M A N I E R
this site the web

Νυχτερινές εξομολογήσεις

Ένα τραγούδι γράφτηκε για μας. Μιλούσε για αστραπές . Μιλούσε για δακρυγόνα. Για αντισφυξιογόνες μάσκες. Μιλούσε για δυστυχία. Ο ποιητής μας έστειλε το τραγούδι του. Οι ποιητές άρχισαν να νοιάζονται για μας. Το τραγούδι μιλούσε για δώρα και για δάκρυα. Και δεν χωρούσε ερωτήσεις. Ή ξέρεις και δεν ρωτάς. Ή δεν ξέρεις και πάλι δεν ρωτάς. Ο ποιητής σταμάτησε να τραγουδά . Βγήκε από το δωμάτιο, λίγο νευρικά.
                                                       Εμείς μείναμε στο δωμάτιο μουδιασμένοι. Μίσος πεντακάθαρο, χωρίς ρωγμές ενοχών. Έτσι μεταλλάσεται το πάθος. Έτσι μεταλλάσεται η ακόρεστη πείνα.
Όταν φτάσεις να πιστέψεις  ότι πίσω από το ενδιαφέρον, την

φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, οι άνθρωποι ανοίγουν τα μπακαλοδέφτερα τους και σημειώνουν τα κέρδη τους , είναι γι΄αυτούς αλλά και για το δικό σου ψυχικό υλικό, που σώνεται πάντα, ζημιά. Τότε πια σκύψε και ασπάσου τις εικόνες του ερέβους. Η μια λύση είναι να κλειστείς στον τάφο σου για κάποια χρόνια, όσα χρειαστούν μέχρι να πιστέψεις εκ νέου. Η άλλη λύση είναι να θρέψεις το σαράκι σου , με σχέδια που θα ανατρέψουν τους θριάμβους τους, να γεμίσεις τους ισολογισμούς των καλών σου φίλων, των αγαπημένων, των εντιμότατων συναδέλφων , με επισφάλειες και να σταθείς απέναντι για να καμαρώσεις τα έργα σου . Υπάρχει και μια τρίτη. Αυτό το σημείο του στέρνου που πονάει να το πετρώσεις, να το πετάξεις στα σκυλιά που τα λένε Λήθη και Λησμοσύνη. Θα μου πεις έτσι που πονάει στα χρόνια τα τσιγκούνικα που ζούμε , δεν θα σου μείνει μαλακό κομμάτι. Στο τέλος τέλος θα έχεις μέσα σου κενοτάφιο και όχι ψυχή.
     Τι να σου πω και εγώ, πως να φωνάξω μια απάντηση; Ξεφλουδίζοντας τα προσχήματα μπορεί και να τρομάξεις. Όπως και να έχει, εμείς δεν μιλήσαμε, δεν γράψαμε.
Αναμεταδώσαμε. Πολλές πολλές φορές. Σαν πολλαπλασιαστές.Όπως κοιτούν όσοι υπολογίζουν πως κάπου κοντά παραμονεύει ένα μεγάλο  τέλος, προς τα κάτω εκεί που είχε ξεμείνει και σαπίζει  ένα μαγιάτικο στεφάνι .
     Και εσύ ρε κοπελιά τι κάνεις; θα μου  ανταπαντούσε κάποιος. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πως έφτασα να καταφεύγω σε τόσες αυτοαναφορές, ζώντας και αναπνέοντας τόσα πολλά χρόνια για όλους τους άλλους. Τώρα συνειδητοποιώ τουλάχιστον με ανακούφιση ότι στο ατομικό μου σύμπαν, που ποτέ τίποτα δεν ήταν βέβαιο ή οριστικό  και όλα ήταν μονίμως υπό 'αιρεση , ήμουν πάντοτε σε κρίση. Νιώθω άνετα σ΄αυτήν . Σχεδόν την περίμενα να έρθει όπως αρκετοί συνάνθρωποι μου, ίσως και για να κρυφτούμε πίσω από την γενικευμένη κατάρευση  ή να διακαιολογήσουμε την - αδιόρατη μεν υπαρκτή δε- θλίψη που μας χαρακτήριζε εδώ και χρόνια , και να την απογυμνώσουμε από κάθε αυταρέσκεια.
     Οπότε να σου πω τι κάνω. Ντρέπομαι. Ντρέπομαι για το ζεστό παλτό, το πάπλωμα, το καλοριφέρ όταν ο ζητιάνος απλώνει το χέρι.Ντρέπομαι για τον άστεγο που γίνεται ένα με το νερό και την λάσπη, για τον μετανάστη που κοιτά σαν τρομαγμένο πουλί.  Ο κόσμος είναι αδιάβατος και εμείς ασθενικοί τραγουδούσε ο Σαββόπουλος.
     Μια λέξη στοιχειώνει την σκέψη μου. Ελευθερία. Να παλέψουμε γι΄αυτή; Κάθε ώρα , κάθε στιγμή όσες φορές κι αν με ρωτήσεςι θα σου πω ναι. Γι ΄αυτήν αξίζει να παλεύεις. Και για την αγάπη  και για την φιλία με τόλμη και τρυφεράδα, με συμπόνια, με θυμό , με αμφιταλαντεύσεις. Όλα παίζονται την κάθε στιγμή. Διεκδικούμε, γοητευόμαστε , αφήνουμε ένα κομμάτι από την καρδιά μας να ακουμπήσει την καρδιά κάποιου άλλου. Δίνουμε χρόνο, σκεψη, ουσία, εμπιστοσύνη, αγάπη, βλέμμα στο βλέμμα, κίνηση στην κίνηση. Στην τελική η αποδοχή των ανθρώπων που φύσει και θέσει δεν θα με αποδεχτούν ποτέ, δεν με ενδιαφέρει.
     Απ ΄αυτή την στάση αναμονής, που περιμένουμε, κοιτάζω πολλές φορές προς τον ουρανό.Τουλάχιστον σκέφτομαι αυτή η καταστροφή κοινωνική,πολιτική, ατομική,  που θα ρθει γιατί θα ρθει, για τον καθένα κάποια στιγμή, ίσως για πολλλούς την ίδια ακριβώς στιγμή,  ας είναι τουλάχιστον να έχει μια γεύση ελευθερίας.
     Ο ποιητής βγαίνοντας , άφησε την πόρτα ανοικτή.     
                                                Ανν Λου: Νυχτερινές εξομολογήσεις    

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...