M A N I E R
this site the web

Οι παραδειγματικοί

Η ξυπόλυτη σημαιοφόρος της Αθήνας, η σύλληψη Βαξεβάνη και η λίστα Λαγκάρντ, το μήνυμα Παπούλια και αυτό των εννέα Μητροπολιτών, οι «μαύρες φανέλες» που τιμούν το «Όχι», χαιρετώντας φασιστικά, ο άγνωστος ήρωας, ο ταγματάρχης Δημήτρης Κασλάς και το ύψωμα 731, και τέλος τα νέα μέτρα. Απ’ όλες τις ειδήσεις ποια είναι η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη; Ποια η ιεράρχηση της σπουδαιότητάς τους; Πρώτη κατά την άποψή μου είναι τα νέα μέτρα και το μέλλον που παρέλασε, χθες, ξυπόλυτο, κουβαλώντας στις εφηβικές του πλάτες την Ελλάδα. Είναι ο «λαός» που υφίσταται το μαρτύριο της σύγχρονης αγριότητας της ανεργίας και της εξαθλίωσης, της αβεβαιότητας του αύριο, που μοιάζει κενό κι αβίωτο. Είναι, ομοίως, ο «λαός» ως γενίκευση μέσα στην οποία χάνονται οι ήρωες, τα παθιασμένα πρόσωπα, που αλλάζουν τον ρου της ιστορίας,
όπως ο αδικημένος και διωγμένος ταγματάρχης του 731 υψώματος στα αλβανικά βουνά, ο θρυλικός Δημήτρης Κασλάς, αυτός που αναγκάσθηκε να αρνηθεί την ηρωική ιστορία του για να μην τον τιμωρούν άλλο. Είναι, τέλος, η μυθική γενίκευση του «καλού λαού», εντός της οποίας κρύβονται οι μαυραγορίτες, οι δοσίλογοι και τα λαμόγια της λίστας Λαγκάρντ και όλων των άλλων λιστών. Όχι κύριε Παπούλια, «ο ελληνικός λαός δεν τα έχει δώσει όλα», καθώς οι έχοντες και κατέχοντες δεν έχουν δώσει απολύτως τίποτα. Εσείς το είπατε τις προάλλες. Ή μήπως οι άνθρωποι των «λιστών» δεν ανήκουν στην έννοια ελληνικός λαός; Μπορεί και να μην ανήκουν. Αυτοί, όντως, δεν έχουν πατρίδα και πάνω απ’ όλα δεν έχουν ανθρωπιά, έτσι κοσμοπολίτες-άρριζοι και κυνικά Εγώ που έχουν καταντήσει. Ο δικός τους μισανθρωπισμός είναι που τροφοδοτεί το μίσος των φασιστών. Και να, απέναντι στο μίσος ο λόγος της Αγάπης, όχι μόνο για τους δικούς, αλλά για όλους τους ανθρώπους. Μιλώ για τον βαθιά αντιφασιστικό λόγο των εννέα μητροπολιτών: «Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας». Και ο άλλος. Και ο ξένος, αδελφός είναι. Γιατί «Εγώ είναι ο άλλος», όπως έλεγε ο Αρθούρος Ρεμπώ. Γιατί η Αγάπη και η Αλληλεγγύη για τον ίδιο μας τον εαυτό, δεν είναι ούτε Αγάπη ούτε Αλληλεγγύη αλλά ακραίος ναρκισσισμός. Αλλά η θρησκεία μπορεί να καλύπτει και τον ιεροεξεταστή και τον μάρτυρα και τον ανθρωπιστή και τον φασίστα. Μιλώ για τους μητροπολίτες που υποστηρίζουν τη Χρυσή Αυγή. Αυτή η πολυσημία της θρησκείας αντιστοιχεί στην «πολύσημη κοινωνία» μας, σημειώνει ο Ρεζίς Ντεμπρέ, ο οποίος θεωρεί ότι μια κοινωνία χρειάζεται μια καταγωγή, ένα ιδεώδες, μια υπέρτατη αρχή, μια συνέχεια, μια αφήγηση, μια γενεαλογία, περισσότερο ή λιγότερο φανταστικές και τέλος μια εσωτερική ιεραρχία (το ιερό, το άβατο). Με άλλα λόγια η πίστη συμβάλει στη φαντασιακή κατασκευή του Εμείς, που μπορεί να είναι μια κοινότητα ή ένα έθνος. Αλλά χρειάζονται και τα παραδείγματα, οι παραδειγματικοί ηγέτες, όπως ο Κασλάς. Τέτοιους «παραδειγματικούς» και ξεχωριστούς έχει ανάγκη ο καιρός για να ηγηθούν της αναβάπτισης του ανθρώπου στην ουσιαστική Αγάπη, στη συμπάθεια για τον άλλο και προπάντων για τον ξένο. Με τέτοιους ηγέτες μόνο θα έχουμε ελπίδα να ανορθωθούμε ως συλλογικότητα, ως κοινωνία και ως έθνος. Αλλιώς θα χαθούμε στη δίνη της Ιστορίας.                                                                      

ΓΙΩΡΓΟΣ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

 

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...