολο μέσα μας Αναρτήθηκε από MANIER , Πέμπτη 16 Μαΐου 2013 at 10:46 π.μ., in

Σχολιάζει η Κατερίνα στο προηγούμενο ποστ:

“Ας μην ανοίξουμε ένα καινούριο δίπολο, αστός βολεμένος και επαναστάτης αυτόνομος οικολόγος… ας έχει ο καθένας το δικαίωμα να διαχειριστεί τις “επιλογές” του με σεβασμό στην κατάσταση του άλλου.”

Δυστυχώς Κατερίνα η υπερσυγκέντρωση ανθρώπων στις πόλεις και ο γιγαντισμός της αστικής πραγματικότητας, έχει ως κύριο και καθημερινό χαρακτηριστικό του τον μη σεβασμό, την αδιαφορία και την βίαιη καταστροφή της ζωής, των βιοτόπων και των τόπων κάθε άλλου πλάσματος και κάθε άλλου ανθρώπου. Άρα το θέμα του σεβασμού των επιλογών, είναι εξ ορισμού ανύπαρκτο.

Γιγάντιες πόλεις, που για να λειτουργήσουν και να εξυπηρετήσουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες τους βυζαίνουν μέχρι τελευταίας σταγόνας όλον τον υπόλοιπο πλανήτη, αποψιλώνουν καθημερινά το οικοσύστημα,

εξαφανίζουν βίαια διάφορα είδη ζωής, απειλούν ανθρώπους και τόπους. Σπόροι, φυτά, ψάρια, πουλιά, ζώα, νερά, ενέργεια μετονομάζονται σε χρηματοοικονομικά προϊόντα και πέφτουν στο παιχνίδι της υπερκατανάλωσης δίχως να φροντίζει κανείς για την αναπλήρωσή τους. Δάση αποψιλώνονται, βουνά ισοπεδώνονται, κάμποι δηλητηριάζονται, για να παραδοθούν στην “ανάπτυξη”, η οποία σημαίνει είτε εργοστάσια ενέργειας (ακόμα και πράσινης!) για να καλύπτει τις ανάγκες των πόλεων, είτε εξορύξεις μεταλλευμάτων για εξυπηρέτηση των βιομηχανικών προϊόντων του αστικού πολιτισμού της κατανάλωσης, είτε χημικές καλλιέργειες για μαζική παραγωγή προϊόντων διατροφής και όχι πια τροφής, είτε για οτιδήποτε άλλο παρόμοιο. Ας μην μιλήσουμε για την βία απέναντι στα ζωντανά που προορίζονται για τροφή των αστών, τα ίδια ή τα προϊόντα τους. Όχι μόνο σεβασμός δεν υπάρχει αλλά ωμή βία και σαδισμός άκρατος.

Ο αστισμός δεν σέβεται τίποτα και επελαύνει με ερπύστριες να τα ισοπεδώσει όλα, να τα αφανίσει όλα. Κι όποιος δεν θέλει να ενταχθεί στα ιδανικά του, όποιος παραμένει απ’ εξω και ζει στο ευρύτερο οικοσύστημα και όχι στο σύστημα, όποιος αντιστέκεται στις πρακτικές του, αυτός πολιορκείται πανταχόθεν και βλέπει τον τόπο του να αναλώνεται από την ανάπτυξη που υπηρετεί τις τσιμεντουπόλεις και την ζωή την ψεύτικη εντός τους, είτε συλλαμβάνεται ως τρομοκράτης, είτε, στην καλύτερη των περιπτώσεων χαρακτηρίζεται τρελός, οικολόγος, τροχοπέδη στην ανάπτυξη και άλλα τέτοια φαιδρά και γελοία.

Την ίδια στιγμή βλέπει καθημερινά τη γη του, τα νερά του, τους σπόρους του να εκποιούνται με τη βία σε ανήθικους επενδυτές, βλέπει τη ζήση του να απειλείται και την φυσική ζωή του να ονομάζεται επικίνδυνη για την δημόσια υγεία των έγκλειστων στο αποστειρωμένο χρηματιστηριακό περιβάλλον τους διότι ο στόχος της ανθρωπότητας είναι να ζήσουν οι αστοί καταναλωτές, γρανάζια της κυκλοφορίας του χρήματος, με κάθε κόστος. Και όλοι οι άλλοι να πεθάνουν ή να συμβιβαστούν με το καθεστώς.

Τίποτα δεν σέβεται ο αστισμός. Ασκεί βία καθημερινά επί ανθρώπων και άλλων πλασμάτων αρμέγοντας ασύστολα κάθε φυσικό πόρο και διοχετεύοντάς τον στις πόλεις, πράττοντας την μέγιστη Ύβρη.

Τίποτα απολύτως δεν σέβεται ο αστός. Κοιτάζει ένα τοπίο και σκέφτεται οικόπεδα, κοιτάζει ένα ποτάμι που τρέχει προς τη θάλασσα και σκέφτεται ότι το νερό πάει χαμένο επειδή δεν το μαζεύουν για να το στείλουν στο καζανάκι του. Τίποτα απολύτως δεν σέβεται και δεν υπολογίζει ο αστός. Ούτε ζώο, ούτε άνθρωπο. Μόνο το αστικό άτομο που το έχει πάνω από κάθε πλάσμα.

Ακόμα και όσοι είναι δήθεν πιο ψαγμένοι στα λόγια και σε κάποιες καθημερινές τους συνήθειες, ακόμα κι αυτοί συμβάλλουν καθημερινά στην βίαιη για κάθε πλάσμα άλωση του πλανήτη από τον αστισμό, όσο δεν ασχολούνται ούτε στο παραμικρό με την αναπλήρωση των φυσικών πόρων που καταναλώνουν, όσο δεν μετέχουν ενεργά και αποφασιστικά της αντίστασης ενάντια στην υποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος από το χρηματιστηριακό.

Γι αυτό Κατερίνα ας ανοίξουμε το καινούριο αυτό δίπολο, είναι μάλλον η κατάλληλη ώρα. Ας το ανοίξει ο καθένας μέσα του. Ας αποφασίσει με ποιους είναι και με ποιους θέλει να πάει. Με τους αστούς καταναλωτές που απομυζούν το οικοσύστημα δίχως να σέβονται τίποτα ή με τα φυσικά πλάσματα που κάθε μέρα βιώνουν τη βία της “ανάπτυξης” του αστισμού στον τόπο τους και στη ζωή τους; Το δίπολο αυτό είναι το πρωταρχικό , το βασικό και αυτό οφείλει να το θέσει ο καθένας στον εαυτό του και να πάρει αποφάσεις όσο είναι καιρός. Διότι ναι, ο καθένας από μας μπορεί να σώσει τον κόσμο.                                                                                Αρκεί να αλλάξει τον κόσμο του.                                                            

Γιάννης Μακριδάκης