Οι Ιταλοί «μαχαίρωσαν» το ευρώ Αναρτήθηκε από MANIER , Κυριακή 3 Μαρτίου 2013 at 1:27 μ.μ., in

του Γιώργου Δελαστίκ

Ελπίδες σε όλους τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης γέννησε το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών. Ο δεξιός Σίλβιο Μπερλουσκόνι και ο… «κεντροαριστερομπαχαλάκιας» Μπέπε Γκρίλο έκαναν σημαία τους τον αντιγερμανισμό και την πολιτική κατά του ευρώ και της ΕΕ και ακριβώς στη βάση αυτή θριάμβευσαν, κερδίζοντας αθροιστικά το 55% των ψήφων. Ο γερμανόδουλος Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, νυν κεντροαριστερός τύπου Βενιζέλου και το πάλαι ποτέ κομμουνιστής, ξέμεινε στο 30%. Ο ιταλικός λαός «ξέσκισε» και ξεφτίλισε πολιτικά τον εγκάθετο πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, τον οποίον είχε επιβάλει στη Ρώμη η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επειδή είναι τυφλό όργανο του Βερολίνου, δίνοντάς του μόνο 10%.

Ο θρίαμβος των αντιγερμανικών, αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ

πολιτικών δυνάμεων στην Ιταλία άνοιξε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μια θυελλώδη συζήτηση γύρω από το αν επίκειται ή όχι η κατάρρευση του ευρώ. «Η πολιτική της λιτότητας σπατάλησε την τελευταία δυνατότητα. Η οργή του λαού κατέλαβε την Ιταλία και αργά ή γρήγορα θα καταλάβει και την Ισπανία και την Πορτογαλία. Υπάρχουν ενδείξεις ότι θα καταλάβει επίσης και τη Γαλλία», έγραφε την Τετάρτη στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Σπίγκελ ένας εκ των κορυφαίων αρθρογράφων των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς του Λονδίνου, ο γερμανικής καταγωγής Βόλφγκανγκ Μινχάου. «Οι Έλληνες είναι προς στιγμήν κάπως ναρκωμένοι, αλλά και εκεί δεν λειτουργεί πολιτικά η στρατηγική της προσαρμογής – ούτε καν μετά από έξι χρόνια ύφεσης», προσθέτει. «Η Ευρώπη μπορεί να πλησιάζει σε μια καθαρή επιλογή: Ή να εγκαταλείψει το ευρώ ή να το κρατήσει και να δει την πολιτική κρίση να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο», έγραψε προχτές στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς και ο πασίγνωστος και στην Ελλάδα Μαρκ Μαζάουερ. «Μπορεί να βρίσκεται μπροστά μας ένα διαφορετικό μέλλον, στο οποίο η Ευρώπη να ταυτίζεται με τη στασιμότητα, την ανεργία και την τυραννία» προειδοποιεί.

«Γερμανικό όνειρο, ευρωπαϊκός εφιάλτης» είναι ο τίτλος άρθρου της γαλλικής Λε Μοντ που υπογράφει ο Αρνό Λεπαρμαντιέ – και αναφέρουμε το όνομα του άγνωστου στους Έλληνες αρθρογράφου επειδή αυτός ήταν ο άνθρωπος του Σαρκοζί στη Μοντ, άρα υποθέτουμε ότι οι απόψεις του αντανακλούν ιδεολογικές και πολιτικές διεργασίες στους κόλπους της γαλλικής Δεξιάς. «Είναι η αποτυχία της Ευρώπης. Η αποτυχία του ευρώ. Έπρεπε να υπογράψουμε εκείνη τη συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 που μετατρέπεται σε καταστροφή; Αφ’ ότου την υπερασπιστήκαμε τόσο πολύ, καταλήξαμε να αμφιβάλλουμε» υπογραμμίζει. «Έτσι οξύνεται η κρίση πολιτικής νομιμότητας σε μια Ευρώπη που είναι φυλακισμένη στο ευρώ» τονίζει με έμφαση. Το πρόβλημα της πολιτικής νομιμοποίησης των κυβερνήσεων που ακολουθούν πολιτικές λιτότητας που τους έχει επιβάλει μέσω ΕΕ το Βερολίνο, το αναγνωρίζουν ακόμη και οι Γερμανοί. «Κυβερνήσεις που θέλουν να αναπλάσουν το κράτος, την οικονομία και την κοινωνία συγκεντρώνουν εναντίον τους την οργή των ψηφοφόρων και πρέπει να επιβιώσουν, καθώς καταρρέουν τα θεμέλια της νομιμοποίησής τους» ομολογεί σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της η δεξιά γερμανική εφημερίδα Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε.

Αυτή η αναγνώριση της παντελούς έλλειψης λαϊκής αποδοχής και νομιμοποίησης της ευρω-λιτότητας κατά κανένα τρόπο φυσικά δεν οδηγεί τους Γερμανούς αξιωματούχους ή τους γραφειοκράτες της ΕΕ στην παραδοχή ότι πρέπει να αλλάξουν πολιτική. Αντιθέτως, ωμά και κυνικά διακηρύσσουν πως η πολιτική της λιτότητας πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστεί, γράφοντας οι κυβερνήσεις στα παλιά τους τα παπούτσια την εκφραζόμενη ακόμη και μέσω εκλογών βούληση των λαών των χωρών της ευρωζώνης και της ΕΕ. «Δεν υπάρχει για την Ιταλία εναλλακτική επιλογή στις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας και αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ. «Ελπίζω ότι δεν πρόκειται να μπούμε στον πειρασμό να ενδώσουμε στον λαϊκισμό εξαιτίας των εκλογικών αποτελεσμάτων σε ένα κράτος – μέλος» διακήρυξε και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μαουέλ Μπαρόζο. «Να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και η δημοσιονομική προσαρμογή. Δεν υπάρχει γυρισμός, δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή», υπογράμμισε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ, Χέρμαν βαν Ρομπέι. «Εμείς θα ακολουθούμε όποια πολιτική μας γουστάρει αδιαφορώντας για το τι ψηφίζει ο κοσμάκης», είναι η ουσία της θέσης της Γερμανίας και της ΕΕ. Μπορούν και φέρονται έτσι επειδή γνωρίζουν ότι επικεφαλής των αντιγερμανικών, αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ δυνάμεων δεν βρίσκονται αριστερές ριζοσπαστικές, πόσω μάλλον επαναστατικές δυνάμεις, αλλά δυνάμεις αστικές. Δυνάμεις δηλαδή που είναι έτοιμες αφενός να διαπραγματευθούν προς όφελος των αστών της κάθε χώρας ξεχωριστά ένα νέο συμβιβασμό με τη Γερμανία και αφετέρου σε περίπτωση ρήξης στους κόλπους της ΕΕ και εγκατάλειψης του ευρώ, να αξιοποιήσουν προς όφελος της αστικής τάξης τη νέα κατάσταση. Με τους αστούς επικεφαλής, οι εργαζόμενοι και ο λαός είναι χαμένοι και στις δύο περιπτώσεις, αν και όχι το ίδιο ενδεχομένως.

Η τραγωδία για την Αριστερά είναι ότι για την ώρα δεν αποδεικνύεται ικανή να ηγηθεί –τουλάχιστον στην Ιταλία– ούτε καν στη μάχη κατά του ευρώ και της Γερμανίας, παρόλο που εκατομμύρια ψηφοφόροι απαιτούν και στηρίζουν πλέον μια πολιτική εναντίον της ΕΕ.                               πηγή