ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΕΜΕΝΑ… Αναρτήθηκε από MANIER , Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012 at 9:56 π.μ., in

… η Ελλάδα περιμένει ν’ ακούσει το «πυρ». Η τελευταία της επιθυμία είναι να πάρει τη δόση των 31,5 δισ. Ίσως η επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος τη λυπηθεί και της δώσει ένα 100άρι τσιγάρο. Μια δόση, δηλαδή, των 44 δισ. αν και η πιθανότητα αυτή δεν παίζει πια. Ούτως ή άλλως δε δίνεις ολόκληρο τσιγάρο στο μελλοθάνατο. Καλύτερα να τελειώνεις μαζί του μια ώρα αρχύτερα.
Ασχολείται αυτή η τρικομματοεκτρωματική κυβέρνηση, τα ελληνικά ΜΜΕ και σχεδόν όλοι μας, με το αν θα πάρουμε τη δόση. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι ή δεν έχουμε καταλάβει
πως το τέλος πλησιάζει ορμητικό ή ότι το έχουμε συνειδητοποιήσει μια χαρά κι απλώς λέμε στη Μέρκελ να μας αφήσει να δούμε μία ακόμη ανατολή του ήλιου πριν μας εκτελέσει.
Το ΔΝΤ δεν παίζει με τα λεφτά των επενδυτών του. Κακά τα ψέματα. Μπορεί να είναι ο διάβολος ο ίδιος, αλλά τους επενδυτές του τους σέβεται. Ξέρει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ξέρει, επίσης, ότι η ίδια η Ελλάδα δεν είναι βιώσιμη περίπτωση. Μπορεί να φαίνεται ότι κάθεται και συζητά λεπτομέρειες για το αν το χρέος θα πάρει παράταση δύο ετών ή αν θα είναι 120% ή 124% το 2020, όμως έχει λάβει ήδη τις αποφάσεις του.
Το ΔΝΤ θα πάρει ό,τι μπορεί να πάρει και θα ταξιδέψει γι’ άλλες οικονομίες. Δεν έχει συναισθηματισμούς το ΔΝΤ, ούτε έχει ψηφοφόρους ώστε να υποχρεωθεί σε πολιτικούς ελιγμούς. Μια αμείλικτη οικονομική μηχανή είναι και ως τέτοια, ξέρει καλά ότι η δουλειά που είχε να κάνει στην Ελλάδα, τελείωσε. Κατάφερε να μετατρέψει μία ευρωπαϊκή χώρα σε δημοκρατία της «βαθιάς» Αφρικής χωρίς να υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις από το λαό της.
Η Ελλάδα καταστράφηκε και το πεδίο βολής του ΔΝΤ είναι έτοιμο να υποδεχθεί νέους επενδυτές που θα χρησιμοποιήσουν στρατιές εξαθλιωμένων ανέργων. Όσο για το ίδιο το ΔΝΤ, είναι έτοιμο να χρησιμοποιήσει τα συμπεράσματα του πειράματος «Ελλάδα» σε άλλες οικονομίες και να τις μετατρέψει ολοκληρωτικά σε τραπεζικές ολιγαρχίες.
Από την άλλη, η ευρωζώνη τόση ήταν, τόσο άντεξε. Μια μαντάμ Σουσού ήταν που πίστεψε ότι θα χτυπούσε στα ίσια τεράστιες οικονομικές δυνάμεις και θα έβγαινε κερδισμένη στο τέλος. Θα μπορούσε κάποιος να της πει στην αρχή της καριέρας της «Πού πας μωρή λινάτσα ξεβράκωτη στ’ αγγούρια;» αλλά ποιος να το έλεγε; Όλοι οι ηγέτες της ευρωζώνης είχαν επιβιβαστεί στον Τιτανικό τους και χόρευαν βαλς.
Η ευρωζώνη δεν ήταν ποτέ ζώνη. Δεν είχε συνοχή. Μια αρπακολλατζίδικη ιστορία είναι δίχως σενάριο, σκηνοθέτη και καλούς ηθοποιούς. Όπως η Ελλάδα έχει τον Σαμαρά που της αξίζει έτσι και η Γερμανία έχει τη Μέρκελ που της αξίζει και η Γαλλία τον Ορλάντ που της αξίζει. Τώρα ξεμπέρδεψαν με την Ελλάδα. Αυτό μένει ως πρώτη εικόνα. Η ολοκληρωμένη εικόνα όμως είναι ότι μια ψωροφαντασμένη ευρωζώνη που διαφήμιζε σε δεξιώσεις τα ακριβά της κοσμήματα δεν μπόρεσε να σώσει μια οικονομία μεγέθους κουτσουλιάς, όπως ήταν η Ελλάδα. Φανταστείτε τι έχει να γίνει αύριο, όταν χρειαστεί να σώσει μια Γαλλία.
Δηλαδή, πόσο σοβαρά θα έβλεπε ο καθένας μας τις ΗΠΑ αν μαθαίναμε ότι η κυβέρνησή της δεν κατάφερε να σώσει την οικονομία του Μίσιγκαν ή του Οχάιο; Πόσο σοβαρές θα ήταν οι ΗΠΑ αν άφηναν τη Βόρεια Καρολίνα να ξεπουληθεί λόγω χρεών στην Κίνα και τώρα οι Κινέζοι εποπτεύουν τη λειτουργία της; Κάτι ανάλογο έγινε εδώ, με την Ελλάδα και το ΔΝΤ, με τη διαφορά ότι εμείς το συζητάμε σοβαρά.
Εν πάση περιπτώσει, μπορεί να φαίνεται λογικό και να μας καλύπτει η διαπίστωση ότι «Οι Γερμανοί και οι τραπεζίτες έκαναν καλά τη δουλειά τους, εμείς δεν κάναμε καλά τη δική μας δουλειά», όμως κάπως έτσι φαινόταν τα πράγματα για τη Γερμανία στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Εμείς ούτως ή άλλως από κάποιον θα πηγαίναμε. Δεν το έχουμε σε καλό να σωζόμαστε. Είμαστε η Drama Queen της Ευρώπης.
Λυπάμαι – ψέματα, δε λυπάμαι καθόλου – που μάλλον θα προλάβω να δω την τρίτη κατάρρευση της Γερμανίας. Η απουσία κάθε ίχνους σοβαρότητας στην ευρωζώνη, έδωσε στη Γερμανία το δικαίωμα να διεκδικήσει πάλι παγκόσμιους ρόλους και ηγεμονίες. Πάλι πίστεψε ότι ήρθε η εποχή να κυριαρχήσει. Έχει ένα θέμα με την επεκτατικότητα πάσης φύσης. Πάλι θα την πατήσει, πάλι θα χάσει. Απλώς, επειδή είναι η Γερμανία και αν η Ελλάδα είναι η Drama Queen της Ευρώπης, η Γερμανία είναι η Loser των μεγάλων συγκρούσεων.
Δεν τα υπολογίζει σωστά. Υπερεκτιμά τις δυνατότητές της. Υποτιμά τους άλλους λαούς, πιστεύοντας ότι ένα Γερμανός αξίζει όσο… τρεις κοινοί άνθρωποι. Και μεταξύ μας, όχι, δε λυπάμαι τον γερμανικό λαό που πάλι θα γκρεμοτσακιστεί από τα υψηλά του όνειρα. Κι εμείς λαός είμαστε. Προτιμώ να λυπάμαι τους δικούς μου. Έτσι είναι αυτά…
(Το σκίτσο είναι από τον «Ισοβίτη» του Αρκά)                                                                    

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ