M A N I E R
this site the web

Φτώχυνε η Ελλάδα από ανθρώπους πρώτα

Το πιο σπουδαίο απ’ όλα είναι ότι δημοσιεύοντας βιβλία και κείμενα, επικοινωνούν μαζί σου πολλοί άνθρωποι, που αλλιώς δεν θα τους είχες γνωρίσει.
Ένα από τα μέηλ που έφτασε είναι από Γερμανία, μετανάστρια εδώ και 25 χρόνια, όχι τωρινή, η αποστολέας του, η οποία σε μια φράση τα λέει όλα για την κατάντια της Ελλάδας. Όχι την σύγχρονη αλλά την πρωτινή κατάντια, αυτήν που οδήγησε εδώ.
Γράφει λοιπόν για την μητέρα της: “οικολόγος από την φύση της, με απέραντη παιδεία και διορατικότητα κι ας ήταν μια απλή νοικοκυρά .
παιδάκι μου, μου έλεγε, για τον ξενιτεμό μου, από τη μια σε θέλω κοντά μου κι από την άλλη σκέφτομαι, τι να κάνεις εδώ; έχει γεμίσει η ελλάδα νεόπλουτους. πάνε οι άνθρωποι με
αρχοντιά και αξιοπρέπεια που ξέραμε. φτώχυνε η ελλάδα από ανθρώπους”.
Αυτό είναι όλο το ζήτημα. Ότι μια χώρα που την κατοικούσανε αρχόντοι, από τους αστούς και τους αριστοκράτες έως τους χωρικούς και τους εργάτες, όλοι άρχοντες ήτανε στην καθημερινότητά τους, η αρχοντιά ήτανε γνώρισμα και του πιο φτωχού χωριάτικου σπιτιού, γίνηκε μέσα σε τριάντα χρόνια μια χώρα που την κατακλύσανε οι νεόπλουτοι, γελοίοι, αμόρφωτοι αλλά σπουδαγμένοι, εκπαιδευμένοι, εξειδικευμένοι και ισοπεδωμένοι νεοέλληνες της συμφοράς.
Και μαζί με την αρχοντιά μας εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού και η καλαισθησία μας. Κακογουστιά και χρήμα κυριάρχησαν και κατέστρεψαν ό,τι την Ελλάδα. Τώρα πλέον έχουμε συνηθίσει στην κακογουστιά, οι δε νέες γενιές δεν ξέρουν τι θα πει ομορφιά αυθεντική κι αφτιασίδωτη. Συνηθίσαμε όμως και στο χρήμα και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε δίχως αυτό, παρόλο που προερχόμαστε από ανθρώπους που μόνο χρήμα δεν είχαν, όλα τα άλλα πλούτη τα είχαν, και δίχως χρήμα ζούσαν και ήσαν άρχοντες.
Φτώχυνε η Ελλάδα από ανθρώπους, ισοπεδώθηκε και πλούτισε από γιαλαντζί πλούσιους, πλούσιους του χρήματος, πλασματικά πλούσιους, διότι το χρήμα είναι αέρας, κι όπως έρχεται, έτσι και φεύγει. Κι απομένει η κενή ψυχή ύστερα να κουτουλάει στους τοίχους.
Από μια άποψη θα ήταν πολύ ευεργετικό που φεύγει το χρήμα, μπας και μας κάνει να ξαναγυρίσουμε στην ψυχή μας αναγκαστικά, αλλά δεν είναι έτσι. Διότι με το ξεπούλημα της χώρας, το χρήμα δεν φεύγει, απλά αλλάζει χέρια, όπως και η Ελλάδα. Έφυγαν οι αρχόντοι του παρελθόντος, ανέλαβαν οι νεόπλουτοι Έλληνες καταστροφείς του εαυτού τους και της πατρίδας κατ’ επέκταση, και αυτοί τώρα παραδίνουν στο κεφάλαιο των πολυεθνικών για να συνεχίσουν την καταστροφή και να αποτελειώσουν τον τόπο.
Όσοι έχουν ψυχή ακόμα, αντιστέκονται ο καθένας στο πόστο του και δεν πρόκειται να παραδώσουν τα όπλα ούτε τον τόπο τους εύκολα. Έχει ακόμα πολλούς αλύγιστους και αξιοπρεπείς ανθρώπους τούτη η χώρα. Κι ας επιπλέουν πολιτικά οι προσκυνημένοι. Κι ας είναι η πλειοψηφία που τους εκλέγει εδώ και τόσες δεκαετίες, οι ίδιοι άξεστοι νεόπλουτοι του χρήματος, που φέρανε την Ελλάδα στην καταστροφή. Πάντα ενάντια΄τους παλεύαμε, τώρα αγωνιζόμαστε και ενάντια στους εξαγοραστές αυτών.    

Γιάννης Μακριδάκης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...