M A N I E R
this site the web

Ο Δεκέμβρης του 2008 μέσα από το φακό του Δ.Μεσσίνη

Διαδήλωση στην Κωνσταντινούπολη για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου
Έξι Δεκεμβρίου του 2012, τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα, το tvxs.gr παρουσιάζει στιγμές από την εξέγερση και τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 μέσα από το φακό του φωτορεπόρτερ Δημήτρη Μεσσίνη.
Children of the Riots Το πρώτο σοβαρό ντοκιμαντέρ για τη γενιά των Δεκεμβριανών και του ΔΝΤ στο Al Jazeera. Πηγή: www.lifo.gr
Το ντοκιμαντέρ Children of the Riots του Χρήστου Γεωργίου (αγγλική παραγωγή) που προβλήθηκε στο Witness του Al Jazeera πέρυσι τέτοιες μέρες εξετάζει ουσιαστικά το πώς άλλαξε και επηρέασε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου τους συνομήλικους του. Mιλάνε έξι φοιτητές και μαθητές- κανείς τους με μια μόνο εξαίρεση- δεν είναι πάνω από 20. Το ντοκιμαντέρ χρησιμοποιεί εξάλλου τη δολοφονία ως αφετηρία: η ιστορία ξεκινά τις καυτές μέρες του Δεκέμβρη του '08 και φτάνει στην Ελλάδα του ΔΝΤ και το κίνημα των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα. Μαθαίνουμε την προσωπική ιστορία των έξι πρωταγωνιστών με φόντο μια Αθήνα που φλέγεται. Πηγή: www.lifo.gr
Το ντοκιμαντέρ Children of the Riots του Χρήστου Γεωργίου (αγγλική παραγωγή) που προβλήθηκε στο Witness του Al Jazeera πέρυσι τέτοιες μέρες εξετάζει ουσιαστικά το πώς άλλαξε και επηρέασε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου τους συνομήλικους του. Mιλάνε έξι φοιτητές και μαθητές- κανείς τους με μια μόνο εξαίρεση- δεν είναι πάνω από 20. Το ντοκιμαντέρ χρησιμοποιεί εξάλλου τη δολοφονία ως αφετηρία: η ιστορία ξεκινά τις καυτές μέρες του Δεκέμβρη του '08 και φτάνει στην Ελλάδα του ΔΝΤ και το κίνημα των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα. Μαθαίνουμε την προσωπική ιστορία των έξι πρωταγωνιστών με φόντο μια Αθήνα που φλέγεται. Δεν μου ήταν όλοι οι ήρωες συμπαθείς, κάποιοι μάλιστα με εκνεύρισαν. Διαφωνώ σε πολλά από αυτά που λένε. Αναγνωρίζω όμως όλα όσα περιγράφουν. Το σκατένιο σύστημα παιδείας, η ανεργία, η οργή, ένα κράτος που δε λειτουργεί για τίποτα και για κανέναν, ο ρόλος της Αστυνομίας (δεν χρειάζεται να περιγράψω πώς μοιάζει η Ελληνική Αστυνομία σε αυτό το ντοκιμαντέρ). Κάποια στιγμή ένα κοριτσάκι λέει «Ξεκινάς από το νηπιαγωγείο για να πας να δώσεις Πανελλαδικές. Σου βάζουν στο κεφάλι ότι γι’ αυτό μπαίνεις σε αυτό το κτίριο για να δώσεις μια μέρα Πανελλαδικές.» Επίσης θεωρώ τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και όλα όσα ακολούθησαν κομβικό σημείο στην ενηλικίωση όλων όσων είναι κάτω απο 30 αυτή τη στιγμή και νομίζω πως ο σκηνοθέτης πολύ σωστά έχει εντοπίσει πως αυτή η δολοφονία ήταν η αφετήρια για πολλά από αυτά που ζήσαμε και ζούμε. Ο σκοπός του ντοκιμαντέρ δεν είναι μια εις βάθος έρευνα -δεν υπάρχει πουθενά η συνηθισμένη ανάλυση κάποιου πανεπιστημιακού, ή κοινωνιολόγου που θα μιλούσαν πιο ψύχραιμα, αλλά μάλλον η παρουσίαση ενός κομματιού μιας γενιάς. Λέει μια ιστορία μέσα από τα μάτια αυτών που τη ζουν και αυτό είναι που το κάνει τόσο άμεσο. Είναι θα έλεγα ένα ξεκάθαρα συναισθηματικό ντοκιμαντέρ, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Υ.Γ. Προσωπικά δεν είχα ξαναδεί φωτογραφίες του Γρηγορόπουλου νεκρού στο ράτζο του νοσοκομείου (εκτός από μια που κυκλοφόρησε ευρέως) οπότε κάτι κοντινά πλάνα που παίζουν στο 5.24 είναι για μη συναισθηματικά φορτισμένους θεατές. Πηγή: www.lifo.gr
Το ντοκιμαντέρ Children of the Riots του Χρήστου Γεωργίου (αγγλική παραγωγή) που προβλήθηκε στο Witness του Al Jazeera πέρυσι τέτοιες μέρες εξετάζει ουσιαστικά το πώς άλλαξε και επηρέασε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου τους συνομήλικους του. Mιλάνε έξι φοιτητές και μαθητές- κανείς τους με μια μόνο εξαίρεση- δεν είναι πάνω από 20. Το ντοκιμαντέρ χρησιμοποιεί εξάλλου τη δολοφονία ως αφετηρία: η ιστορία ξεκινά τις καυτές μέρες του Δεκέμβρη του '08 και φτάνει στην Ελλάδα του ΔΝΤ και το κίνημα των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα. Μαθαίνουμε την προσωπική ιστορία των έξι πρωταγωνιστών με φόντο μια Αθήνα που φλέγεται. Δεν μου ήταν όλοι οι ήρωες συμπαθείς, κάποιοι μάλιστα με εκνεύρισαν. Διαφωνώ σε πολλά από αυτά που λένε. Αναγνωρίζω όμως όλα όσα περιγράφουν. Το σκατένιο σύστημα παιδείας, η ανεργία, η οργή, ένα κράτος που δε λειτουργεί για τίποτα και για κανέναν, ο ρόλος της Αστυνομίας (δεν χρειάζεται να περιγράψω πώς μοιάζει η Ελληνική Αστυνομία σε αυτό το ντοκιμαντέρ). Κάποια στιγμή ένα κοριτσάκι λέει «Ξεκινάς από το νηπιαγωγείο για να πας να δώσεις Πανελλαδικές. Σου βάζουν στο κεφάλι ότι γι’ αυτό μπαίνεις σε αυτό το κτίριο για να δώσεις μια μέρα Πανελλαδικές.» Επίσης θεωρώ τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και όλα όσα ακολούθησαν κομβικό σημείο στην ενηλικίωση όλων όσων είναι κάτω απο 30 αυτή τη στιγμή και νομίζω πως ο σκηνοθέτης πολύ σωστά έχει εντοπίσει πως αυτή η δολοφονία ήταν η αφετήρια για πολλά από αυτά που ζήσαμε και ζούμε. Ο σκοπός του ντοκιμαντέρ δεν είναι μια εις βάθος έρευνα -δεν υπάρχει πουθενά η συνηθισμένη ανάλυση κάποιου πανεπιστημιακού, ή κοινωνιολόγου που θα μιλούσαν πιο ψύχραιμα, αλλά μάλλον η παρουσίαση ενός κομματιού μιας γενιάς. Λέει μια ιστορία μέσα από τα μάτια αυτών που τη ζουν και αυτό είναι που το κάνει τόσο άμεσο. Είναι θα έλεγα ένα ξεκάθαρα συναισθηματικό ντοκιμαντέρ, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Υ.Γ. Προσωπικά δεν είχα ξαναδεί φωτογραφίες του Γρηγορόπουλου νεκρού στο ράτζο του νοσοκομείου (εκτός από μια που κυκλοφόρησε ευρέως) οπότε κάτι κοντινά πλάνα που παίζουν στο 5.24 είναι για μη συναισθηματικά φορτισμένους θεατές. Πηγή: www.lifo.gr























  TVXS

Children of the Riots                                                                                                   Το πρώτο σοβαρό ντοκιμαντέρ για τη γενιά των Δεκεμβριανών και του ΔΝΤ στο Al Jazeera.                                                                                                                               Το ντοκιμαντέρ του Χρήστου Γεωργίου (αγγλική παραγωγή) που προβλήθηκε στο Witness του Al Jazeera πέρυσι τέτοιες μέρες εξετάζει ουσιαστικά το πώς άλλαξε και επηρέασε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου τους συνομήλικους του. Mιλάνε έξι φοιτητές και μαθητές- κανείς τους με μια μόνο εξαίρεση- δεν είναι πάνω από 20. Το ντοκιμαντέρ χρησιμοποιεί εξάλλου τη δολοφονία ως αφετηρία: η ιστορία ξεκινά τις καυτές μέρες του Δεκέμβρη του '08 και φτάνει στην Ελλάδα του ΔΝΤ και το κίνημα των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα. Μαθαίνουμε την προσωπική ιστορία των έξι πρωταγωνιστών με φόντο μια Αθήνα που φλέγεται. 

                             
   LiFO......

1 σχόλια:

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Η γενιά του Δεκεμβρίου.
Εξαιρετικό.

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...