M A N I E R
this site the web

Ο αυριανός της παλιάς νοοτροπίας

Διαπιστώσεις, πιθανότητες.
Δεν μου φθάνουν.
Θέλω ν΄αντισταθώ.
Θέλω να σηκωθώ. Θέλω στον καθρέφτη να κοιταχτώ και να μην φοβηθώ, γιατί εκεί το πολύ πολύ να δω το ποίημα  που με μάθανε να λέω και ακόμα δεν μπορώ να πάψω  να λέω. Το άθροισμα των ''τυπικών'' και μετρήσιμων προσόντων μου.
Θέλω να συναισθανθώ εμένα, εσένα,  τον διπλανό και απένατι μου.
     Τα συναισθήματα . Που είναι τα συναισθήματα; Όχι αυτά τα αποσυναισθητοποιημένα συναισθήματα της αδράνειας που με εναρμονίζουν και με διαμορφώνουν  εύκολα με την ΄΄κοινή γνώμη΄΄, δίνοντας μου  εύκολες απαντήσεις μέσα από τις εφημερίδες και τα περιοδικά σε όλα τα επίκαιρα θέματα , χωρίς να απαιτείται από μένα ιδιαίτερη προσπάθεια και ακυρώνουν την κάθε πιθανότητα δραστηριοποίησης μου. Αλλά ούτε τ΄άλλα  τα αρνητικά συναισθήματα της  άγονης απογοήτευσης, που είμαι νέα και κλείνουν οι δρόμοι ή είμαι μεγάλη και πρόωρα τελειωμένη.
     Τα άλλα συναισθήματα. Αυτά που για να τα έχεις , πρέπει να ξέρεις να τα νιώθεις ή ακόμα να παλέψεις για να τα νιώσεις. Αυτά τα συναισθήματα που μένουν άφθαρτα στον οδοστρωτήρα του καταναλωτισμού και της ευκολίας. Αυτά που κουβαλούν το νόημα της ζωής. Αυτά που γεννούν μέσα σου πράγματα και σε κρατούν δημιουργικό , ενώ γύρω σου πέφτουν οι σοβάδες της κατεδάφισης. Τα όμορφα συναισθήματα που μπορεί ο καθένας μας να κερδίσει δίνοντας νόημα σε μικρά και ασήμαντα πράγματα.
Πολλοί από τους σημερινά βαριά μελαγχολικούς περιμένουν να δουν ηλιοβασίλεμα ξανά του χρόνου στις διακοπές. Ε δεν είναι έτσι , κάθε μέρα έχει ηλιοβασίλεμα και ας είναι και το κεραιομάνι μπροστά του.
     Θέλω να αντισταθώ. Θέλω να ενδιαφερθώ. Θέλω να μάθω να ρωτώ και όχι μονάχα ν΄ απαντώ. Θέλω να θυμηθώ, να πάψω να ξεχνώ αυτό που χρειάζεται ο φίλος μου, θέλω να τον συγχαρώ , θέλω να μάθω να τον συγχωρώ, θέλω να τον καταλάβω , θέλω να τον συμπεριλάβω και ας είναι ένας αυτός όπως και εγώ που το φθάσαμε  μέχρι εδώ το πράγμα.  Θέλω να νοιαστώ, για τον φίλο, τον γείτονα, τον συνάνθρωπο μου. Θέλω να γελάσω με την καρδιά μου, να κλάψω με την καρδιά μου , να πω μπράβο με την καρδιά μου. Να λυθώ με την καρδιά μου και ν΄αναστενάξω με την καρδιά μου. Να ελπίσω με την καρδιάμου. Έχει τούτος ο τόπος ανάγκη το νοιάξιμο μας. Διαφορετικά ξεχνιέμαι και χάνομαι πάλυ στην μετάφραση της διαπίστωσης.
     Θέλω ν΄αλλάξω την αδιαφορία και τον αρνητισμό μου. Γιατί αλλάζοντας τον εαυτό μας, αλλάζουμε την κοινωνία όλη. Δεν φεύγουμε αδιαφορώντας ή καταστρέφοντας μια κοινωνία , ούτε την περιμένουμε μονάχη της ν΄αλλάξει. Παλεύουμε να συγκροτήσουμε μια καινούργια.
     Θέλω οι λέξεις να έχουν νόημα. Θέλω το καλημέρα ,να είναι καλημέρα. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η τρυφερότητα , η αγάπη, ο έρωτας , η δημιουργικότητα, η ζωή, η ανταλλάγή των απόψεων , των ιδεών , της κριτικής σκέψης είναι η σημερινή μας αντίσταση. Να μιλάμε , να γράφουμε , να λέμε ότι θέλουμε. Να ξαναπεράσουμε τα χέρια στους ίδιους αγαπημένους ώμους. Να ξαναβρεθούμε σαν άνθρωποι, αυτή είναι η αντίσταση της εποχής μας. Δύσκολο, αλλά πότε ήταν εύκολη υπόθεση η αντίσταση ;
     Άλλα ζητά από μας η εποχή. Προβλέψιμους, ψιλοαδιάφορους, αποποιητές των ευθυνών και κατόχους τυπικών προσόντων μας θέλει, έτσι που να καλύπτουμε την θέση του σωστού ψηφοφόρου υπαλλήλου . Να προσπαθούμε  συνεχώς να καλυφθούμε απέναντι στα άπειρα απροσδόκητα της ζωής , δίνοντας στο ατομικό συμφέρον μας την απόλυτη προτεραιότητα , ανάγοντας το σε αξία χειροπιαστή. Ένα ανθρωποεξάρτημα της μηχανής , που εφαρμόζει δήθεν την αρχή της μέγιστης αποδοτικότητας που στην πραγματικότητα είναι η αρχή της μέγιστης σπατάλης , αφού αφήνεται η πραγματική μας δύναμη ανεκμετάλλευτη.
     Αντίσταση στην εποχή μας είνα να μαθαίνουμε , να βλεπουμε και να εμβαθύνουμε σ΄αυτό που βλέπουμε και σ΄αυτό που σκεφτόμαστε , ν΄αναζητούμε μονοπάτια σκέψης και όχι μόνο να διαπιστώνουμε.
     Γιατί αν αποκοπείς λέγοντας '' δεν ανήκω εδώ  γιατί στην πραγματικότητα δεν ανήκα ποτέ εδώ'' πράγμα που δεν αμφισβητώ για να το λες , τότε δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις. Στην πραγματικότητα αυτό μας λες. Το πρόβλημα είναι ότι θα ταυτιστούν και άλλοι μαζί σου.  Ταυτίζεται ο άνθρωπος συνήθως όπου έχει την λιγότερη προσπάθεια. Είναι όμως  σαν να αποστρέφεις την ματιά σου από το πρόσωπο  σου , γιατί τρομάζεις να δεις την όψη σου.
     Ξέρεις όμως ποιός είναι αυτός που δεν μπορεί; H φορτισμένη μετριότητα που προτιμά να παραβλέπει τα όνειρα του ( αν είχε ) παρά να πάρει πρωτοβουλίες. Είναι ο αμεριμνομέριμνος της ελεγχόμενης και εύκολα προσδιορίσιμης  κοινής γνώμης. Είναι αυτός που δεν μπορεί να αποδοκιμάσει τον κακό του εαυτό και να τον αλλάξει. Είναι αυτός που στην πραγματικότητα  αποφεύγει τον εαυτό του σαν ο διάλος το λιβάνι και αποδίδει κάθε αναποδιά στους άλλους και στις συνθήκες. Και αν από την άλλη πάνε όλα καλά , θα προσπαθήσει να πάρει φως από τους  ίδιους άλλους και από τις ίδιες συνθήκες.  Είναι αυτός που είτε  λέει ψέματα ακόμα και στον εαυτό του όταν λέει πως τούτο τον τόπο μέχρι χθες  τον αγαπούσε ή  λέει ψέματα όταν λέει   σήμερα  ΄΄δεν ανήκω εδώ''.  Είναι ο αρνητικά φορτισμένος. Είναι με δυό λόγια  , ο αυριανός  της παλιάς νοοτροπίας.

Ανν Λου

Φωτογραφία  Sergio Larrain

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...