Γυναίκες singles άνω των τριάντα Αναρτήθηκε από MANIER , Τρίτη 16 Απριλίου 2013 at 7:03 μ.μ., in

Σιγά μη ξυπνάω σαν διαφήμιση. Τα μάτια μου είναι μαύρα από το χθεσινοβραδινό smokey eyes. Το έχω προσέξει, το άλλο πρωί είναι πιο sexy. Πρώτα βάζω μουσική και μετά φτιάχνω καφέ. Η μουσική εδώ, παίζει όλη μέρα.
Έχετε δει ποτέ εργένισσα μόνη στο σπίτι της? Ούτε πρόκειται να δείτε. Είμαστε απόλαυση.

Χορεύω συνέχεια. Την ώρα που στρώνω τα καθαρά μου σεντόνια, η λίστα μου παίζει That's life με τον Sinatra και εγώ μόνο με το κιλοτάκι χορεύω σαν καμπαρετζού γύρω και πάνω
στο κρεββάτι μου. Όχι δεν το έχεις δει ποτέ αυτό και ούτε πρόκειται. Ίσως αν είσαι ο απέναντι και οι κουρτίνες μου είναι ανοιχτές. Και ένα μυστικό, όταν θα παίξει το Let's never stop falling in love πάντα καταλήγω μπροστά στο καθρέφτη για να βεβαιωθώ αν τους κουνάω ακόμα καλά. Τους γοφούς ντε.

Καφρίλες στο δικό μου σπίτι γίνονται, μόνο οι δικές μου. Άγραφος νόμος για γυναίκες. Στον καναπέ μου, ναι σ' αυτόν που δεν σε αφήνω να κάτσεις ποτέ χωρίς ριχτάρι, εγώ ξαπλώνω γυμνή. Και μόνο εγώ.
Και όταν με βλέπεις εκθαμβωτική έξω, δεν σημαίνει ότι το σπίτι που άφησα πίσω είναι για φωτογράφιση. Δεκάρα δεν δίνω. Και όταν μου χτυπάς το κουδούνι, καθυστερώ να σου ανοίξω γιατί ψάχνω και μαζεύω βγαλμένα σουτιέν, πάνω από τραπεζάκια και ανάμεσα από τα μαξιλάρια του καναπέ.
Στο δικό μου σπίτι το τηλέφωνο μπορεί να χτυπήσει δύο τα ξημερώματα. Από λίγους καλούς φίλους και μόνο. Δεν υπάρχει ωράριο ύπνου, αν κοιμάμαι απλά δεν θα με βρει κανείς. Στα σεντόνια μου ξαπλώνουν οι εκλεκτοί. Και δόξα το θεό και κάποιοι δυο τρεις φίλοι που θα έρθουν στις τέσσερις το πρωί γιατί δεν είμαι καλά και θέλω μια ανάσα να ακούω, τίποτα άλλο. Πάντα να ξέρεις έχουμε τέτοιους φίλους. Ευτυχώς.

Φτιάχνω καφέ λοιπόν και παίρνω τηλέφωνο. Θα πω για το χθεσινό βράδυ και μην έχεις αυταπάτες, ποτέ οι γυναίκες δεν λέμε λεπτομέρειες, εκτός και αν είναι κάτι αστείο, καταλαβαινόμαστε αλλιώς. Ποτέ δεν ξέρουμε τι κάνει η φίλη μας στο κρεββάτι της, μα την έχουμε σε μεγάλη υπόληψη, γι' αυτό πρόσεξε τα λόγια σου. 

Όταν με βλέπεις έξω με τη κοριτσοπαρέα μου, ξέχνα τα κλισέ ότι μιλάμε για νύχια. Είμαστε σκληρές η μία με την άλλη και δεν χαϊδεύουμε ποτέ τα αυτιά μας. Τις πιο σκληρές αλήθειες, μου τις έχουν πει οι φίλες μου. Με αγαπούν.
Και δεν τσακωνόμαστε. Ποτέ. Μαλλιοτραβήγματα υπάρχουν μόνο στις ταινίες.
Και μάθε μια αλήθεια, όταν βγαίνουμε μόνες, αν σε προσέξουμε θα είναι γιατί θα είσαι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Η προσοχή που θα σου δώσουμε όμως θα είναι ένα βλέμμα με νόημα για να σε πάρουν γραμμή και οι υπόλοιπες. Μέχρι εκεί.

Και ποτέ δεν γινόμαστε αγέλη όπως οι άντρες. Οι άντρες μέσα σε μια παρέα έχουν ομοιομορφία και αν κάποιος αρχίζει να παρεκκλίνει, τον αποβάλλουν αυτόματα.
Εμείς ήμασταν όλες διαφορετικές από την αρχή. Το μόνο κοινό μας είναι η φωνή της ηθικής μας. Τίποτα άλλο. Αυτή η διαφορετικότητα, μας κάνει μια πολύχρωμη παρέα, μα συμπληρώνουμε τόσο καλά η μία την άλλη. Και ας τελειώσει πια η αηδία ότι δεν υπάρχει φιλία ανάμεσα στις γυναίκες. Ίσα ίσα, υπάρχει εκτίμηση, βαθιά κατανόηση και χαρά για τα κατορθώματα μας. Και αγαπιόμαστε. Ουσιαστικά. Στην πορεία της ζωής ίσως αναγκαζόμαστε να αλλάζουμε έργο, μα για τις φίλες μας πάντα θα υπάρχει ρόλος.

Τους φίλους άντρες δεν τους μοιραζόμαστε. Τους βλέπουμε μόνες. Η κάθε μία από εμάς έχει τους δικούς της. Εξίσου πολύτιμοι. Είναι η αντρική άποψη στην ζωή μας. Ποτέ δεν θα καταλάβεις τι μας δένει μαζί τους και το πιο πιθανό είναι να μη τους γνωρίσεις ποτέ.

Είναι όλα ρόδινα στη single ζωή μου? Όχι, μα έχω δει και το αλλιώς και προς το παρόν την απολαμβάνω όσο τίποτα. Θες να μου την αλλάξεις? Αν θέλω και εγώ, ίσως μπορέσεις. Μα πριν προσπαθήσεις να μου μάθεις πως θα πρέπει να καθαρίζω το πορτοκάλι μου, να ξέρεις ότι έχω καταλήξει στον τρόπο που μου αρέσει.

Φτιάχνω τελικά εκείνον τον καφέ. Τώρα παίζει το Black wonderful life. Θα πάρω το βιβλίο μου και θα ανάψω το πρώτο τσιγάρο, το καλύτερο. Το πλυντήριο πλένει ρούχα. Ο νεροχύτης θα καθαριστεί αργότερα. Η ματιά μου πέφτει στα κυπελάκια μπογιάς και τα πινέλα πάνω στο τζάκι. Πρέπει να τελειώσω την ζωγραφιά πριν στεγνώσουν οι μπογιές. Αυτό που νομίζετε πως μια εργένισσα κάνει τις δουλειές τις με τσεμπέρι στο κεφάλι και ασταμάτητα είναι πλάνη. Όχι, είμαστε τόσο νωχελικές που βγάζουμε κάτι αισθησιακό. Γιατί? Γιατί απλά μπορούμε. 

Σε λίγο θα αρχίσω να πεινάω. Στο δικό μου σπίτι δεν μαγειρεύουμε προκαταβολικά. Εδώ μαγειρεύουμε όταν πεινάμε. Και τα ντουλάπια μου είναι γεμάτα από λιχουδιές περίεργες. Μπορεί να μην έχω ψωμί αλλά έχω γάλα καρύδας. Απολαμβάνουμε το φαγητό και το κρασί σαν ένα καλό sex. Υπάρχει τρόπος και σε αυτό.

Χτυπάει το τηλέφωνο. Πρόταση για ρακιές και φαγητό. Έτσι και αλλιώς δεν έχω όρεξη να μαγειρέψω.
Εκείνο ο έρημος ο καφές θα μείνει μισός. Πάω να γίνω όμορφη. Σιγουρεύομαι ότι τα λίγο μουτζουρωμένα μάτια από χθες είναι πιο λάγνα έτσι και φεύγω.
Το πλυντήριο μπορεί να τελειώσει και μόνο του.                                                                                                           Mαρία  Μαυρογεωργίου       33 και βλέπουμε...