Θα ‘ρθουν μέρες, άγριες μέρες (αφιερωμένο στον δολοφονημένο μετανάστη με το ποδήλατο) Αναρτήθηκε από MANIER , Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013 at 3:26 μ.μ., in

Παναγιώτης Μαυροειδής
Ακόμη και το Δελτίο ειδήσεων του ΜΕΓΚΑ, σήμερα Πέμπτη,  έστω ως 100ή είδηση, μας πληροφορεί ότι οι δύο δολοφόνοι του Πακιστανού μετανάστη Σερντάρ Γιακούμπ, 26 χρόνων στα Πετράλωνα ήταν μέλη της Χρυσής Αυγής.  Το σπίτι του ενός, όπως διαπίστωσε με την έφοδο της η αστυνομία και μας πληροφορεί η Καθημερινή,  ήταν αποθήκη έντυπων υλικών της ναζιστικής συμμορίας την οποία επιδοτεί το κράτος με κάποια εκατομμύρια.
Οι βόθροι του αστικού κόσμου παραγέμισαν και δεν μπορεί πια να κρυφτεί ούτε από την Τρέμη και από τον Αλαφούζο.  Και έχουν  μια   μπόχα  δυσωδίας και θανάτου, που κάνει το
κρύψιμο της λίστας Λαγκάρντ, να φαίνεται σαν γαλλικό αρωματάκι.
Δεν έγινε όμως πρώτη είδηση από τα κανάλια-παπαγαλάκια, ούτε ούρλιαξαν κατά της βίας οι γνωστοί  βιαστές συνειδήσεων.
Δεν έκανε δήλωση ο πρωθυπουργός για το νέο κρούσμα ‘’ανομίας’’. Δεν κάλεσαν για άταξη της ‘’βίας’’  τα λαλίστατα γραφεία τύπου του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.
Δεν έγινε και τίποτα.  Ένας πακιστανός ήτανε, ένας φτωχός εργατάκος που δούλευε σε ένα φούρνο της γειτονιάς, δεν ήταν δα και κάποιος σπουδαίος, έλληνας και άνθρωπος της »μεσαίας τάξης»…
Έπειτα, τον σφάξανε απλά, με ένα μαχαίρι. Δεν χρησιμοποιήθηκαν δολοφονικά σύνεργα όπως αντιασφυξιογόνες μάσκες ή κοντάρια για σημαίες…
Και στο κάτω κάτω της γραφής, είχαν και ένα σοβαρό λόγο, όπως οι ίδιοι ομολόγησαν: Τους έκλεισε το δρόμο με το ποδήλατο! Ας είχε τουλάχιστον  ένα  SUV να τον ανεχτούν και ας ήταν κάπως μαυριδερός…
Και εμάς μας κλείνουν το δρόμο όμως. Όλος ο λουσάτος αστικός επιχειρηματικός κόσμος με τα χέρια και τις τσέπες του γεμάτα στο χρήμα και την προστυχιά της εξουσίας. Όλοι οι δύσοσμοι,  υπηρέτες  αυτού του κόσμου, εκπρόσωποι του κεφαλαίου, που  λέγονται κράτος,  αστικά πολιτικά κόμματα, Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, φασίστες  της Μαύρης Νύχτας, μαζί  και κάποιοι γελοίοι άνθρωποι της ‘’εκκλησίας και του θεού’’ που ευλογούν   και αγιάζουν τα γραφεία  των δολοφόνων.
Μας κλείνουν το δρόμο, μας σκεπάζουν τον ουρανό, αλλά μας θέλουν και σκυμμένους, προσκυνητές τους την  ίδια στιγμή. Όχι μόνο με άδεια τσέπη, αλλά και με άδεια μυαλά. Με τη μοναδική διέξοδο ζωτικότητας  στο  ‘’ο θάνατός σου, η ζωή μου’’, που τους βολεύει μια χαρά, και με ένα Τζοχατζόπουλο ή Παπακωνσταντίνου που θα δίνεται ως βορά, χρόνο παρά χρόνο, για να ξεγελιέται το μίσος του ανέργου και του απλήρωτη εργάτη.
Μας διαλύουν το παρόν, αλλά θεωρούν τον εαυτό τους και ιδιοκτήτη του μέλλοντος μας, υποθηκεύοντας τα πάντα και στέλνοντας τα νέα παιδιά στον αγύριστο της ξενιτιάς και της ταπείνωσης.
Ας μην έχουν παράπονο τότε.
Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Και θα ξυπνήσουν με το φάντασμα ενός νέου γύρου εξεγέρσεων και συνειδητών επαναστάσεων,  που θα γράφουν στις σημαίες τους:  ‘’όλα για όλους’’ και ‘’όλοι για τον καθένα’’.
Και ας τρέξουν τότε οι καλλωπιστές τους, οι σφουγγοκωλάριοι της συστημικής αριστεράς, της ‘’τάξης και της νομιμότητας’’, οι καλοταϊσμένοι κόλακες της εξουσίας από τα  ΜΜΕ,  να προσφέρουν τις τελευταίες τους υπηρεσίες, τραυλίζοντας και εκλιπαρώντας γονατιστοί:
’’ Έ, όχι και γκιλοτίνες ρε παιδιά!’’.
Όχι, μην μπερδεύεστε γελοίοι υποκριτές. Δεν μιλάμε για τον μεσαίωνα σας. Αντίθετα, μιλάμε για τον πολιτισμό του δίκιου και της αλήθειας, για το ακαταμάχητο του ιερού δικαιώματος ενός λαού να καταχτήσει τη ζωή του, επαναστατώντας συλλογικά, γκρεμίζοντας  σας συθέμελα. Και να σας θάψει με το γέλιο του και την αισιοδοξία που γεννάει η κοινή πορεία και η αδελφοσύνη. Αυτά  που δε χωράνε στα μυαλά του φραγκάτου στην πλάτη άλλων, του γραφειοκράτη της ευρωδίαιτης τρόικας,  του παρακρατικού φασίστα με την πλάτη του κράτους…
Κυοφορούνται εκείνες οι μέρες, που θα σας τυφλώσει το φώς τους και η ομορφιά τους.


Άλλαξε ο αέρας, το φως καθαρό
ήμουνα πέτρα και είμαι νερό
γίνομαι ένα με όλους μαζί
βλέπω να βγαίνουν οι πρώτοι καπνοί Θα ρθουν μέρες
Άγριες μέρες
που οι αλήθειες θα σκίζουν σαν σφαίρες
Και οι νίκες
Άγιες νίκες
σαν μαχαίρια θα βγουν απ τις θήκες
Πάλι ανοίγει ο καιρός
άσπρα ρούχα και ήλιος ζεστός
μπαίνω μέσα σ αυτή τη γιορτή
φως τα χρόνια και γλύκα η ζωή.
(των Θάνου Μικρούτσικου- Οδυσσέα Ιωάννου. Από το δίσκο «Πάμε Ξανά Απ” την αρχή»)
ΥΓ: Ας βουλιάξει η Αθήνα στις 19 Γενάρη, στη μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση. Το χρωστάμε στο Σερντάρ..ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Ποιος ήταν ο Σαχτζάτ Λουκμάν                                                 

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ

Ο νεαρός Πακιστανός Σαχτζάτ Λουκμάν γεννήθηκε το 1986. Ζούσε στην Ελλάδα έξι χρόνια. Τον μαχαίρωσαν την ώρα που έφθανε στη δουλειά του. Δούλευε στις λαϊκές αγορές. Ξεκινούσε από το Περιστέρι όπου κατοικούσε, στις 2.30 για να φθάσει, μία ώρα μετά, στον εργοδότη του, στα Πετράλωνα. Και να φορτώσει τα πορτοκάλια.

«Είχε ροζ κάρτα τον τελευταίο μήνα δούλευε στη λαϊκή», λέει ο φίλος του Ομάρ. «Σήμερα δεν ήρθε», είπε ο εργοδότης του

«Σήμερα δεν ήρθε», απάντησε ο εργοδότης του στους τρεις Πακιστανούς συγγενείς του, με τους οποίους μοιραζόταν το δωμάτιο στην οδό Λαχανά 48, στο Περιστέρι. Ο 25χρονος συγκάτοικός του, Ομάρ, λέει ότι ο Σαχτζάτ ζούσε νόμιμα:«Είχε πάρει ροζ κάρτα, προσωρινής παραμονής. Τον τελευταίο μήνα δούλευε στη λαϊκή. Πριν ήταν φύλακας εργοταξίου στον Ασπρόπυργο. Το εργοτάξιο έκλεισε».

Ζούσε 8 αδέρφια

Λέει ότι «ζούσε πολύ δύσκολη ζωή. Είχε οχτώ αφέλφια. Επαιρνε 20 ευρώ μεροκάματο και τα έστελνε στο Πακιστάν για να παντρευτούν οι αδελφές του. Ελεγε συχνά ότι ποτέ ο ίδιος δεν θα καταφέρει να κάνει οικογένεια και να ζήσει σαν άνθρωπος».enet.gr