M A N I E R
this site the web

Κανίβαλοι.

"Απίστευτη επίδειξη ρατσισμού στο κέντρο της Πάτρας, τη νύχτα της προηγούμενης Παρασκευής. Όλα αυτά όταν ένας μετανάστης εθεάθη να περπατά στην οδό Καραΐσκάκη μεθυσμένος και μετά από λίγο να σωριάζεται στο πεζοδρόμιο! Δίπλα του έτρεξαν διερχόμενοι και τηλεφώνησαν στο ΕΚΑΒ προκειμένου να παραλάβει τον αλλοδαπό ασθενοφόρο και να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Το όλο κλίμα όμως χάλασε από έναν μεσήλικα, ο οποίος δεν δίστασε να παρέμβει ζητώντας από τους υπόλοιπους να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια για ασθενοφόρο και βοήθεια επειδή ήταν... μετανάστης! «Δώστε του και από μια κλωτσιά» δεν δίστασε μάλιστα να πει, προκαλώντας όμως την οργή των υπολοίπων. Στην
κυριολεξία κόντεψαν να τον λιντσάρουν και στάθηκε τυχερός διότι επειδή κατάλαβε πως δεν τον... έπαιρνε άλλο, αποφάσισε να απομακρυνθεί από το σημείο. Παρ' όλα αυτά, όσοι ήσαν αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού θα θυμούνται και θα μιλούν πάντα για αυτήν την αδίστακτη έκφραση ρατσισμού..." ΠΗΓΗ.

Κατ αρχήν για το "μεθυσμένος" δεν είμαι τόσο σίγουρος. Πολλές καταστάσεις μας κάνουν να φαινόμαστε έτσι... "Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ο μετανάστης αποφάσισε να απομακρυνθεί από το σημείο και το περιστατικό έληξε" σύμφωνα με άλλη πηγή (enikos). Ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό κι εύχομαι ολόψυχα περαστικά.


Δώστε μια κλωτσιά στον αναίσθητο, στον αδύναμο, στο φτωχό. Κι αν πεθάνει; Ο ναζισμός το λέει καθαρά: Ο κόσμος ανήκει στους δυνατούς, τους πλούσιους. Οι άλλοι θα εξαφανιστούν. Την κλωτσιά αυτή, δεν την τρώμε κι εμείς καθημερινά, από τη ναζιστική κυβέρνηση; Ίδια ακριβώς νοοτροπία. "Δίνουμε κλωτσιά στο φτωχό και γλείφουμε τον πλούσιο, τον τοκογλύφο". Το ίδιο νταηλίκι παντού. Οι πάνοπλοι μπάτσοι χτυπάνε τον μαθητή, τον εργάτη, τον άνεργο, το συνταξιούχο. Φυσικά άοπλους. Αν είναι κι αδύνατοι, τόσο το καλύτερο. "Τους κάνουμε κι ανθρώπινες ασπίδες". Χτυπάνε τη γυναίκα, το παιδί, ενίοτε πυροβολούν κιόλας.

"Χτυπάτε τον, ας πεθάνει". Μέχρι κάποιος πιο δυνατός, να τσακίσει εμάς. Μέχρι να πέσουμε εμείς, και τα όρνια να έρθουν, όχι για μας βοηθήσουν, αλλά για να μας φάνε. Κι οι κραυγές πόνου και θανάτου μας να γίνουν χλεύη, στα σαγόνια των αρπακτικών.  
"Κανένα έλεος! Είναι ξένος". Αυτό δεν διατάζει ο φύρερ; Κι ο σατανισμός το ίδιο λέει. Ανθρωποθυσίες στον τραγόμορφο Εωσφόρο, που οι ναζί προσκυνάνε και του γράφουν ύμνους.
Κι ο Κανιβαλισμός, ή Καπιταλισμός, όπως είναι το σύγχρονο όνομά του, τα ίδια λέει.Οι πλούσιοι, οι δυνατοί να έχουν τα πάντα, οι φτωχοί ας πεθαίνουν, υπάρχουν πολλοί...
Σιχάθηκα πια τα όρνεα, να πετούν πάνω από το κεφάλι μου. Εσύ;                       tsak-giorgis.blogspot.gr  

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...