M A N I E R
this site the web

Τα δύο πρόσωπα του εκφασισμού.

Ο εκφασισμός της κοινωνίας κτίζεται σήμερα στη χώρα μας μεθοδικά με δύο τρόπους: την επιλεκτική οικονομική πολιτική και την επιλεκτική αστυνομική βία...


Η οικονομική πολιτική είναι επιλεκτική διότι φορολογώντας αβάστακτα από ανύπαρκτα μέχρι μεσαία εισοδήματα, στην πραγματικότητα φορολογεί αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν και δεν φορολογεί αυτούς που μπορούν να πληρώσουν. Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται παρότι γεννά την απόγνωση στους φορολογούμενους και την αστοχία στους
στόχους. Και εφαρμόζεται διότι τελικά δεν αποσκοπεί στην ανάταξη της διαλυμένης κοινωνίας αλλά στην φτωχοποίηση και μέσα από αυτήν στην χειραγώγηση του ανθρώπινου δυναμικού.

Η αστυνομική βία είναι επιλεκτική διότι στρέφεται σχεδόν αποκλειστικά εναντίον του αντιεξουσιαστικού χώρου και της αριστεράς ενώ πολιτικά αδικήματα που αμφισβητούν τον κοινοβουλευτισμό και ποινικά αδικήματα που αμφισβητούν την τάξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα διαπράττονται κατά συρροήν και από τον χώρο της ακροδεξιάς. Αυτή η επιλεκτικότητα οδηγεί στην αποποινικοποίηση της παραβατικότητας της ακροδεξιάς βίας και στη δαιμονοποίηση της ακροαριστερής βίας, χωρίς όμως να συνδέεται απλά με θέματα αστυνομικής αυθαιρεσίας ή με τις σχέσεις αστυνομίας και ΧΑ. Και αυτή η επιλεκτικότητα είναι θέμα πολιτικό.

Και στα δύο πρόσωπα του εκφασισμού η επιλεκτική εφαρμογή του νόμου με ταξικά και ιδεολογικά κριτήρια παρότι προάγει το αίσθημα της αδικίας και της ανομίας, ωστόσο εξυπηρετεί τον πολιτικό σχεδιασμό των κυβερνώντων. Η επιλεκτική αστυνομική βία χρησιμοποιείται σαν πολιτικό μέσο για την αναμόχλευση του μίσους ανάμεσα στις ακροαριστερές και ακροδεξιές δυνάμεις έτσι ώστε να δημιουργηθεί πολιτική αστάθεια, η οποία θα λειτουργεί σαν το δικαιολογημένο άλλοθι στους δανειστές για την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων και την έλλειψη οικονομικών αποτελεσμάτων και για την οποία όλη η ευθύνη θα ρίχνεται άμεσα στο χώρο των αντιεξουσιαστών και έμμεσα της αριστεράς που τους καλύπτει. Και βέβαια η προπαγάνδα των πρόθυμων ΜΜΕ θα συνδράμει, όπως πάντα, με το αζημίωτο.

Ο ακροδεξιόστροφος κ. Σαμαράς και οι συνεργάτες του παίζουν με τη φωτιά. Πιθανόν να μην τους απασχολεί επειδή κάπου αισθάνονται ήδη πολιτικά καμένοι και έτσι να θέλουν να κάνουν τη δική τους ανικανότητα και ανευθυνότητα, μοίρα της χώρας. Και μην έχοντας πια άλλες επιλογές, να δουλεύουν συνειδητά προς όφελος της ΧΑ. Ένα σενάριο απόλυτου τυχοδιωκτισμού της εξουσίας. Συρόμενη σε πράξεις παρορμητικές που αγνοούν την μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Και τον χρόνο που κερδίζει να τον γεμίζει με περισσότερο εκφοβισμό του φορολογούμενου πολίτη. Σαν να του σιγοψιθυρίζει πίσω από μία ακόμη επιλεκτική φωτογράφηση ενός κακοποιημένου αντιεξουσιαστή: «νοικοκύρη κοίτα τι θα πάθεις, αν μου αντισταθείς».                        
ΓΝΑΘΟΛΟΓΙΟ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...